Που το πάει ο ΔΗΣΥ; Για όλους όσους χτίσαμε την προσδοκία να βρεθούμε σε ένα χώρο πολιτικής ευρωπαϊκού προσανατολισμού και δημοκρατικού φιλελευθερισμού, νομίζω ήρθε ο καιρός να ξαναμετρήσουμε τα πράγματα από την αρχή. Κι αυτό γιατί φαίνεται να ευνοείται η δημιουργία ενός κομματικού χωνευτηριού, όπου όλοι σχεδόν οι καλοί χωράνε. Ας βάλουμε από την αρχή δύο αστερίσκους: ο πρώτος αφορά την πολιτική καταγωγή του κόμματος. Κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει, αλλά ταυτόχρονα αν ο πολιτικός δαρβινισμός ισχύει τότε θα έπρεπε η εξέλιξη να ήταν χωρίς επιστροφές. Ο δεύτερος είναι ότι το δημοκοπικό εφεύρημα της «ευρείας παράταξης» θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσει σαφή και καθορισμένα όρια. Για να ξέρουμε αν είμαστε εντός ή εκτός…
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές οι διαρκείς απογοητεύσεις από την πλευρά της δημόσιας παρουσίας ορισμένων μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ την περίοδο που διανύουμε. Στην αρχή ήταν η κεκαλυμμένη χριστιανοδημοκρατία που προπαγανδίστηκε με την αρθρογραφία του Τ. Μητσόπουλου, με αφορμή την απόφαση του ΕΔΑΔ για τη ανάρτηση του εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες. Ακολούθησε το ομοφοβικό και μισαλλόδοξο ξέσπασμα του Α. Θεμιστοκλέους εναντίον των ατόμων που διεκδικούν το δικαίωμα της συμβίωσης με άτομα του ιδίου φύλου, με έμμεση απαξίωση του θεσμού του Επιτρόπου Διοικήσεως. Ακολούθως, τη σκυτάλη πήρε ο Ι. Νικολάου βλέποντας «Εξάρχεια», εγκληματικότητα και ναρκωτικά στη Φανερωμένη. Για όσους έχουν κοντή μνήμη να θυμίσουμε ότι είχαν προηγηθεί το χάριν θεού, δηλαδή θεόχαρο, σπρώξιμο της Εκκλησίας σε συγκεκριμένο υποψήφιο του ΔΗΣΥ στις περασμένες ευρωεκλογές και τις κωλοτούμπες του κόμματος ενώπιον αρχιεπισκόπου και δεσποτάδων ανάμεσα στις δύο Κυριακές των προεδρικών.
Κι έτσι δίκαια αναρωτιέται κάποιος που έχει στηρίξει τις επιλογές του κόμματος τα τελευταία χρόνια, αν πλέον θα πρέπει να συνεχίσει να το κάνει. Το εκσυγχρονιστικό προφίλ και ο ευρωπαϊκός αέρας ξεθώριασαν πολύ και μόνο οι τυφλοί δεν το παραδέχονται. Οι εκλογές πλησιάζουν και πολύ φοβάμαι ότι όσοι «τοις Νίκου ρήμασι πειθόμενοι» τολμήσαμε να αφεθούμε στο ευρωπαϊκό όνειρο, πέσαμε στο λάκκο με τις θεούσες, τα κατηχητικά, τους νοσταλγούς της «Επανάστασης» και άλλα καλόπαιδα που οι καλύτεροι τους ζουν ακόμα στο σωτήριον έτος 1950 και θα «καθάριζαν» χωρίς δισταγμό τον όποιο αντιφρονούντα και διαφορετικό. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι τάξεις των πολιτικά άστεγων πυκνώνουν από τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, πρώην ακελικούς και συναγερμικούς, τα καλύτερα δηλαδή μυαλά και τον αφρό της γενιάς μου που καταδικάζεται σε ένα καταναγκαστικό οστρακισμό από τα κοινά. Ευαγγελιστήκατε ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς και ανοικτές διαδικασίες αλλά εν τέλει φλερτάρατε με τη συντήρηση και την οπισθοδρόμηση. Ετοιμαστείτε να θερίσετε αποχή και λευκά….
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές οι διαρκείς απογοητεύσεις από την πλευρά της δημόσιας παρουσίας ορισμένων μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ την περίοδο που διανύουμε. Στην αρχή ήταν η κεκαλυμμένη χριστιανοδημοκρατία που προπαγανδίστηκε με την αρθρογραφία του Τ. Μητσόπουλου, με αφορμή την απόφαση του ΕΔΑΔ για τη ανάρτηση του εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες. Ακολούθησε το ομοφοβικό και μισαλλόδοξο ξέσπασμα του Α. Θεμιστοκλέους εναντίον των ατόμων που διεκδικούν το δικαίωμα της συμβίωσης με άτομα του ιδίου φύλου, με έμμεση απαξίωση του θεσμού του Επιτρόπου Διοικήσεως. Ακολούθως, τη σκυτάλη πήρε ο Ι. Νικολάου βλέποντας «Εξάρχεια», εγκληματικότητα και ναρκωτικά στη Φανερωμένη. Για όσους έχουν κοντή μνήμη να θυμίσουμε ότι είχαν προηγηθεί το χάριν θεού, δηλαδή θεόχαρο, σπρώξιμο της Εκκλησίας σε συγκεκριμένο υποψήφιο του ΔΗΣΥ στις περασμένες ευρωεκλογές και τις κωλοτούμπες του κόμματος ενώπιον αρχιεπισκόπου και δεσποτάδων ανάμεσα στις δύο Κυριακές των προεδρικών.
Κι έτσι δίκαια αναρωτιέται κάποιος που έχει στηρίξει τις επιλογές του κόμματος τα τελευταία χρόνια, αν πλέον θα πρέπει να συνεχίσει να το κάνει. Το εκσυγχρονιστικό προφίλ και ο ευρωπαϊκός αέρας ξεθώριασαν πολύ και μόνο οι τυφλοί δεν το παραδέχονται. Οι εκλογές πλησιάζουν και πολύ φοβάμαι ότι όσοι «τοις Νίκου ρήμασι πειθόμενοι» τολμήσαμε να αφεθούμε στο ευρωπαϊκό όνειρο, πέσαμε στο λάκκο με τις θεούσες, τα κατηχητικά, τους νοσταλγούς της «Επανάστασης» και άλλα καλόπαιδα που οι καλύτεροι τους ζουν ακόμα στο σωτήριον έτος 1950 και θα «καθάριζαν» χωρίς δισταγμό τον όποιο αντιφρονούντα και διαφορετικό. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι τάξεις των πολιτικά άστεγων πυκνώνουν από τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, πρώην ακελικούς και συναγερμικούς, τα καλύτερα δηλαδή μυαλά και τον αφρό της γενιάς μου που καταδικάζεται σε ένα καταναγκαστικό οστρακισμό από τα κοινά. Ευαγγελιστήκατε ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς και ανοικτές διαδικασίες αλλά εν τέλει φλερτάρατε με τη συντήρηση και την οπισθοδρόμηση. Ετοιμαστείτε να θερίσετε αποχή και λευκά….
3 σχόλια:
Πραγματικά απογοητευτική η εικόνα του μεγάλου κόμματος της αντιπολίτευσης. Αν στα αναχρονιστικά που παρέθεσες προσθέσεις και την υπόθεση που άνοιξε ο Χατζηγιάννης για τη μαθήτρια με την μαντήλα αλλά και την προσπάθεια του ιδίου για μετατροπή του κυνηγίου αμπελοπουλιών σε εξώδικο το παζλ συμπληρώνεται.
Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο ΔΗΣΥ αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Ο ΔΗΣΥ έδειχνε σε κάποια στιγμή να θέλει. Τώρα γιατί δεν μπόρεσε και γιατί τα πισωγυρίσματα διαδέχονται το ένα το άλλο, αποδεικνύει μήπως ότι η συντήρηση ευδοκιμεί στο χώρο;
Εκείνο που με ενοχλεί ιδιαίτερα είναι η παντελής έλλειψη οράματος και η απουσία οποιασδήποτε προσπάθειας διαφοροποίησης ή έστω αποστασιοποίησης από τα κατεστημένα. Με θλίβει όταν άνθρωποι οι οποίοι κάποια στιγμή ενέπνευσαν με τον καθαρό προοδευτικό λόγο τους, χάθηκαν μέσα στις μέγγενες των κομματικών σκοπιμοτήτων.
Οι πολιτικά άστεγοι με χαρά θα σε καλωσορίσουν πάντως Νικόλα :)
Συνειρμικά θυμήθηκα αυτό, της Κικής Δημουλά..
"Να σε φωνάζω κι εγώ με το μικρό σου όνομα
όπως σε φωνάζει η πίστη Θεέ της;
Δωρεάν βρήκες τη λάσπη μισοτιμής το αδιέξοδο
κι έπλαθες έπλαθες ανθρώπους χωρίς σταματημό.
Και τώρα πώς να μας χωρέσει όλους η συνάντηση.
Για να μπούμε εμείς πρέπει να βγούνε άλλοι
μπες βγες γίνονται ανάρπαστες
οι μικρές πιθανότητες.
Βέβαια μας παραχώρησες μια αχανή μοναχικότητα
αλάνα ας συναντιόμαστε εκεί
Λειτουργεί. Υπάρχει κάποια κίνηση
αλλά έρχονται ως επί το πλείστον
κάτι φαντάσματα της πείνας
πέφτουνε με τα μούτρα στο φαΐ
ξεκοκαλίζουνε τη σιτευτή αναμονή μας
βαραίνουν αχρηστεύονται
όπως αχρηστεύει η κάθε χορτασιά.
Τους καλύτερους τους αρπάζει η ανάγκη
κλειδώνεται μέσα ώρες μαζί τους ψου-ψου
τους φοβερίζει τους χαρτζιλικώνει
τους πραγματοποιεί τους κομματιάζει
άγνωστο πάντως μπουκιά δε μένει.
Οι άλλοι θόρυβοι που ακούς δεν είναι προσέλευση
απλώς κάνει γκελ ο θόρυβος πως όλοι έχουν φύγει
το μπαστούνι ακούς που κρατάει το σχήμα
για να συρθεί ως το πρόσχημα ή
σκοντάφτει η μνήμη πάνω σ’ ομοιότητες
αλαφιάζεται κλέφτες κλέφτες τσιρίζει-ποιος τρελός
ορέγεται να κλέψει έναν αδειασμένο θυσαυρό.
Έπλασες στενή τη δύσκολη συνάντηση.
Για να μπούνε κάποιοι πρέπει να βγούμε εμείς.
Αλλά κι αυτοί που εισχώρησαν πατώντας
τσαλαπατώντας το διωγμό μας τι νομίζεις
πόση συνάντηση προφταίνουν να αισθανθούν.
Ωσότου να διασχίσουνε τη δαιδαλώδη έλξη
ως να προσαρμοστεί η όρασή τους
στο χαμηλό ξένο φως της προσέγγισης
και να καθίσουν πια κρατώντας το χεράκι
τρυφερά της πληρότητας
μπουκάρει το ανικανοποίητο με τη βρωμοπαρέα του και
μάγκες έξω δρόμο είναι πιασμένες οι θέσεις."
Νικόλα,
Πλέον μπορείς να προσθέσεις και την ομιλία του γιού του πρώην μέλους του πολιτικού γραφείου του ΔΗΣΥ και προέδρου της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Νίκου Σαμψών, σε εκδήλωση του ακροδεξιού κόμματος ΕΛΑΜ.
Ο κύριος Σωτήρης Σαμψών, βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού, μίλησε στην εκδήλωση του κόμματος που προ μερικών μηνών έκανε πορεία στο κέντρο της Λευκωσίας ενάντια στους μετανάστες. Δε χρειάζεται να πω περισσότερο για το ΕΛΑΜ.. πάνω κάτω ξέρουμε όλοι τι (και ποιους) αντιπροσωπεύει.
Δημοσίευση σχολίου