Οι ευρωεκλογές εξελίσσονται σε ένα μεγάλο στοίχημα ενάντια στην α-πολιτική βαρεμάρα. Μεταξύ μας ξέρουμε ήδη τους νικητές: η αποχή και η απάθεια. Τα ποσοστά και οι πρωτιές έρχονται σε δεύτερη μοίρα και θα ήταν ενδιαφέρον αν κάποιος ανέλυε με επιστημονικούς όρους το πέρασμα μιας κοινωνίας από την έντονη κομματικοποίηση στη σαγήνη της αδιαφορίας, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό. Για όσους παραμένουμε αμετανόητα πολιτικά ζώα, που ζουν για εκλογικές αναμετρήσεις, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεσκονίσουμε τις ιδέες μας, να ξαναβρεθουμε σε συνάξεις και να διαλέξουμε με ποιον θα πορευτούμε.
Ας το ξεκαθαρίσουμε απ’ την αρχή, μιας και η εποχή μας είναι η εποχή των καχύποπτων ελεφάντων: τον γνωρίζω προσωπικά εδώ και κάποια χρόνια. Παράλληλα, έχω παρακολουθήσει την πολιτική του πορεία, που δύσκολα βρίσκεται όμοια της στα κομματικά φυτώρια. Και γι’ αυτό νομίζω ότι μπορώ να έχω άποψη καθαρή. Πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι μας στην Ευρωβουλή θα πρέπει να στέλνουν ένα μήνυμα ως ολοκληρωμένες πολιτικές προσωπικότητες, με τεκμηριωμένες απόψεις, κατασταλαγμένη κοσμοθέωρηση και με ικανότητα να στέκονται αντάξιοι της αποστολής τους εκεί όπου μας εκπροσωπούν. Αρκετά πια με τους μαυρογιάλλουρους αεριτζήδες!
Θα σταθώ σε τρία χαρακτηριστικά του. Το πρώτο είναι η αίσθηση πολιτικής ευθύνης και ευθυξίας. Με πράξεις και όχι λόγια. Έχω καταβάλλει ειλικρινή προσπάθεια στην αναζήτηση άλλου πολιτικού που να έχει παραιτηθεί από κυβερνητικό αξίωμα, χωρίς να υπάρχει καν υποψία εμπλοκής του σε σκάνδαλο. Δεν βρήκα κάποιον. Κατά τη δεύτερη πενταετία Κληρίδη, ο Χρήστος δεν έφαγε, δεν χόρεψε και δεν συμμετείχε στο πάρτυ των πραιτωριανών της εσωτερικής διακυβέρνησης. Αποχώρησε χωρίς πομπώδεις ηρωϊσμούς, χωρίς προσδοκία εξαργύρωσης. Άντεξε στον πολιτικό χειμώνα που ακολούθησε κι αυτό ήταν σημάδι ότι η σαγήνη της εξουσίας δεν είναι ακαταμάχητη. Μια σπάνια αρετή για την πολιτεία μας.
Χαρακτηριστικό δεύτερο: μετριοπάθεια και σοβαρότητα. Ακόμα και μέσα στις πιο σκοτεινές μέρες της περιρρέουσας, στάθηκε μακριά από οξύνσεις, χαρακτηρισμούς, ταμπέλες και χαρακώματα. Επέμεινε σε πολιτικά επιχειρήματα, απέναντι στις προκλήσεις που δεν έλειψαν ούτε στο πολιτικό ούτε στο προσωπικό επίπεδο. Ο Χρήστος δεν παραπονέθηκε, δεν κλάφτηκε, δεν ενέδωσε στην ευκολία της ανταπόδοσης και το φτηνό παιχνίδι του εντυπωσιασμού. Σήμερα τον παρατηρώ, με απορία και θαυμασμό, να μην ασχολείται με τον βρόμικο πόλεμο με τον οποίο επιχειρείται να ανασυσταθεί το πνιγηρό κλίμα του δημοψηφίσματος. Αντιθέτως, επιμένει να κολυμπάει στα βαθιά νερά των δύσκολων ευρωπαϊκών ζητημάτων: Λισαβόνα, κλιματική αλλαγή, ευρωμεσογειακή συνεργασία, αναπτυξιακή πολιτική, εκσυγχρονισμός. Ένας ευρωπαίος πατριώτης!
