Ελευθερία του λόγου (αλλά προσέχετε τι λέτε)

Ξανά για την ελευθερία του λόγου και την πρόσφατη υπόθεση του Christofias-Watch. Μέσα στην αναμπουμπούλα των γεγονοτων και των αναμένομενων ακραίων τοποθετήσεων, μια είδηση από το Στρασβούργο πέρασε στα ψιλά. Το ΕΔΑΔ, που τόσο λατρεψαν οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λύσης, απέρριψε την προσφυγή του ηγέτη της γαλλικής ακροδεξιάς με την οποία ισχυριζοταν οτι το δικαίωμα του στην ελεύθερη έκφραση παραβιάστηκε με την καταδικη του απο γαλλικο δικαστήριο σε σχέση με δηλώσεις που έκανε για τους μουσουλμάνους μετανάστες που ζουν στη Γαλλία. Αναμέσα σε άλλα δήλωσε: “the day there are no longer 5 million but 25 million Muslims in France, they will be in charge”.

Το Δικαστήριο έκανε δεκτό το ότι στο χώρο των δημοσιών πραγμάτων είναι αποδεκτός ένας βαθμός υπερβολής, ακόμα και πρόκλησης, με την προϋπόθεση ότι γίνονται σεβαστά η υπόληψη και τα δικαιώματα των άλλων. Το Δικαστήριο θεώρησε, επίσης, ότι οι δηλώσεις του Λε Πεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απόρριψη και εχθρότητα έναντι ατόμων που είχαν την ιδιότητα του μουσουλμάνου και επιχειρούσαν ένα διχασμό την κοινωνία, θέτοντας τους Γαλλους από τη μια και τους μουσουλμάνους από την άλλη. Εν τέλει, η προσφυγή του Λε Πεν απορρίφθηκε μετ’ επαίνων και καμια παραβίαση δεν διαπιστώθηκε.

Ας κρατήσουμε δύο πράγματα από όσα είπε το ΕΔΑΔ. Το πρώτο είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι ένα απεριόριστο και απόλυτο δικαίωμα. Υφίσταται περιορισμούς – που πρέπει να προβλέπονται από το νόμο, να τίθενται με πρόσφορα και αναλογικά μέσα και να εξυπηρετούν ένα περιορισμένο αριθμό σκοπών, όπως η δημόσια τάξη. Μαζί με αυτά έρχεται και ο μπανάλ διδακτισμός του ρητού: «Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Είναι όμως ένας απαραίτητος διδακτισμός, μιας και η υπόληψη του καθενός είναι από μόνη της άξια προστασίας. Το δεύτερο είναι ότι το υπόβαθρο των γεγονότων και ο πολιτικός λόγος που βρέθηκε υπό εξέταση έχουν πολλές ομοιότητες με πρόσωπα, κόμματα και καταστάσεις στην Κύπρο που έντεχνα καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και κατασκευάζουν ετερότητες και ταυτότητες του Άλλου έτοιμες προς επίθεση. Η ειρωνεία είναι ότι όλα αυτα προέρχονται από αυτους τους ίδιους που ομνύουν στην Ευρωπη των δικαιωμάτων, των αρχών και των αξιών και άλλων τινών για τα οποία ποσώς εχουν την παραμικρή ιδέα. Αμφιβάλλω όμως αν θα καταλάβουν ή αν θέλουν να καταλάβουν τι τους λέει το ΕΔΑΔ, μιας και η απόφαση του δεν ειναι καθόλου βολική.

Επιστροφή στα καθ’ ημάς και στη γελοιότητα του Christofias-Watch, που φαίνεται να μην παίρνει από λόγια όταν πρόκειται για το σεβασμό στην υπόληψη των ατόμων, καθώς επίσης και για τις χυδαιες και ανοίκειες αναφορές και συσχετισμούς σε τουρκόσπορους, τουρκοπροσκυνημένους, σωρηδόν χαρακτηρισμούς και άλλα γλαφυρα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ας το πουμε απλά και καθαρά για τους κουκουλοφόρους του διαδικτύου και τα ποταπά ανθρωπάκια που κρύβονται πίσω από μια οθόνη: περισσότερο από τις ιδέες σας, σιχαινόμαστε τις μεθόδους σας. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο η επίκληση του δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης θα γίνεται καταχρηστικά.