Είμαστε όλοι μετανάστες(;)

Τι είναι το μεταναστευτικό; Πρόβλημα; Ζήτημα; Τομέας πολιτικής; Η επιλογή των λέξεων δεν είναι αθώα, αλλά λόγω του περιορισμένου χώρου, δεν θα εισέλθω στο ζήτημα. Σκοπός είναι να καταγραφούν μερικές σκόρπιες σκέψεις με αφορμή το κλίμα των ημερών για ένα θέμα που επανέρχεται κατά περιόδους στην επικαιρότητα.
 

Στον αέρα πιάνει κανείς μια επιφύλαξη για την παρουσία των μεταναστών στο νησί μας. Η επιφύλαξη αυτή μεταλλάσσεται πολλές φορές σε ρατσισμό. Είναι ένας ρατσισμός πολύμορφος που απλώνεται στους όρους εργοδότησης, στις απόψεις που παγιώνονται στην κοινωνία μας, στην ανοικτοσύνη της (ή όχι) για να δεχθεί τον ξένο.
 

Τρανό παράδειγμα αρχοντοχωριατισμού, αλλά και στυγνής εκμετάλλευσης είναι το καθεστώς εργασίας των οικιακών βοηθών. Το δείγμα συμβολαίου που προτείνει το ίδιο το υπουργείο Εργασίας αυτής της δόλιας χώρας μπορεί να αναγνωστεί στον σχετικό διαδικτυακό τόπο: http://moi.gov.cy/new/admin/sections/filedepot/uploaded/file/PDF_FILES/TAPM_PDF/HousemaidContractOfEmploymentGR.pdf. Μια γρήγορη ματιά στο κείμενο αποκαλύπτει τον πάτο που πιάσαμε: ο εργοδοτούμενος οφείλει ανεξαιρέτως υπακοή στον εργοδότη και δεν δικαιούται να προσβλέπει σε αύξηση ή ωφέλημα για την εργασία που παρέχει. Απαγορεύεται, επίσης, η δραστηριοποίησή του κατά οποιοδήποτε τρόπο, είτε αυτό έχει να κάνει με την πραγμάτωση εργασιακών του δικαιωμάτων ή την αυτοπραγμάτωσή του ως ατόμου. Όποιος από τους καλούς αναγνώστες αυτής της εφημερίδας θα υπέγραφε ένα τέτοιο συμβόλαιο, ας μην διαβάσει το υπόλοιπο αυτού του κειμένου.
 

Αυτοί οι άνθρωποι υπογράφουν ένα συμβόλαιο δουλείας, παραιτούμενοι αρκετών από τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Εδώ βρίσκεται η ειρωνεία του ζητήματος: μια κοινωνία που εχει δασκαλευτεί για να μιλά συνεχώς για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της, εκμεταλλεύεται κατά τρόπο στυγνό μια μερίδα ανθρώπων. Η πρώτη αντίδραση πολλών συμπολιτών μας είναι: «Μα αυτοί ήρθαν εδώ. Κανείς δεν τους κάλεσε». Προδίδει, βέβαια, η «άποψη» αυτή μια βαθιά άγνοια που οδηγεί αναπόφευκτα σε λανθασμένους συλλογισμούς. Από δίπλα και οι κινδυνολογίες για το χαρακτήρα του νησιού μας.
 

Μια απλή πρόταση, χωρίς να διεκδικείται η βάφτισή της ως πανάκειας. Η Κύπρος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει σε ένα βαθμό το θέμα της μετανάστευσης με μια τεχνική, αλλά ουσιαστική αλλαγή. Κι αυτή είναι η κύρωση της διεθνούς σύμβασης για την προστασία των οικονομικών μεταναστών. Η σύμβαση αυτή προβλέπει μια σειρά δικαιωμάτων για τους μετανάστες που εξισώνουν τους ξένους εργαζόμενους με τους ημεδαπούς. Με αυτό τον τρόπο, οι απολαβές των δύο θα εξισωθούν και θα μειωθεί κατά πολύ η τεχνητή ζήτηση που υπάρχει. Το συνολικό κόστος εργοδότησης ξένων εργατών είναι τόσο μικρό που πολλές φορές η εργοδοτική πλευρά τούς προτιμά όχι μόνο για τους χαμηλούς μισθούς (που δεν καταβάλλονται πάντοτε) αλλά και για την απουσία της εργασιακής τους προστασίας. Κτυπώντας τον οικονομικό λόγο που ελκύει τους ξένους εργάτες στη χώρα μας, επαναφέρουμε μια ισορροπία στην εσωτερική αγορά εργασίας και στήνουμε ένα αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας για όσους ξένους επιθυμούν να εργαστούν στην Κύπρο. Μαζί με αυτό, δίνουμε και ένα αποτελεσματικό κτύπημα στο ρατσισμό με αυτό που δεν αντέχει με τίποτα: την ισότητα.