Και, τέλος, θα ‘θελα να δω και τους 6 ευρωβουλευτές μας στην Ευρωβουλή να κατέχουν την αυθεντική τέχνη της πολιτικής, τη βαθιά γνώση και την αυθεντική έγνοια για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τραγικά σιωπηλούς και αθεράπευτα γραφικούς χορτάσαμε στην προηγούμενη θητεία. Τώρα είναι καιρός για μια ριζική αλλαγή. Στο Χρήστο που λοιδωρήθηκε για την ακλόνητη πίστη του στην ευρωπαϊκή προοπτική της Κύπρου, από αυτούς που σήμερα ομνύουν σε ευρωπαϊκές λύσεις, στο Χρήστο που ασχολήθηκε ενεργά με την πορεία ολοκλήρωσης της Ένωσης από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν άλλοι δεν είχαν υποψιαστεί καν τι συμβαίνει στο διεθνές στερέωμα, στο Χρήστο που βίωσε το σχεδιασμό και την εφαρμογή του Ελσίνκι, όταν άλλοι κυνηγούσαν ουρές και αστερίσκους, χρωστάω κάτι: μια μονοσταυρία στις 6 Ιουνίου.
13 σχόλια:
Συμπαθώ το Στυλιανίδη για το ύφος και τη σοβαρότητα του, αν και διαφωνούμε κάθετα σε πολλά ζητήματα σε επίπεδο Ευρώπης (όχι στο Κυπριακό).
Αυτό που θα ήθελα να πω όμως , είναι ότι τις ίδιες αρετές τις είχες διαφημήσει και στον κύριο Κασουλίδη, ο οποίος (δεν γνωρίζω με τις υποδείξεις ποιου, αλλά ελπίζω όχι με δική του πρωτοβουλία) μέσα σε 5 μέρες μόνο απέβαλλε το προφίλ "νούσιμου" που έκτιζε για 1-2 χρόνια και ανέλαβε να φιλήσει το ράσο του Χρυσόστομου και να βγάλει τις ελληνικές σημαίες (και τις ελληνικές ψυχές) στη φόρα. Να μου επιτρέψεις λοιπόν να είμαι λίγο επιφυλακτικός για το κριτήριο σου του χαρακτήρα τους, όσο αντικειμενικό και αν πιστεύεις εσύ ότι είναι.
Καλά κανεις κι εισαι επιφυλακτικός. Εξαλλου, το κειμενο δεν φιλοδοξει να πείσει. Ως δήλωση στηριξης θα πρεπει να εκληφθει. Αλλοίμονο αν πειθονταν οι ανθρωποι με 400 λεξεις. Και ναι, ειμαι υποκειμενικος, το παραδεχομαι στο κειμενο άλλωστε. Είπα ότι έχω καθαρη αποψη. Η αντικειμενικότητα σε αυτες τις περιπτώσεις εντάσσεται στη σφαιρα της σχετικότητας.
Οσο για την αναλογια με τον Κασουλιδη που αναφερεις, ανετρεξα στα παλια μου κειμενα και πιστευω ότι με κρινεις στη βαση μιας δικης σου αντιληψης για τους πολιτικους αυτους. Τα κειμενα που γραφτηκαν για τις προεδρικες εντάσσονται σε 2 κατηγοριες: αυτά που ασκουσαν κριτική στον Τάσσο και τους συν αυτω και σε αυτα που ήταν "προγραμματικής" φυσης. Η υποστήριξη στον Κασουλίδη δεν πηρε την μορφή ενός κειμενου όπως το σημερινό.
