Η άνοδος των εκλογικών ποσοστών της Χρυσής Αυγής και η είσοδός της στη Βουλή φαίνεται ότι δεν ήταν παρά μόνο η αρχή. Τα νέα από την Ελλάδα συνεχίζουν να είναι ανησυχητικά: η Χρυσή Αυγή μοιράζει τρόφιμα, μόνο σε Έλληνες και κατόπιν επίδειξης ταυτότητας, και οργανώνει φονικά πογκρόμ, δρώντας αδιακρίτως και χωρίς καν το πρόσχημα κάποιας αφορμής. Η αιτία της δράσης της είναι ένας άλογος και ερεβώδης ρατσισμός, που μέρα με τη μέρα αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τη μισανθρωπία του. Τίποτα καινούργιο εδώ από μια ακροδεξιά συλλογικότητα.
Η ανησυχητική διάσταση διαμορφώνεται από τρία διαφορετικά ζητήματα: πρώτον, από την αδράνεια του κρατικού μηχανισμού έναντι της δράσης της. Δεύτερον, από την υποψία ότι η δράση της ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις επιθυμίες ενός μέρους της ελληνικής κοινωνίας που ξεπερνά την εκλογική της βάση. Τρίτον, από την αμηχανία έναντί της όσων πολιτών αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί, δημοκράτες, προοδευτικοί κλπ.
Για το πρώτο ζήτημα, η ανοχή έναντι της δράσης της εδράζεται στις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν τους μηχανισμούς καταστολής και το βαθύ δεξιό κράτος με τις ομάδες αυτές. Το κράτος παραχωρεί σιωπηρά το μονοπώλιο στην άσκηση βίας σε μια ομάδα με δεδηλωμένο σκοπό την επιβολή της τάξης, την επιστροφή στις παλιές καλές μέρες, το ξεκαθάρισμα του κέντρου της Αθήνας. Το τίμημα, βέβαια, είναι ανθρώπινες ζωές, απηνείς διώξεις, σοβαροί τραυματισμοί από τη δράση μιας παρακρατικής οργάνωσης, που εμπίπτει ξεκάθαρα στις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Όταν η αστυνομία ξυπνά, είναι για να εκτελέσει τις επιχειρήσεις-σκούπα που καταλήγουν στη σύλληψη κυρίως νόμιμων μεταναστών.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι οι κουβέντες που θα ακούσεις στα σπίτια, στις παρέες, στον απλό κόσμο. Όλο και πιο συχνά, ακούγονται οι κουβέντες «καλά να πάθουν», «ήταν καιρός να γίνει κάτι», «αφού το κράτος δεν μπορεί…», «γεμίσαμε από δαύτους». Η βία της Χρυσής Αυγής, ακόμα και αυτή που αφαιρεί ζωές, νομιμοποιείται στη συνείδηση ενός μέρους της κοινωνίας που είναι μπουχτισμένη, αηδιασμένη και σε αδιέξοδο. Η βία που ασκεί στο όνομά τους η Χρυσή Αυγή είναι μια μικρή εκδίκηση για τους μικροαστούς που συνθλίβονται από την οικονομική κρίση και ψάχνουν αναγνώριση για τον πόνο τους και ένα χέρι να τους τραβήξει από τον βούρκο. Το οποίο κάνει με προσφυή τρόπο η Χρυσή Αυγή, διανέμοντας τρόφιμα, περιπολώντας στις γειτονιές, διώχνοντας τους μετανάστες, καταλαμβάνοντας τον ζωτικό χώρο που εγκατέλειψε το κοινωνικό κράτος και η ανθρωπιστική δράση ιδιωτικών φορέων. Η στρατηγική της αυτή λειτουργεί συντριπτικά έναντι των φωνών που ακούγονται για τον ουμανισμό, την πολυπολιτισμικότητα, την ανοχή και τη συνύπαρξη. Το παιχνίδι χάνεται καθημερινά στο κοινωνικό πεδίο και στην καθημερινότητα. Για την ώρα παραμένουμε αμήχανοι και χωρίς πρόταση επιστροφής με συγκροτημένη πρόταση στο παιχνίδι. Έχουμε όμως τον χρόνο πριν η παρουσία της ακροδεξιάς ριζώσει για τα καλά;
Η ανησυχητική διάσταση διαμορφώνεται από τρία διαφορετικά ζητήματα: πρώτον, από την αδράνεια του κρατικού μηχανισμού έναντι της δράσης της. Δεύτερον, από την υποψία ότι η δράση της ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις επιθυμίες ενός μέρους της ελληνικής κοινωνίας που ξεπερνά την εκλογική της βάση. Τρίτον, από την αμηχανία έναντί της όσων πολιτών αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί, δημοκράτες, προοδευτικοί κλπ.
