9 Νοεμβρίου 2008

YES, WE CAN!

Rosa sat, so Martin could walk...
Martin walked, so Obama could run...
Obama is running, so our children can fly...


Οι αναλύσεις και τα δελτία θα έχουν ξεχειλίσει από την είδηση της εκλογής του Μπαράκ Ομπάμα- και είμαι σίγουρος ότι ο ενθουσιασμός θα αργήσει να καταλαγιάσει. Όλα αρχίζουν τώρα!

Η σημερινή προμετωπίδα αναφέρεται σε μια αλληλουχία ιστορικών γεγονότων, η οποία αποτυπώνει μέσα σε λίγες λέξεις ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας. Η Ρόζα Παρκ τόλμησε να καθίσει σε μια θέση που δεν προοριζόταν γι' αυτήν σε ένα λεωφορείο. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ βάδισε με τους συμπολίτες του έχοντας ένα όνειρο. Η απόληξη: η υποψηφιότητα και εκλογή του Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ. Τίποτα δεν πάει χαμένο!

Στην εμπνευστική ομιλία του το βράδυ της νίκης, ο Ομπάμα μίλησε για την Ανν Νίξον Κούπερ, 106 χρονών, που ψήφισε στις εκλογές. Γεννήθηκε μια γενιά μετά την κατάργηση της δουλείας. Βίωσε δυο παγκοσμίους και τόσους περιφερειακούς πολέμους, ταπεινώθηκε από το διπλό ρατσισμό εναντίον των γυναικών και εναντίον των μαύρων, έζησε την ύφεση του '29, την αναγέννηση ενός έθνους, πρόφτασε τον άνθρωπό στο φεγγάρι, είδε το τείχος του Βερολίνου να πέφτει και ένα νέο κόσμο να αναδύεται μέσα από την τεχνολογία. Αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι: Ναι, μπορούμε!

Αυτό που εμπνέει είναι η πειστική ρητορική της αναγκαιότητας της αλλαγής, η συνεχής αναφορά στην αξία της αλληλεγγύης. Ο Ομπάμα μάς μίλησε για την επιστροφή της πολιτικής στην κοινωνία και την επιστροφή των πολιτών στην πολιτική. Μίλησε για τον πατριωτισμό της υπευθυνότητας, όπου ο ατομικισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα και οι πολίτες περνάνε μπροστά. Μιλάει για την επιστροφή στο μέλλον: οι αξιακές συνιστώσες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ελπίδας και της ευκαιρίας (ό,τι συγκροτεί το αμερικάνικο όνειρο) νοηματοδοτούνται ξανά για να οδηγήσουν μια χώρα, ένα έθνος και τον κόσμο σε μια νέα εποχή. Αυτήν που φιλοδοξεί ο Ομπάμα να διαμορφώσει, ώστε ο ιστορικός του μέλλοντος να μπορέσει να ανιχνεύσει πίσω στην 4/11/2008 την αρχή της.



Να, λοιπόν, που η πολιτική δεν είναι βαρετή, ούτε ευκαιριακό παιχνίδι στα χέρια των λίγων. Μπορεί να εμπνεύσει, να αναδείξει δυναμικές μέσα στις πιο ετερόκλητες κοινωνίες που μπορούν να οδηγήσουν στην Αλλαγή και σε ένα θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Ο κόσμος γύρω μας φαίνεται συνεπαρμένος από την εκλογή και το δικαίωμα στην ελπίδα φαντάζει πιο υλοποιήσιμο από ποτέ. Απομένει να δούμε στα επόμενα χρόνια αν οι προσδοκίες μας θα επαληθευτούν, αν το ρίγος και η ανάταση που νιώσαμε, ακούγοντας τον Ομπάμα να δίνει το μήνυμα της αλλαγής, θα συνεχίσει να μας δονεί και να μας φανερώνει νέα όρια σε όσα μπορούμε να κατορθώσουμε.

5 σχόλια:

Aceras Anthropophorum είπε...

Νικόλα αυτήν την φοράν δεν ενθουσιάστηκα. Έχω κάποιαν ελπίδαν οτι δεν θα είναι ο ίδιος ο κόσμος, αλλά βλέπεις, όταν λάβεις μέρος σαν μαθητής στες διαδηλώσης μετά την εκλογήν του Carter, δεκάδες χρόνια μετά γίνεσαι πιό καχύπτοπτος.

Ανώνυμος είπε...

eftihos pou iparhei nea genia

Νικόλας Κυριάκου είπε...

Δεν σε αδικώ...Ουτε κι εχω αυταπατες. Ελπιδα για κατι αλλιωτικο. Που ξερεις;

Ν

Ανώνυμος είπε...

Μην χαίρεστε. Καραδικούν Ολμπράιτ, Κλίντον, Χόλμπρουκ και το λοιπό σκυλολόι. Να βομβαρδίσουν την επόμενη άτακτη Σερβία. Και τότε, όλη αυτή η μανία για τον Ομπάμα, θα έχει την κατάληξη της μανίας για τον Κάρτερ...

Unknown είπε...

Η απογοήτευση έχει πάντα να κάνει με το τι περιμένει κανείς.

Αν βλέπουμε τα πράγματα αποκλειστιά από τη ματιά της Κύπρου ή και της Ελλάδας, η απογοήτευση είναι φυσικό επακόλουθο.

Ωστόσο, αυτό που παίχτηκε στις ΗΠΑ αυτό τον καιρό, είναι σημαντικότατο γιατί πρόκειται για την Ολική Επαναφορά της Πολιτικής στο προσκήνιο μετά από πολλά χρόνια. Το ότι ο Ομπάμα με τον εμπνευσμένο του λόγο κατάφερε και έστειλε στην κάλπη εκατομμύρια ανθρώπους που μέχρι χθες αδιαφορούσαν, είναι Κεφάλαιο.

Το ότι "δικαίωσε" τους αφροαμερικάνους που έχουν υποστεί τα πάνδεινα για αιώνες είναι Κεφάλαιο.

Το ότι μετά την ελογή του δήλωσε απερίφραστα πως η πρώτη νομοθετική του ενέργεια θα είναι η ακύρωση όλων των μεσαιωνικών νόμων του Μπους που αφορούν την Ακαδημαϊκή Κοινότητα και την Επιστημονική Έρευνα είναι Κεφάλαιο.

Το ότι εμμένει στη θέση του περί αναχώρησης από το Ιράκ, κλείσιμο του Γκουαντανάμο είναι Κεφάλαιο.

Το αν θα χτυπήσει την Αλ Κάϊντα είναι άλλο κεφάλαιο όμως στο οποίο θα δείξει κατά πόσο θα το πράξει σε συνεργασία με την Διεθνή Κοινότητα ή όχι. Και κατά τα λεγόμενα του τον ενδιαφέρει έντονα η αποκατάσταση του κύρους των ΗΠΑ , που μπορεί να ανακάμψει μόνο με τη συνεργασία με την Ευρώπη.

Όλα όσα αναφέρω ΄δεν είναι προεκλογικά "μπλα-μπλα" αλλά δεσμευσεις που επανέλαβε στην χτεσινή του συνέντευξη στο CBS.