Όσο για το... άδοξο τέλος της προεκλογικής, εδώ: http://allioxthi.blogspot.com/2008/02/blog-post_22.html
φιλικα,
Ν
Τυχαίνει να έχω ακούσει από κοντά τον Χρίστο Στυλιανίδη αρκετές φορές και ομολογώ ότι κάθε φορά εντυπωσιάζομαι. Θα πείτε: Ίσως εντυπωσιάζομαι εύκολα. Μπορεί.
Απ' την άλλη όμως, επειδή κι εγώ παρακολούθησα την πορεία του εν λόγω πολιτικού, δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ από το πρωτοφανές του πολιτικού του πολιτισμού για την κυπριακή πολιτική πραγματικά. Θεωρώ ότι έχει πάρα πολλά να προσφέρει. Και μόνο να μεταδώσει ένα μικρό κομμάτι αυτού του πολιτισμού, σ' ένα λαό τόσο πολιτικά ανώριμο και απολίτιστο, τότε αυτός ο τόπος θα έχει κερδίσει κάτι. Και μου φαίνεται ότι αυτό το έχει ήδη πετύχει ο Χρίστος Στυλιανίδης.
Τελικά ο Συναγερμός ξέρει να χρησιμοποιά καλά δολώματα. Πόσον βάρος έβαλεν ο Στυλιανίδης για να ξεκαθαρίσει τες εθνοπρεπικές αντιφάσεις του συναγερμού; Εν πάσει περιπτώσει το θέμαν δεν είναι ο Στυλιανίδης.
Στο πολιτικό μας σύστημα κανένας δεν ψηφίζει άτομα. Τζιαι όποιος κάμνει πως έτσι ψηφίζει, είτε δεν έχει το θάρρος της επιλογής του τζιαι προτιμά να καμμά τα μμάθκια του ελπίζοντας ότι οι άλλοι δεν τον θωρούν τι κάμνει, είτε έχει το αλλά δεν τον βολεύκει να το δείξει ότι το έχει. Αν έχει τζιαι άλλην περίπτωσην θέλω να μου την πείς.
Φίλε μου, στηρίζοντας τον Στυλιανίδη στηρίζεις τον Συναγερμόν τζιαι το Ευρωπαϊκόν Λαϊκόν κόμμα τα οποία θα εκπροσωπίσει. Εάν αυτά τα οργανωμένα σύνολα δεν είναι το κατεστημένον τζιαι η φάρα της συντήρησης στην Ευρώπην, τότε θέλω να μου εξηγήσεις που εκφράζεται πολιτικά σε ευρωπαϊκόν επίπεδον αυτόν που κατηγοράς καθημέρα στα κείμενα σου.
Μια ζωή στα ζόρικα με βαζεις Ασέρα! Ως συνηθως, τα σχολια και οι ερωτησεις σου κτυπουν κεντρο.
Σχετικα με την πρωτη παραγραφο σου: Νομιζω ότι η πολιτικη του διαδρομη και η μετεπειτα μεταπηδηση του στο ΔΗΣΥ ειναι ενα σημαντικο κομματι στην απαντηση του ερωτηματος. Το 2004 ηταν στην πλατφορμα του ΝΑΙ, κατεβηκε με τους ΕΔΗ στις ευρωεκλογες και πηρε 6 περιπου χιλιαδες σταυρους. Το 2006 κατεβηκε με το ΔΗΣΥ και βγηκε πρωτος σε σταυρους στη Λευκωσία απο όλο το ΔΗΣΥ, που δεν τον υπολογιζε κανεις.Η απορια μου δεν ειναι τι εκανε ο Στυλιανίδης. Η απορια μου είναι τι επαθε ο συναγερμικος κοσμος (ή εστω ενα κομματι του).
Σχετικα με δευτερη: Ειναι ο δευτερος αφορισμος σου εδω. Ο πρωτος ειναι οτι ο συναγερμος εχει εθνοπρεπικες αντιφασεις. (Τις έχει, αλλά δεν ειναι και το μονο που εχει). Ο δευτερος είναι ότι κανενας δεν ψηφιζει ατομα. Εισαι απολυτος, και δεν μπορεις να τεκμηριωσεις κατι τετοιο. Αντιθετα, σε διαψευδουν οι δημοσκοπησεις, νομιζω η Καθημερινη χτες κατεγραψε ενα μικρο ποσοστο τετοιων ανθρωπων. Εξαλλου, τα ψηφοδελτια οταν τα ριχνουμε, βαζουμε μονο σταυρο, δεν εξηγουμε και το γιατι! Εν παση περιπτώσει, αν σε καταλαβαινω καλα, εγω θα ελεγα οτι ψηφιζω το προσωπο και το δειχνω με αυτο το κειμενο.αρα, μια 3η κατηγορία;
Για την τριτη παραγραφο: Και σε συνεχεια των πιο πανω, το ξερω ότι αυτο ισοδυναμει με ψηφο στο συναγερμο. Οι σκεψεις μου επι τουτου ειναι οι εξης: απο τα υπολοιπα κομματα, οι επιλογες που μπορω να εχω ειναι το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ. Η ΕΔΕΚ εχει τα γνωστα εθνικοσοσιαλιστικα της συνδρομα, ειναι σε αναζητηση ταυτοτητας εδω και χρονια, και το ιδεολογικο της στιγμα ειναι ασθενες. Αν δεν υπαρξει μια ριζικη αλλαγη εντος του κομματος, φοβαμαι ότι δεν προκειται να γινει μια θελκτικη επιλογη, αν και μεγαλωσα σε μια οικεγενεια αριστερων, που η ΕΔΕΚ ηταν ο "φυσιολογικος" τους χώρος. Το ΑΚΕΛ δεν με πειθει για δυο σοβαρους λογους. Το πρωτο ειναι η επιλογη των ατομων. Στην καλυτερη περίπτωση ειναι μια κομματικη ομαδα, που απευθυνεται στο κομματικο ακροατηριο και αρα δεν με αφορα. Το δευτερο είναι το πολιτικο και ιδεολογικο ζητημα. Νομιζω ότι το ΑΚΕΛ πασχει απο τις δικες του αντιφασεις όταν οι ιδεολογικες του αναφορές δεν εχουν καμια σχεση με το οικοδομημα της ΕΕ. Και στα μετρα της Κύπρου είναι ένα αντι-κατεστημενο. Απεναντι στη συντηρηση της αστικης ταξης (που εκφραζεται μεσα απο το ΔΗΣΥ, κυρίως) υπαρχει ενα αντι-συστημα συντροφικης στεγανοτητας. Η παλη των ταξεων; Ισως, αλλά δεν πειθομαι εξισου απο το ΑΚΕΛ.Περα απο τα συνθηματα για μια αλλη ευρωπη, την ευρωπη των λαων κλπ, στο δια ταυτα;
Νομιζω ότι αυτη τη στιγμη στην Κυπρο υπάρχει ενα κομμάτι νέων ανθρωπων, μια μειοψηφια, που είναι και προοδευτική και ανοικτομυαλη. Ταυτοχρονα, δεν ειναι κομματικα καλουπωμενη για διαφορους λόγους. Αυτη την ομαδα, ο ΔΗΣΥ εχει καταφερει να την εγκολπωθει, στο μεγαλυτερο μερος της. Εδω, το ΔΗΣΥ ειναι μαλλον πιο προοδευτικό σε σχεση με το ΑΚΕΛ, πραγμα που ακουγεται ειρωνικό για ενα κομμα της Αριστερας...Αυτο το τελευταιο θα πρεπει να προβληματισει το ΑΚΕΛ στο επομενο διαστημα, για να μπορεσει να ξαναβρει τους ανθρωπους που θα το ξανακανουν πρωτοπορο: οχι στους ψηφους και τα σχετικα, αλλά στην παραγωγη ιδεών, στον πολιτσμό και στην ετοιμασία της δικαιης κοινωνιας και της (ευχομαι) κοντινης λυσης. Αυτο ειναι το στοιχημα, και προς το παρον το ΑΚΕΛ το χανει. Μεχρι τοτε, φοβαμαι οτι θα βυθιζεται στη δικια του συντηρηση.
