Καρπαζοεισπράκτορες (νέες αποφάσεις του ΕΔΑΔ)

Άλλες δύο αποφάσεις του ΕΔΑΔ εκδόθηκαν στις 27/5 στις υποθέσεις Ασπρόφτας και Πετρακίδου.
Οι αποφάσεις εδώ και εδώ.

Νομιζω από τις πιο σημαντικές παραγράφους είναι οι εξής (το απόσμασμα είναι από την υπόθεση Πετρακίδου, αλλά επαναλαμβανεται αυτούσιο στην Ασπρόφτα):

"43. In this respect, it is to be recalled that the Grand Chamber has recently held that it is not enough for an applicant to claim that a particular place or property is a “home”; he or she must show that they enjoy concrete and persisting links with the property concerned. The nature of the ongoing or recent occupation of a particular property is usually the most significant element in the determination of the existence of a “home” in cases before this Court. However, where “home” is claimed in respect of property in which there has never been any, or hardly any, occupation by the applicant or where there has been no occupation for some considerable time, it may be that the links to that property are so attenuated as to cease to raise any, or any separate, issue under Article 8. Furthermore, while an applicant does not necessarily have to be the owner of the “home” for the purposes of Article 8, it may nonetheless be relevant in such cases of claims to “homes” from the past that he or she can make no claim to any legal rights of occupation or that such time has elapsed that there can be no realistic expectation of taking up, or resuming, occupation in the absence of such rights. Nor can the term “home” be interpreted as synonymous with the notion of “family roots”, which is a vague and emotive concept (see Demopoulos and Others, cited above, § 135).

44. Turning to the facts of this case, the Court recalls that the applicant was very young at the time she ceased to live in the then family home in 1974, which was more than twelve years before the Court’s temporal jurisdiction commenced and more than fifteen years before the date of introduction of this application. For almost her entire life, the applicant has been living elsewhere. The fact that she might inherit a share in the title of that property in the future is a hypothetical and speculative element, not a concrete tie in existence at this moment in time. The Court accordingly does not find that the facts of the case are such as to disclose any present interference with the applicant’s right to respect for her home (see, mutatis mutandis, Demopoulos and Others, cited above, § 136).

45. It follows that there has been no violation of Article 8 of the Convention. "

Μερικές ιδέες/σχόλια:

1) Δεν θα ζητήσω από κανέναν να αυτοκτονήσει σε καμιά πλατεία. Μια απλή συγγνώμη και επιστροφή των αμοιβών, αφαιρουμενων των πραγματικών εξόδων, θα ήταν καλοδεχούμενη.

2) Επίσης, για οποιον επιμένει να μην καταλαβαινει, πάπαλλα το ΕΔΑΔ. Καμια βιομηχανια προσφυγών δεν θα μπορούσε ποτέ να γονατισει οικονομικα την Τουρκία ουτε να ασκήσει αφορητη πολιτικη πίεση για να την οδηγησει σε διαπραγματευσεις/ λυση. ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΤΕΙΤΕ;

3) Η ηλικία των 11-12 χρόνων το 1974 δεν πειθει το δικαστήριο για να βρει παραβίαση του άρθρου 8 (σεβασμος ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Αναρωτιέμαι ποιο ειναι το κριτήριο του δικαστηρίου....

4) Παράπλευρη απώλεια: οι εκ μητρογονίας..... 'Ασχημα τα νέα. Μαζί με όλα τα άλλα επιχειρήματα που ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες, ένα ακομη προστίθεται από το Δικαστήριο. Αν αυτοί που ζούσαν εκει μεχρι την εφηβεία τους δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα, πως θα δοθεί η ιδιότητα και τα απορρέοντα δικαιώματα στους εκ μητρογονίας;

5) Λύση προχθές ή ας αποδεχθούμε τη διολίσθηση.

Φιλικά πάντα,

Ν