Ένα από τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο του Κυπριακού καρφώθηκε γερά με το αποτέλεσμα των "εκλογών" στα κατεχόμενα. Το γενικό μούδιασμα που επικράτησε με την ανακοίνωση του αποτελέσματος δεν είναι ικανός δείκτης που να δεικνύει με σαφήνεια ότι όλοι έχουμε καταλάβει πού πηγαίνουν τα πράγματα. Το ΑΚΕΛ θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται πλέον τι θα απαντά στο μέλλον όταν θα του προσάπτεται η πολιτική δειλία σε κρίσιμες στιγμές του Κυπριακού. Οι σύντροφοι, δυστυχώς, αποδείχθηκαν πολλάκις κατώτεροι των περιστάσεων, κατατρυχόμενοι από παλιά σύνδρομα κομπλεξισμού και ατολμίας. Η εξουσία, πρώτα με την ακατανόητη επιλογή του Τ. Παπαδόπουλου και μετά με τη "σωτήρια" κάθοδο του Δ. Χριστόφια, ανταλλάχθηκε με τη δυνατότητα να αναζητηθεί με πειστικό και αποτελεσματικο τρόπο μια λύση. Ανάμεσα στα δυο προαναφερθέντα, είχε μεσολαβήσει η ερμαφρόδιτη στάση στο δημοψήφισμα. Ανασκοπώντας τα πράγματα, νομίζω πως ήμασταν αφελείς όσοι πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να τραβήξει κουπί για λύση από τη θέση του Προέδρου ένας άνθρωπος που δεν είχε τολμήσει να ρισκάρει όταν η πολιτική ευθύνη ήταν στην πλευρά των πολιτικών του αντιπάλων. Οι ανασφάλειες έναντι του ΔΗΣΥ, η παλαιού τύπου κομουνιστική περιχαράκωση και κρυψίνοια, το "λαϊκό" στυλ επίλυσης διαφορών, λες και το Κυπριακό είναι συνοικιακό μπακάλικο με προβλήματα οικονομικής διαχείρισης, και οι κατα καιρούς πολιτικές κουταμάρες που ακούσαμε έχτισαν σιγά σιγά το αδιέξοδο που φαίνεται να πλησιάζουμε όλο και πιο γρήγορα. Η πολιτική όμως δεν μπορεί να χωράει και την τριμερή, και το προφίλ του ηγέτη λύσης, και τη δυνατότητα συνομιλίας με την άλλη πλευρά, και την απαίτηση μη άσκησης κριτικής, και τη μετάθεση ευθυνών στους προκατόχους. Τα τελευταία νέα λένε ότι πιστεύουμε ότι η Τουρκία δεν επείγεται για λύση. Το κλίμα μοιάζει με αυτό της Νέας Υόρκης την περίοδο του Ανάν, αλλά ο πάνσοφος πατερούλης θα πέσει στην παγίδα με τον ίδιο τρόπο που έπεσε ο προκάτοχός του. Τόσο ίδιο, που θα διερωτάται κανείς πώς και δεν βαριέται ο Ερντογάν να μας τη στήνει κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο. Από το Προεδρικό φαίνεται να μας ζητούν καθημερινά να χειροκροτούμε με ενθουσιασμό μπροστά στην ξεκούδουνη ορχήστρα που βαράει στο πάλκο. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Όπως δεν θα τους χαριστεί ο ιστορικός και ο ψηφοφόρος του μέλλοντος: ο πρώτος θα κατατάξει δίπλα στην ηλιθιότητα όσων έστρωσαν το δρόμο για την εισβολή της Τουρκίας, την πολιτική ανικανότητα του ΑΚΕΛ να θέσει τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της λύσης. Στον δεύτερο, που θα αποστασιοποιείται και ενδεχομένως να τιμωρήσει, τι θα πει το ΑΚΕΛ, χωρίς λύση, χωρίς πολιτικές επαναπροσέγγισης, χωρίς όραμα για μια άλλη κοινωνία; Α, με συγχωρείτε! Ξεχνάω το μεγάλο κοπάδι αρνιών που μπορούν να κάνουν τα πάντα αρκεί να βρεθεί η βασίλισσα στο θρόνο της - έστω και κάθε 7 χρόνια...
7 σχόλια:
Αέρα, αέεερααααα, δεν έχουμε αέεραααα...