Πολυλογισα, και μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε αυτη την κουβεντα απο κοντα. Ειμαι σιγουρος εχεις αποριες και κυριως αντιρρησεις.
Φιλικα,
Νικολας
: )
Καταλάβω σε καλλύττερα τζιαι μακάρι να με έπειθες για την προοδευτικότηταν της δεξιάς. Πέτους εσύ που τους ξέρεις να δανείσουν τζιαι λλίην του κακομάζαλου του υπουργού παιδείας που θα τον φαν οι θκιαόλοι τζιαι τα φίθκια που τασάσσει τες λισςίνες του εθνικισμού.
Καταλογίζεις μου αφορισμούς που θωρώ το μέρος τζιαι όχι το όλον, αλλά εσύ επαρουσίασες μας έναν άτομον αντί του όλου.
Έχει σημασίαν τι σκέφτεσαι εσύ τζιαι όσοι απαντήσαν στες δημοσκοπήσεις, αλλά έχει σημασίαν τζιαι πως θα χρησιμοποιήσουν οι νόμοι τον σταυρόν πον να βάλεις πουκάτω που το όνομαν. Θα μετρήσουν τους σταυρούς μές την κολόναν του κάθε κόμματος τζιαι θα πούν, χ% ο συναγερμός, ψ% ο άλλος, λ% ο άλλος. Μετά, θα μοιράσουν τους βουλευτές στα κόμματα τζιαι ύστερα θα μετρήσουν τους σταυρούς πουκάτω που τα ονόματα για να δουν ποιός έρκεται πρώτος που το κάθε κόμμαν να μοιράσουν τες θέσεις που αναλογούν. Εγώ που τούτον τον κανόναν καταλάβω ότι ψηφίζεις πρώτα κόμμαν τζιαι μετά άτομον, είτε σου αρέσκει είτε όχι.
Πάντα φίλος,
Aceras
Mhpos omos me th syllogistikh ayth bazoume se deyterh moira ta atoma? An h epilogh ths poltikhs enos kommatos einai to kyrio zhtoymeno, tote isos parelkei h epilogh atomon. Tha arkei na pshfizoyme ena komma kai to atomo den tha metra.
Pera omos apo ayto, nomizo den epikentronomaste se ena allo zhthma poy ethikses: an o DHSY exei ola ayta poy toy katalogizeis, tote dikaia kapoios prepei na kanei kapoia allh epilogh. Ayto proypothetei mia politikh syzhthsh gia to ti presbeyei kai poin ekprosopei to kathe komma. Ep aytoy eimai periergos na matho ti skeftesai, kai pos to syndeeis kai me osa bioneis sthn Elbetia.
N
Νικόλα εμπήκαμεν σε συζήτηση που κανονικά γίνεται σε μπυραρία έχοντας τζιαι τρις - τέσσερις ώρες στη διάθεση.