Για το πρώτο ζήτημα, η ανοχή έναντι της δράσης της εδράζεται στις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν τους μηχανισμούς καταστολής και το βαθύ δεξιό κράτος με τις ομάδες αυτές. Το κράτος παραχωρεί σιωπηρά το μονοπώλιο στην άσκηση βίας σε μια ομάδα με δεδηλωμένο σκοπό την επιβολή της τάξης, την επιστροφή στις παλιές καλές μέρες, το ξεκαθάρισμα του κέντρου της Αθήνας. Το τίμημα, βέβαια, είναι ανθρώπινες ζωές, απηνείς διώξεις, σοβαροί τραυματισμοί από τη δράση μιας παρακρατικής οργάνωσης, που εμπίπτει ξεκάθαρα στις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Όταν η αστυνομία ξυπνά, είναι για να εκτελέσει τις επιχειρήσεις-σκούπα που καταλήγουν στη σύλληψη κυρίως νόμιμων μεταναστών.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι οι κουβέντες που θα ακούσεις στα σπίτια, στις παρέες, στον απλό κόσμο. Όλο και πιο συχνά, ακούγονται οι κουβέντες «καλά να πάθουν», «ήταν καιρός να γίνει κάτι», «αφού το κράτος δεν μπορεί…», «γεμίσαμε από δαύτους». Η βία της Χρυσής Αυγής, ακόμα και αυτή που αφαιρεί ζωές, νομιμοποιείται στη συνείδηση ενός μέρους της κοινωνίας που είναι μπουχτισμένη, αηδιασμένη και σε αδιέξοδο. Η βία που ασκεί στο όνομά τους η Χρυσή Αυγή είναι μια μικρή εκδίκηση για τους μικροαστούς που συνθλίβονται από την οικονομική κρίση και ψάχνουν αναγνώριση για τον πόνο τους και ένα χέρι να τους τραβήξει από τον βούρκο. Το οποίο κάνει με προσφυή τρόπο η Χρυσή Αυγή, διανέμοντας τρόφιμα, περιπολώντας στις γειτονιές, διώχνοντας τους μετανάστες, καταλαμβάνοντας τον ζωτικό χώρο που εγκατέλειψε το κοινωνικό κράτος και η ανθρωπιστική δράση ιδιωτικών φορέων. Η στρατηγική της αυτή λειτουργεί συντριπτικά έναντι των φωνών που ακούγονται για τον ουμανισμό, την πολυπολιτισμικότητα, την ανοχή και τη συνύπαρξη. Το παιχνίδι χάνεται καθημερινά στο κοινωνικό πεδίο και στην καθημερινότητα. Για την ώρα παραμένουμε αμήχανοι και χωρίς πρόταση επιστροφής με συγκροτημένη πρόταση στο παιχνίδι. Έχουμε όμως τον χρόνο πριν η παρουσία της ακροδεξιάς ριζώσει για τα καλά;
1 σχόλιο:
Κοίτα, όταν το 50% των αστυνομικών ψηφίζει Χρυσή Αυγή, δεν εκπλήττει η αδράνεια ή η αναποτελεσματικότητα του κράτους να παρέμβει, αλλά αυτό είναι ένα σύμπτωμα.
Το διακύβευμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη δεν είναι το κατά πόσον η πρώτη θα καταφέρει να παραμείνει στην Ευρωζώνη αλλά το κατά πόσον η ΕΕ θα αποτρέψει την κατάρρευση ενός έστω και ατελούς δημοκρατικού πολιτεύματος με την άνοδο στην εξουσία ενός ακροδεξιού κόμματος με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.
Αν αυτό είναι το ζητούμενο, είναι καλά οι Ευρωπαίοι (συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων και των Κυπρίων), και κυρίως οι Γερμανοί, να βάλουν νερό στο κρασί τους και να δουλέψουν συναινετικά και να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του. Άλλωστε δεν νομίζω πως είναι εύκολο να πείσεις έναν άνθρωπο που έχει να δουλέψει 2 χρόνια πως δεν είναι ένας μετανάστης που του έχει φάει τη δουλειά του αλλά πως οι αιτίες για αυτό είναι βαθύτερες...
Δημοσίευση σχολίου