Εγώ εκείνο που δεν μπορώ να καταλαβω είναι το θρασος με το οποίο γράφει για το 50% του πληθυσμού της Κύπρου(μάλλον της Κύπρου που έμεινε επειτα απο τα γνωστά των φίλων του το 74). Αποκαλεί καποιους αρνιά όταν οι ομοοιδεάτικες ομάδες του (αποελ,απολλων,ανορθωση) το 2008 εβγαλαν φιρμάνι για να υποστηρίξουν τον Ιωαννη Κασουλίδη...Μόνο απο αυτό φαίνονται τα αρνια...Την μεγαλύτερη ιστορία σωματειακά στην κύπρο την έχει η ΟΜΟΝΟΙΑ. Τουλάχιστον σεβάστου εκέινο το 50% και μην είσαι τοσο ανεδής...
Απλά λυπάμαι που 'άνθρωποι' σαν κι εσένα αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι και έχουν, δυστυχώς, το δικαίωμα να προσπαθούν να επηρεάσουν (και ΟΧΙ να ενημερώσουν) χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ σαν ασπίδα. Ακόμη ένας προβληματικός με παρωπίδες και έλλειψη καθρέφτων στο σπίτι του, αφού προφανώς σε εσένα και στους όμοιους σου λείπει η (σπάνια, όπως δείχνουν τα πράγματα) ικανότητα αυτοκριτικής. Η μεγαλύτερη ειρωνία είναι ότι τολμάς να μιλήσεις για αρνιά ενώ, ουσιαστικά, βασίζεσαι ο ίδιος αγαπητέ πάνω στα πραγματικά αρνιά που θα διαβάσουν και ακόμα χειρότερα θα πιστέψουν τις μπούρδες που γράφεις, με την ελπίδα να τα επηρεάσεις μέσα από την προπαγάνδα που ουσιαστικά εξασκείς. Χαρούμενη εθελοτυφλία και περαστικά σας.
Συνοπτικά θα αναφέρω τα εξής:
Εχω θέσει σε λειτουργία το μετριασμό σχολίων μιας και η βλακεία έχει απλωθεί προς τα δω.
Δεν ειμαι δημοσιογράφος, οπότε όλη η κριτική πάει περίπατο. Παρατηρώ, δυστυχώς, ότι αυτό που ενόχλησε είναι η αναφορα στην ΟΜΟΝΟΙΑ σε ένα κατα τ' αλλα πολιτικό κείμενο κριτικής. Αυτό ίσως να αποδεικνύει τον ισχυρισμό μου για τον οπαδισμό και την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Τέλος, η ανοησία του ενός (φιρμάνια κλπ) δεν δικαιολογεί τη βλακεία του άλλου.
Η ιστορία επίσης θα καταγράψει πως στον αιώνιο τελικό ομόνοιας-αποέλ που ακυρώνεται εσαεί λόγω επισοδείων στο προάυλιο, αυτός που τελικά έκανε παιχνίδι είναι μια ομάδα του αγροτικού,που μάζεψε όλους τους χαμένους παίκτες αλλά κέρδισε γιατί το γήπεδο έμεινε άδειο!
προτείνω να δίνεται σε dvd δωρεάν με την ΧΑΡΑΥΓΗ η συνεντευξη του προέδρου στο ECONOMIST
προτείνω επίσης εκεινη την κυριακη όλες οι υπόλοιπες εφημερίδες να προσφέρουν μαζί με τη δικη τους μια ΧΑΡΑΥΓΗ δωρεάν
δεν έχει καλύτερο!
Συμφωνώ κατα 99% με αυτά που γράφεις, αλλά νομίζω πως υποτιμάς την δύναμη του Ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι πάντα, είναι φυσικά ένας συμβολισμός του πολέμου, που όμως είναι συνυφασμένος του πολιτισμού και της δημοκρατίας και της ειρήνης (εξού και όταν γίνονταν οι ολυμπιακοί αγώνες σταματούσαν όλοι οι Πολέμοι). Ο Φανατισμός όπου και αν κοτσαρωθεί, ακόμη και στο χριστιανισμό και στον θεό τον ίδιο, η συμπεριφορά των φανατισμένων θα είναι η ταυτόσημη και απαράλλακτη.
Τα όρια ήταν ανέκαθεν δυστυχώς πολύ στενά και όλοι μας, όντας ανθρώπινα ζώα, ενίοτε ίσως περάσαμε στην άλλη όχθη, αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε φανατισμένοι ή ξέρω γω τι, σημαίνει απλά πως κάναμε ένα λάθος, όπως εσύ καλή ώρα φίλε Νικόλα. ;)
Δημοσίευση σχολίου