Με τρία λόγια, αν αδικώ κάπου τον Συναγερμόν είναι στο ότι δεν παρακολουθώ που κοντά την πολιτική στην Κύπρο για να είμαι up to date. Έτσι τον κρίνω όπως κρίνω το partie liberal radical suisse που είναι η ανάλογη πολιτική οργάνωση εδώ που μενω: μιαν ομάδαν κομματαρχών με βαθύτατα ναρκισσιστικά προβλήματα που ετάξαν τον εαυτόν τους να υπερασπιστούν την πούγκαν των εχούμενων, μεγαλοεπιχειρηματιών, τραπεζιτών, ξεφτισμένων (ή μή) κληρονόμων της παλαί πότε μαγαλομπουρζουαζίας, περιπαίζοντας μάλιστα τον κόσμον που θέλει να περιπαίζεται ότι εν για το καλόν της κοινωνίας που κάμνουν ότι κάμνουν (σαν να τζιαι η κοινωνία περιορίζεται στον καπιταλισμον που θεσμοθετεί την υπεροχήν της πούγκας πάνω στον άνθρωπον). Δεν χωνεύκω την δεξιά δακάτω φίλε μου, τζιαι νομίζω ότι η Κυπριακή δεξιά είναι ακόμα σιειρόττερον σκατόν πο τούτους δακάτω. Μπορεί τζιαι να είναι ζήτημα στομασιού τζιαι όχι πνεύματος. Τζιαι σύ Ευρώπην είσαι. Τι νομίζεις για την Ιταλικήν δεξιά με την οποίαν ο φίλος σου ο Χρήστος θα κάτσει στα ίδια έδρανα.
Για να είμαι τζιαι τέλλια ειλικρινής μαζί σου τζιαι να μεν σε λαλώ φίλον έτσι μόνον για μούστραν, κατά βάθος είμαι τζιαι θυμωμένος μαζί σου Νικόλα, διότι δεν πιστεύκω ότι οι ιδεολογίες εμπαιρδευτήκαν όπως η σεξουαλική ταυτότητα ενός τραβεστί.
Αγαπητέ Νικόλα,
Είχα και εγώ πολύ καλή αντίληψη για τον Χ. Στυλιανίδη μέχρι που ανέδειξε τις νοοτροπίες που τον διακατέχουν στο δημοψήφισμα. Θυμάμαι πως λυσσομανούσε κατά των πολιτών αυτού του τόπου ότι θα πλήρωναν ακριβό τίμημα στην περίπτωση που δεν αποδεχόντουσαν το σχέδιο Ανάν. Οι απειλές του Χ. Στυλιανίδη και των υπολοίπων εραστών του σχεδίου των Βρετανών λόρδων προκάλεσαν αρκετούς εφιάλτες στον Κυπριακό λαό. Δεν διαφωνώ με τα όσα λές αναφορικά με τις γνώσεις του περί ΕΕ αλλά τουλάχιστο θα έπρεπε να απολογηθεί μαζί με τους υπολοίπους της κλίκας Πουργουρίδη για την κάκή τους κρίση στην πιο σημαντική στιγμή του Κυπριακού προβλήματος και για τις προτροπές τους προς τον Κυπριακό λαό να υπερψηφίσει ένα σχέδιο το οποίο θα ενέπλεκε την Κύπρο σε νέες περιπέτειες, καθιστώντας την όμηρο των δυτικών συμφερόντων και των Τουρκικών ορέξεων. Ο Χ.Στυλιανίδης θα μπορούσε, όμως δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και συμπαρατάχθηκε με ύποπτους μηχανισμούς και κονδύλια, καθιστώντας τον εαυτό του ένα μαζί με το υπόλοιπο κατεστημένο με το οποίο και τελικά συμπαρατάχθηκε αποβάλλοντας τον μανδύα του ανεξάρτητου.
Φιλικά σε χαιρετώ
Άκης Β.
Ασερα, οι αποψεις σου για τη Δεξια, ανεξαρτητως σε ποια χωρα ειναι κατανοητες. Υποψιαζομαι ότι σε μεγαλο βαθμο σε παρακολουθω σε όσα λες. Για την ιταλικη δεξια τα ξερεις κι εσυ: μια λαϊκιστική δύναμη, με αρκετες ακροδεξιες αποκλισεις, επισημε συνεργασια με τη Λιγκα του Βορρα,με ηγετη εναν καραγκιοζη, που κοβει και ραβει νομους στα μετρα του και ελεγχει το τηλεοπτικο τοπιο. σκετος βοθρος...Αλλά όλα αυτα δεν μπορώ να τα προσάψω και στον κύπριο εκπροσωπο που θα κατσει δίπλα τους.Μηπως να σκεφτώ το αντιστοιχο για τη γραφική ιταλικη αριστερά; Δεν οδηγει πουθενα αυτός ο αναλογικός συλλογισμός.
