Η «ευρωπαϊκή» λύση ως κυρίαρχο ψέμα

Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που διακινήθηκαν από την εποχή του δημοψηφίσματος και μετά στην πολιτική σκηνή είναι αυτό της «ευρωπαϊκής λύσης». Όσοι την ευαγελλίστηκαν, συνέτειναν, συνειδητά ή μη, στο στήσιμο μιας απάτης που θεμελίωσε μια ομαδική ψύχωση. Στον ίδιο ορίζοντα εγγράφονται και οι αρνήσεις στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και στην επιδιαιτησία. Ο απορριπτισμός απέτυχε να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι «ευρωπαϊκό», όσο κυβερνούσε μέχρι το 2008. Έκτοτε, το ΔΗΚΟ, το ΕΥΡΩΚΟ και μερικές δευτεράντζες του ΔΗΣΥ μας πιπιλάνε το μυαλό με αυτή τη φενάκη.

Ο συλλογισμός πίσω από την «ευρωπαϊκή λύση» είναι απλοϊκός και γι’ αυτό προσιτός στον περισσότερο κόσμο: η ΕΕ έχει αρχές, η επιδιωκόμενη λύση έχει σημαντικές ασυμβατότητες με αυτές, άρα οφείλουμε να διεκδικήσουμε κάτι άλλο. Οι κήρυκες της αρκούνται στο να πυροβολούν τις επιμέρους προτάσεις: όχι στη διζωνικότητα, όχι στη διασταυρούμενη ψήφο, όχι στις προτάσεις για το περιουσιακό. Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι. Ξεχνούν έτσι, ή βολεύονται με, το πέρασμα του χρόνου, προσφέροντας την καλύτερη υπηρεσία στην τελική διχοτόμηση του νησιού.

            Απορίας άξιον παραμένει γιατί η ΕΕ, τα όργανα της και τα κράτη που την απαρτίζουν (κάποια ήδη από τη δεκαετία του ‘50, όταν εμείς ζούσαμε το μύθο της ΕΟΚΑ) δεν μας προσφέρουν την αμέριστη αλληλλεγύη τους, γιατί δεν προτάσσουν κι αυτά τις αρχές της, γιατί δεν απαιτούν συμμόρφωση με τους κανόνες. Μήπως τελικά μόνο οι εντόπιοι ευρωπαϊστές μπορούν να αποχρησμοδοτήσουν το έρεβος του τι εστί ευρωπαϊκό; Γελάνε μαζί μας στις Βρυξέλλες, αδέρφια, κι εμείς παίρνουμε στα σοβαρά τους ευρωκαραγκιόζηδες...

Απέναντι σε αυτό το συντονισμένο ψεύδος που ετοιμάζεται να μας καταβαραθρώσει, οφείλουμε να δίνουμε απαντήσεις. Μια ενδεχόμενη λύση θα αποτελέσει εξέλιξη τέτοιας σημασίας, που θα δικαιολογεί αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ήδη από τα συμπεράσματα της Σεβίλλης του 2002, η ΕΕ εξέφρασε την ετοιμότητα της να διευκολύνει την διευθέτηση του Κυπριακού.[1] Και τότε, όπως και σήμερα, η διευθέτηση είχε όνομα: διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Οι αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο δεν είναι μηχανισμός που εφευρέθηκε για να ξεγελαστεί η Κύπρος σε μια κακή λύση. Ο κατάλογος άλλων περιπτώσεων δείχνει τη δυναμική της ΕΕ. Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά ενδιαφέρει την ΕΕ, αυτό είναι το να μπορεί το μελλοντικό κράτος να μιλά με μια φωνή και να μπορεί να εγγυάται την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου.

  

            Καθόσον αφορά την οργάνωση μιας μελλοντικής ομοσπονδιακής πολιτείας και την εκλογή των οργάνων και θεσμών της, για την ΕΕ (και για το ΕΔΑΔ) είναι αρκετό να υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση του νομοθετικού σώματος. Μια ματιά στο άρθρο 3 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ διαλύει κάθε υποψία.[2] Οι ευρωψευταράκοι δεν στερούνται φαντασίας. Τόσο που η διαρκής επανάληψη της ανοησίας ότι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι ‘ιερό και απαράγραπτο’, την έχει περιβάλει με την αίσθηση ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Η στεγνή αλήθεια είναι ότι δεν θα γυρίσουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και ότι θα πρέπει να συσταθεί ένας περίπλοκος μηχανισμός διαχείρισης των περιουσιών. Και σε ό,τι αφορά την εκδίωξη των εποίκων, θα πρέπει να προταθεί τρόπος που να είναι συμβατός με την απαγόρευση των μαζικών απελάσεων ξένων που απαγορεύονται από... την ΕΣΔΑ.[3]

           

Και μια τελευταία αλήθεια για την «ευρωπαϊκή» λύση. Αποτελεί την επιτομή της κενολογίας του βαθέος ελληνοκυπριακού κατεστημένου, που επιχειρεί να συγκαλύψει την πραγματική πεποίθηση: την απόρριψη του διαμοιρασμού της εξουσίας με τους Τουρκοκύπριους, την κουλτούρα της συνεχούς αντιπαράθεσης και της εθνικής καθαρότητας του νότου.             Με ‘ψευδοευρωπαϊκές’ ρητορείες, προτάξεις, επανατοποθετήσεις, «την Τουρκία στο εδώλιο του κατηγορουμένου», τα αναμασήματα διαφόρων ανοησιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα που τείνουν να γίνουν δοξασίες, μπορούν να περάσουν άνετα ακόμα 37, 47, 57 χρόνια. Αρκετά, δηλαδή, για να μην υπάρχει κανείς που να θυμάται από που ξεκίνησε όλο αυτό...

---

[1] Par. 24: In respect of the accession of Cyprus, the Helsinki conclusions are the basis of the European Union's position. The European Union's preference is still for the accession of a reunited island. The European Council fully supports the efforts of the Secretary-General of the United Nations and calls upon the leaders of the Greek Cypriot and Turkish Cypriot communities to intensify and expedite their talks in order to seize this unique window of opportunity for a comprehensive settlement, consistent with the relevant UN Security Council resolutions, it is to be hoped before the conclusion of the negotiations. The European Union would accommodate the terms of such a comprehensive settlement in the Treaty of Accession in line with the principles on which the European Union is founded: as a Member State, Cyprus will have to speak with a single voice and ensure proper application of European Union law. The European Union would make a substantial financial contribution in support of the development of the northern part of a reunited island.

[2] (Πρώτο) Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, άρθ. 3: Δικαίωμα για ελεύθερες εκλoγές: “Τα    Υψηλά Συμβαλλόμεvα          Μέρη αvαλαμβάvoυσι τηv υπoχρέωσιv όπως διεvεργώσι, κατά λoγικά διαστήματα, ελευθέρας μυστικάς εκλoγάς, υπό συvθήκας επιτρεπoύσας τηv ελευθέραv έκφρασιv της λαϊκής θελήσεως ως πρoς τηv εκλoγήv τoυ voμoθετικoύ σώματoς.”

[3] Article 3, Protocol No. 4 to the ECHR: Prohibition of collective expulsion of aliens “Collective expulsion of aliens is prohibited”.