Μίσος

"Όλο το έθνος προσκυνάει,

σώβρακα και φανέλες"

Τζ. Πανούσης

Οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ ξεκίνησαν την γκρίνια στο πρώτο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην ηλεκτρονική έκδοση των εισιτηρίων. Με πιστωτική κάρτα, ταυτότητα και αριθμημένες θέσεις φαίνεται να ξεκινά μια σοβαρή προσπάθεια για να ελεγχθούν παραβατικές συμπεριφορές. Απέναντι, στη βόρεια κερκίδα, η Θύρα 9 έστελνε σαφές μήνυμα τις προάλλες ότι οι κάρτες οπαδών θα αδειάσουν τα γήπεδα και ότι τα σωματεία έχουν σκοπό να φακελώσουν τους οπαδούς. Λέτε οι «πορτοκαλί» και οι «κηφήνες» να πέφτουν για ύπνο και να ξυπνούν με μόνη έγνοια το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα; Χμ, για κάποιο λόγο δεν πείθομαι...

Μαζί με τα πιο πάνω, τα σωματεία αποφάσισαν να κυνηγήσουν τον κάθε ηλίθιο που με τη βίαιη και αντικοινωνική συμπεριφορά του τους κοστίζει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο. Τα νομικά μέτρα εναντίον όσων αποφασίζουν να εκτονώνονται κάθε Σαββατοκύριακο στα γήπεδα είναι στο σωστό δρόμο. Μακάρι η κυπριακή δικαιοσύνη να αντιληφθεί το ρόλο της και να μη χαριστεί σε κανέναν.

Όμως αν το πρόβλημα της βίας θα αντιμετωπιστεί μια και καλή, πρέπει να πάμε πίσω από τα αυστηρά νομικά πλαίσια και πέρα από την κατασταλτική πολιτική. Η αλητεία και το μίσος διέπρεψαν για χρόνια με τις ευλογίες των πολιτικών κομμάτων και τα χάδια των διοικήσεων της κάθε ομάδας. Τα κομματικά ακροατήρια έκαναν ζέσταμα κάθε Κυριακή για να κρατιούνται έτοιμα στις προεκλογικές περιόδους. Τα συνθήματα στο γήπεδο έδιναν κι έπαιρναν για πρωτάθλημα και κύπελλο και Τάσσο πρόεδρο. Έξω από αυτά, ο εθνικός κορμός φρόντιζε να στηρίζει τον εκλεκτό της δεξιάς του Κυρίου, γυρνώντας το χρόνο σε μια εμφυλιακή περίοδο. Στο ενδιάμεσο οι περιουσίες συμπολιτών μας καταστρέφονταν από τους χουλιγκάνους, που όμνυαν στο όνομα ενός αγνώστου «Θρύλου-Θεού» και προσέδιδαν νέες ερμηνείες στο τι σημαίνει «καφριλίκι». Μαχητές, Φυγάδες, ζΑΕΛιζόμενοι, ένας αχταρμάς από συνθήματα, σημαίες και ξώβυζες γκόμενες κοσμούν σήμερα τις διαδικτυακές σελίδες των συνδέσμων και τα κυπριακά γήπεδα. Αυτοί είναι, τίποτα άλλο!

Μαζί με τις «παράπλευρες» υλικές απώλειες, το ανθρώπινο κόστος είναι εξοργιστικό για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Ακόμη και σήμερα, ο Μιχάλης Μιχαήλ, θύμα επίθεσης μιας συμμορίας, παλεύει ακόμα με τα γραφειοκρατικά γρανάζια, τις καθυστερήσεις της δικαιοσύνης και την ανικανότητα της αστυνομίας, το αόρατο δίχτυ προστασίας που φυλάει τους εκάστοτε ημέτερους, αναζητώντας τους υπεύθυνους. Στ΄ αλήθεια, υπάρχει κανείς που ανέχεται αυτή την αδικία και που πιστεύει ότι η βία δεν θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα;

Μπορεί σήμερα να ξεριζωθεί αυτό το καρκίνωμα; Όσο οι κομματικοί παράγοντες συνεχίζουν τα κολλητηλίκια με τους «εξεγερμένους», «ατίθασους» και «μάγκες», που δεν το ΄χουν σε τίποτα να σε κάνουν τόπι στο ξύλο, δεν μπορούμε να προσβλέπουμε σε ουσιαστική αλλαγή. Διαλύστε τους συνδέσμους, κόψτε τις διαπλοκές με τον οπαδισμό, βάλτε κάμερες στα γήπεδα και επιβάλλετε σοβαρές και αποτρεπτικές ποινές στον κάθε χουλιγκάνο. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε με τον καιρό.