Σε σχεση με το τελευταίο σχόλιο σου για το ιδεολογικό μπερδεμα, δεχομαι ότι στο θεωρητικο επιπεδο οι διαφορες ειναι διακριτες. Σε επιπεδο ομως ασκησης πολιτικής, προεκλογικων προγραμματων και επιλογών όσων εγιναν κυβερνηση, υπαρχει διαφορά. Και δεν το λεω εγω: από τον καιρό του Τρίτου δρόμου (τουλάχιστον) και μετα η καθαρη διακριση των ιδεολογιών ειναι μια ζοφή υποθεση. Υπαρχει μια πολιτική έρευνα που γίνεται στο πανεπιστημιο μου αυτες τις μερες εδω: http://euprofiler.eu/
Αν και εχω διαφορες επιφυλάξεις, εντουτοις αποτυπωνει μια ενδιαφερουσα αλλαγή. το πολιτικό στίγμα των κεντροαριστερών κομματων μπλεκεται με αυτό των κεντροδεξιών σε σημειο που να μην υπαρχει σαφης οριοθετική γραμμη αναμεσα τους.
Αν εχεις χρόνο "παιξε" λιγο μαζι του, εχει ενδιαφερον. Χωρις να σημαινει ότι δίνει και όλες τις απαντησεις.
Ανευ θυμου (και γιατί άλλωστε;)
Ν
Ακη σε χαιρετώ!
Νομιζω η προσεγγιση που καταγραφεις για τα περι του δημοψηφίσματος είναι μια αποψη που εχει προωθηθεί πολύ στη μετά το δημοψήφισμα εποχή και δεν νομιζω ότι χρειάζεται να αναπαράξω εδώ εγώ τα αντεπειχειρηματα.
Μπορεί στελέχη του ΔΗΣΥ να λυσσομανούσαν όπως λες, αλλά σ αυτούς δεν εντάσσω το Στυλιανίδη. Το λέω και στο κειμενο ότι είχε πολιτικές θέσεις και τις εξέφρασε χωρίς κινδυνολογίες και ακρότητες. Οποτε ειναι άδικο να τον τσουβαλιάσει καποιος με τους υπόλοιπους.
Η ουσία της επιλογής του παραμένει: ήταν υπερ του ΝΑΙ. Η δική μου πεποιθηση είναι ότι η ορθότητα της επιλογής του καθενος μας στο δημοψήφισμα θα κριθεί (κατά μια διαστροφή της ιστορίας) στους επόμενους μηνες.
Hasta luego!
N
Buenas Nicola,
ίσως να είσαι σωστός και ο Στυλιανίδης να είναι το σωστό πρόσωπο να μας εκπροσωπεί στο ευρωκοινοβούλιο. Τουλάχιστο θα είμαστε σίγουροι ότι κατέχει το θέμα και δεν θα μας απογοητέυσει όπως έπραξαν άλλοι κορωναίοι. Όσο για τη διαστροφή της ιστορίας φίλε Νικόλα πάλι είσαι σωστός, μπορεί να έρθουν άλλα σχέδια λύσης χειρότερα και δυσμενέστερα σύντομα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το σχέδιο Ανάν δεν θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε νέες τραγικές περιπέτειες τον τόπο. Πάντως ότι και να λέμε Νικόλα στην Κύπρο δεν παύει να υπάρχει η θλιβερή πραγματικότητα των διεφθαρμένων πολιτικών, σαρθών καταστάσεων και απογοήτευσης των νέων. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ελπίζω να σε δώ στην Φλωρεντία τον Νοέμβρη να τα πουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Μέχρι τότε αναμένουμε διαστροφές.
Saludos
Άκης Β.
Σε αναμενω και θα τα πουμε σιγουρα!
Ν
Δημοσίευση σχολίου