19 Οκτωβρίου 2008

Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους

Αιδώς, Αργείοι!

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες για τις αντιδράσεις του ΔΗΚΟ (ή των στελεχών του) σχετικά με την ακύρωση της άσκησης "Νικηφόρος". Η ορθότητα ή μη της απόφασης δεν θα με απασχολήσει εδώ, αφού άλλο είναι αυτό που επιθυμώ να αναδείξω με το σημερινό άρθρο. Πιστοί στην γνωστή (ψευδο-πατριδολαγνεία) και με το χιλιοπαιγμένο ηθικολογικό ρεπερτόριο, αρκετά μέλη του βάλλουν ευθέως κατά της απόφασης, αφήνοντας παράλληλα να σέρνεται από δίπλα και η αμφισβήτηση των αντιστάσεων και ικανοτήτων του Προέδρου και των πολιτικών δυνάμεων που τον στηρίζουν. Γνώριμο το έργο, το 'χουμε ξαναδεί. Με τις αυλές του Αρταξέρξη, τις μειωμένες αντιστάσεις και την περιρρέουσα...
Όταν τα λόγια και οι πράξεις στη ζωή του καθενός δεν συμπίπτουν, τότε εύλογα κρίνεται η ύπαρξη ασυνέπειας. Όταν αυτό συμβαίνει στην πολιτική, τότε τεκμαίρεται αμάχητα η ανακολουθία. Έτι χειρότερον, όταν το αντικείμενο συζήτησης είναι η αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας: τότε είσαι πολύ απλά καραμπινάτος απατεώνας!Το ΔΗΚΟ ανεμίζει σημαίες και σημαίνει προσκλητήρια τη στιγμή που φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη για τις τασσικές αλχημείες στα οικονομικά της Άμυνας και τους πόρους της που διοχετεύονταν σε άλλους τομείς. Μας καλεί σε εθνική εγρήγορση η συμμορία των πρώτων ριψάσπιδων: πόσοι από τα ηγετικά στελέχη έχουν εκτελέσει τη στρατιωτική τους θητεία και πόσοι εμφανίζονται στις ασκήσεις και δεν επιλέγουν το δρόμο της απαλλαγής; Ακούω θούριους και πατριωτικά εμβατήρια από τα ίδια εκείνα άτομα που έως πρόσφατα μπάζωναν αντιαρματικά έργα για να προωθήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια. Μας καλούν στα όπλα μερικές βδέλλες της εξουσίας που έχουν ήδη απαλλάξει τα δικά τους παιδιά από τη στρατιωτική θητεία. Σήμερα όλη αυτή η άθλια κουστωδία μάς κάνει τα μυαλά ροκφόρ με την ακατάσχετη επίκληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στιγμή που δεν έχει αναλάβει την ελάχιστη κοινή σε όλους εμάς υποχρέωση: να υπηρετήσει στο μέτρο των δυνατοτήτων της την πατρίδα. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι τύποι αυτοί δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη μας θέλοντας να επιβάλουν ένα ομαδικό πολιτικό Αλτζχάιμερ! Πώς να συνδιαλεχθεί κάποιος με πολιτικούς όρους με όλους αυτούς τους Σικελούς όταν η μυρωδιά από τις βρωμιές δεν λέει να μας αφήσει; Πολλοί σπεύδουν να δώσουν συγχωροχάρτια και ευκαιρίες για μια νέα αρχή σε όλο αυτόν το συρφετό. Ακόμα κι αυτή η εφημερίδα, στο πολιτικό της ρεπορτάζ, επιχειρεί να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μια "πεφωτισμένη" και συνεπή (πλέον) πολιτική ηγεσία και τους υπόλοιπους γραφικούς. Λυπάμαι αλλά δεν πείθομαι όσο ακούω μεσοβέζικες τοποθετήσεις και ιδιοτελείς προσεγγίσεις κι όσο δεν επιχειρούν μια αυτοκάθαρση που θα στείλει πειστικά μηνύματα στην κοινωνία. Και δεν πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί ποτέ, μιας και μέσα σε όλη αυτήν την ξεφτίλα έχουν καταφέρει ένα ειλικρινές επίτευγμα: να μας δείχνουν αυτό που πραγματικά είναι.
Ας μην βιάζονται, λοιπόν, να προβάρουν τις φουστανέλες. Η εποχή στην οποία παραπέμπουν είχε μότο της το σημερινό τίτλο....

1 σχόλιο:

andreas f.stavrou είπε...

Το ΔΗΚΟ μετέτρεψε το σύνθημα "από το λαό,διά του λαού,για το λαό" σε "από την εξουσία, δια της εξουσίας, για την εξουσία". Πάντοτε αγωνίζονταν από τις καρέκλες εκμεταλλευόμενοι άριστα τις αγωνίες της κοινωνίας.