29 Αυγούστου 2008

Εξαφανισμένη μνήμη


“Peace if possible, but truth at any rate”
Marin Luther



Μπορεί να σε πιάσουν οποιαδήποτε στιγμή. Όταν είσαι στη δουλειά, καθώς κοιμάσαι, όταν εσύ περπατάς στο δρόμο, όταν ψωνίζεις τα αναγκαία για το σπίτι. Μέρα ή νύχτα. Μπορεί να φοράνε στρατιωτικά ή πολιτικά ρούχα καθώς θα σε συλλαμβάνουν, χωρίς να σου δίνουν καένα λόγο ή να παρουσιάζουν κάποιο ένταλμα. Δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βία καθώς σε εξαναγκάζουν να τους ακολουθήσεις. Οι αρμόδιοι αρνούνται ότι γνωρίζουν ο,τιδήποτε. Είναι σαν να έχεις πάψει να υπάρχεις...

Η 30η Αυγούστου είναι η 25η επέτειος της διεθνούς μέρας εναντίον των καταναγκαστικών εξαφανίσεων, μιας ειδεχθούς πρακτικής που παραβιάζει σωρεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και που ακόμα και σήμερα, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, εφαρμόζεται σε πολλά μέρη του κόσμου.

Η Λατινική Αμερική των δικτατοριών των δεκαετιών του ‘70 και ’80 που εξαπέλυσαν έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον της Αριστεράς και των αντιφρονούντων, η Τουρκία της δεκαετίας του ’90 με την απινή δίωξη των Κούρδων στη νοτιοανατολική Τουρκία, η Ρωσία με το βρώμικο πόλεμο εναντίον των Τσετσένων την τρέχουσα δεκαετία. Η πρακτική εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα, με μεθόδους που ξεπερνούν την πιο άρρωστη φαντασία και προκάλεσε κοινωνικές αναταραχές και αντιδράσεις, αφού το ίδιο το κράτος στρεφόταν εναντίον της κοινωνίας, επιχειρώντας να την αποδομήσει.

Η αντίδραση των τοπικων κοινωνιών διέφερε από χώρα σε χώρα. Ο κοινός παρονομαστής τους όμως ήταν το ανθρώπινο στοιχείο, η θέληση των οικείων των εξαφανισθέντων να μάθουν την αλήθεια. Όποιος μπορεί να διαβάσει για τη δύναμη των συναθροίσεων των μητέρων στην Plaza de Mayo κάθε Πέμπτη απόγευμα, με τα λευκά τους μαντήλια, μπορεί να
διαπιστώσει τι μπορεί να κάνει η δύναμη των ανθρώπων.

Δυστυχώς, σε όλες αυτές τις χώρες δεν έχουν βρεθεί όλοι οι αγνοούμενοι ή δεν έχει καταστεί να διακριβωθεί η τύχη τους. Πικρό παράδειγμα είναι και η χώρα μας, όπου Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι έχουν βιώσει τη σκληρότητα της πρακτικής αυτής σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το δικαίωμα στην αλήθεια παραμένει ένα διαρκές ζητούμενο και η
ανικανότητα ή απροθυμία μας να το απαντήσουμε συνιστά μια μελανή κηλίδα στη συλλογική μας συνείδηση.

Οι δικαστικές αποφάσεις, του Αμερικανικού και Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποτελούν σημεία αναφοράς στο νομικό πεδίο και μια ελάχιστη προσπάθεια δικαίωσης για τα άτομα αυτά και τις οικογένειες τους. Κι αυτές μόνο όμως δεν αρκούν.

Στις 20 Δεκεμβρίου 2006 υπογράφηκε η Διεθνής Σύμβαση για την Προστασία όλων των Ατόμων από τις Καταναγκαστικές Εξαφανίσεις. Η Κύπρος ήταν ανάμεσα στις χώρες που υπέγραψαν, ωστόσο εκκρεμεί ακόμα η επικύρωση της Σύμβασης. Η επικύρωση της μπορεί να καταστεί μια πράξη εξέχουσας συμβολικής σημασίας, αν η Κυβέρνηση θελήσει με τον τρόπο αυτό να τιμήσει τη μνήμη όλων των Κυπρίων που τόσο άδικα χάθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Ας μην είναι η δική τους εξαφάνιση, η εξαφάνιση και της δυνατότητας μας να θυμόμαστε...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ Νικόλα πολύ χαίρομαι που επανήλθες στα περί blog!

σου έχω νέα από την μεγαλόνησον
με βιντεάκι και ντοκουμέντα από το αγαπημένο ανώτατο που θεωρείται ότι είναι ο θεματοφύλακας της νομιμότητας............

http://osr55.wordpress.com/2008/09/05

Ο νόμος είναι όπως τον ιστό της αράχνης………… VIDEO - έγγραφα
Παγιδεύει και πιάνει στον ιστό της αποκλειστικά και μόνο τα μικρά έντομα, ενώ τα μεγάλα και «τρανά» τον ξεσκίζουν και τον διαπερνούν!!!

2700 χρόνια μετά, τα λόγια του Ζάλευκου παραμένουν δυστυχώς ζωντανά έντονα αληθινά και επίκαιρα περιγράφοντας με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα στην μακάρια τε και μαλθακή νήσο Κύπρο……

http://osr55.wordpress.com/

Ανώνυμος είπε...

Ola,

Glad you are back to blogging/Sunday editions, etc.

Welcome.

In reference to this, and in general to your research, I was wondering how much you know of the _In re Ferdinand E. Marcos Human Rights Litigation, 25 F.3d 1467 (9th Cir. 1994); 103 F.3d 767 (9th Cir. 1996)_ which was the groundbreaking human rights case in the US, also dealing with the issue of the missing (class action case, circuit court of Hawaii). Anyway, if interested, let me know; my boss in the States was the mastermind behind it.

Andrea P

PS: And for something completely different, as food for thought, how about this Daniel Webster (19th century American politician, Senator, and Presidential candidate) quote:

"Good motives may always be assumed, as bad motives may always be imputed. Good intentions will always be pleaded, for every assumption of power; but they cannot justify it, even if we were sure that they existed. It is hardly too strong to say, that the Constitution was made to guard the people against the dangers of good intention, real or pretended. When bad intentions are boldly avowed, the People will promptly take care of themselves. On the other hand, they will always be asked, why they should resist, or question, that exercise of power, which is so fair in its object, so plausible and patriotic in appearance, and which has the public good alone, confessedly in view? Human beings, we may be assured, will generally exercise power, when they can get it; and they will exercise it most undoubtedly, in popular Governments, under pretences of public safety, or high public interest. It may be very possible, that good intentions do really sometimes exist, when Constitutional restraints are disregarded. There are men, in all ages, who mean to exercise power usefully; but who mean to exercise it. They mean to govern well; but they mean to govern. They promise to be kind masters; but they mean to be masters. They think there need be but little restraint upon themselves. Their notion of the public interest, is apt to be quite closely connected with their own exercise of authority. They may not indeed always understand their own motives. The love of power may sink too deep in their hearts, even for their own scrutiny, and may pass with themselves, for mere patriotism and benevolence."