8 Φεβρουαρίου 2009

3 και μια σκέψεις για τη Γάζα

Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

ΑΛΛΑ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ
Τάσος Λειβαδίτης


Το κρυφό νόημα της ομορφιάς και η φρίκη της βίας μάς ακολουθούν από τη μέρα της δημιουργίας μας. Μέσα μας φυτεύτηκε ένας επαμφοτερίζων σπόρος. Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση ποιου σχιζοφρενικού Θεού άραγε; Η ικανότητα για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, η έμπνευση για τα ομορφότερα ποιήματα και το απόλυτο αίσθημα της συναλληλίας. Δίπλα σε αυτά, η βιτριολική δράση της οργής, μια ακόρεστη δίψα εξουσίας και η αποθέωση του ατομισμού.


Κοιτάω τις φωτογραφίες που καταφθάνουν στην εικόνα του υπολογιστή μου. Διαμελισμένα σώματα, χέρια και πόδια που εξέχουν των ερειπίων, τρομαγμένα πρόσωπα παιδιών και απελπισμένες μορφές γιατρών. Η εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου μου φέρνει την εικόνα του πολέμου μέσα στο σπίτι μου, χωρίς φιλτράρισμα, χωρίς προειδοποιήσεις.
Στην πορεία του, το γένος των ανθρώπων έφτιαξε σύνορα, δημιούργησε κοινωνίες και έθνη. Χάραξε γραμμές, επινόησε την αξία των πραγμάτων και θέλησε, πέρα από το να δαμάσει τη φύση, να εξαπολύσει το τυφλό ένστικτο κυριαρχίας του.
Εύκολες σκέψεις, από την ασφάλεια του προσωπικού υπολογιστή, χωρίς σφαίρες να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, χωρίς ρουκέτες να εκρήγνυνται στα σπίτια μας. Φοβάμαι τους εύκολους συμψηφισμούς που διαβάζω όλο και πιο συχνά στις σκέψεις των άλλων. Με τρομάζει η ηδονή με την οποία γίνεται η επίκληση του ολοκαυτώματος για να ζημιωθεί ηθικά η μια πλευρά. Απελπίζομαι κοιτώντας τη βία να γεννά αντιβία, τόσο που κανείς πια να μη θυμάται και να μη θέλει να μάθει γιατί και πώς ξεκίνησαν όλα αυτά.

Παραμένω αθώος έως και αφελής μπροστά στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι, το διακύβευμα των συμφερόντων και τους συσχετισμούς ισορροπιών που με τόση άνεση βλέπω να αναλύει ο καθείς. Την ίδια ώρα η καθημερινότητά μας κυλάει βαριεστημένα στο χρόνο - μικρές διακυμάνσεις με ευτελείς αφορμές: ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, μια μικροπολιτική εξέλιξη, ένας προσωπικός θρίαμβος που θα παραμείνει αμνημόνευτος στο χρόνο.
Στ' αλήθεια, πώς να καταφέρουμε να γράψουμε εκείνο το κεφάλαιο;

Δεν υπάρχουν σχόλια: