Μ Ι Α ακόμα, οιονεί (εκ του "οίον", εξού με όμικρον κι όχι με ωμέγα) απάντηση θα επιχειρήσω να δώσω στον αξιότιμο κ. Νικόλα Κυριάκου, νομικό και μέλος του "ΜΚΟ Truth Now", όστις σε δύο άρθρα του στον "Πολίτη" 15.2.09 και 1.3.09 ξεσπαθώνει ονομαστικά εναντίον μου. Δεν σκοπεύω ν' αποκρούσω απόπειρες προσωπικού στιγματισμού. Δεν είναι κιόλας βέβαιο αν τελικά συνιστούν είδος επωφελούς επένδυσης, παρότι εδώ βρίσκεται στην εξουσία ο οίστρος της "αντι-εθνικιστικής" καπηλείας και έξωθεν η παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης απαιτεί δείγματα "εθνο-μηδενισμού".
Στα κατ' εμού άρθρα του, τον αξ. κ. Ν. Κυριάκου απασχολεί η αναζήτηση, όπως γράφει, "εξήγησης για τις περιστάσεις εξαφάνισης και τα αίτια θανάτου για όσων τα λείψανα έχουν ανευρεθεί και ταυτοποιηθεί" κ.ο.κ., εκ των Τ/Κ που η τουρκική πλευρά συμπεριέλαβε στον κατάλογο των αγνοουμένων.
ΕΙΣΗΓΟΥΜΑΙ ότι κάθε τέτοια αναζήτηση οφείλει να στρέφεται προς δύο, κυρίως, κατευθύνσεις:
1. Πρώτα, το γενικό πλαίσιο των ιστορικών γεγονότων της κάθε συγκεκριμένης εποχής, εντός του οποίου συνέβησαν οι εκατέρωθεν εξαφανίσεις - θάνατοι. 2. Δεύτερον, τα ακριβή - όσο είναι δυνατόν να εντοπισθούν - γεγονότα, περιστατικά, μαρτυρίες, που αφορούν την κάθε συγκεκριμένη περίπτωση εξαφάνισης - θανάτου. Α. Τι προκάλεσε, κάθε φορά, αιματηρά γεγονότα στην Κύπρο, ένοπλη βία και εκατέρωθεν θύματα; Και πώς, μέσα σ' αυτό το πλαίσιο βίας, χάθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - διατεταγμένο ή μη - και ζωές αθώων ανθρώπων; Το γενικό πλαίσιο αναφέρεται στις βίαιες, ένοπλες και, συνεπώς, θανατηφόρες συγκρούσεις, ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες του νησιού.
Η ΧΡΟΝΙΚΗ έναρξη εντοπίζεται στα χρόνια του ένοπλου αντιαποικιακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1955-59. Όταν οι Άγγλοι, προκειμένου να αποκρούσουν την ΕΟΚΑ, εξώθησαν κι επιστράτευσαν την τ/κ ηγεσία και το τουρκικό κράτος εναντίον των Ελλήνων. Από τα διατεταγμένα Σεπτεμβριανά του 1955 εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και τη σφαγή των Ελλήνων Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι το 1958.
(α) Για την εξιχνίαση των στόχων της αιματοχυσίας που σκοπίμως και προμελετημένα προκάλεσε η τ/κ ηγεσία, βοηθά η αφήγηση κι οι μαρτυρίες του Τ/Κ Αρίφ Χασάν Ταχσίν, στο βιβλίο του, για τη "χρησιμότητα των νεκρών" που ο Ραούφ Ντενκτάς ομολογούσε στη δασκάλα Σεβίμ Ουλφέτ το 1958.
(β) "Χρησίμευσαν" οι νεκροί, για τη δημιουργία κλίματος και την καλλιέργεια εδάφους ώστε να τεθεί σε εφαρμογή το επιτελικό "Σχέδιο Επανάκτησης της Κύπρου", που εκπόνησε το Γραφείο Ειδικού Πολέμου (ΓΕΠ), του τουρκικού Γενικού Επιτελείου και, για το οποίο, δημιούργησε το 1958 την ΤΜΤ. Όπως περιγράφει ο επιτελικός συνταγματάρχης του ΓΕΠ-ΤΜΤ, Ισμαήλ Τάνσου, στο βιβλίο του "In Reality No One Was Asleep - A secret underground organization, with State support...TMT".
(γ) Ήταν η υλοποίηση από τις Ε.Δ. της Τουρκίας, της πολιτικής που αποφάσισε η Άγκυρα, μετά από τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956 που παρήχθησαν ύστερα από την αγγλική υποκίνηση του τουρκικού ενδιαφέροντος για την Κύπρο, όπως την ιστορεί και ο Βρετανός καθηγητής Robert Holland στο "Britain and the Revolt in Cyprus 1954-1959".
(δ) ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ της αιματοχυσίας, που επεδίωξε και προκάλεσε η τ/κ ηγεσία και η διοικούμενη στρατιωτικά από την Τουρκία ΤΜΤ, στην Κύπρο, εξηγούν επίσης επαρκώς οι Τ/Κ Ιμπραχίμ Αζίζ και Νουρεττίν Σεφέρογλου στην έκδοσή τους "Θύματα Φασιστικής Τρομοκρατίας" του 1965. Και ο Αχμέτ Αν στα κείμενά του, "Πώς το Κυπριακό μετατράπηκε σε εθνική υπόθεση της Τουρκίας - Σεπτεμβριανά και Κυπριακό" και "Ο Ρόλος της ΤΜΤ στο Κυπριακό".
(ε) Η συνέχεια της προσχεδιασμένης αιματοχυσίας, ως προϊόντος της ένοπλης επίθεσης που εκτόξευσε η Τουρκανταρσία του 1963-64, σε περαιτέρω κλιμάκωση εφαρμογής του επιτελικού "Σχεδίου Επανάκτησης της Κύπρου", αποκρυπτογραφείται στα "Έγγραφα του Χρηματοκιβωτίου Φαζίλ Πλουμέρ" της τ/κ ηγεσίας του Οκτωβρίου 1960 και του Σεπτεμβρίου 1963.
(στ) Τα αποτελέσματά της, σε ό,τι αφορά τον τ/κ πληθυσμό, περιγράφονται και στις επιστολές, συνεντεύξεις, άρθρα και μηνύματα που έστελνε από 1964 - 1966 ο Τ/Κ γιατρός και πολιτευτής δρ Ιχσάν Αλή. Όπως και σε όσα πρόλαβε να καταγγέλλει, μέχρι το 1965 που τον δολοφόνησε η ΤΜΤ, ο ηρωικός Τ/Κ Ντερβίς Αλί Καβάζογλου.
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ, με βάση τις προαναφερθείσες τουρκικές πηγές, ορίστηκε από την τουρκική, σκοπίμως αιματηρή, επιθετικότητα στην Κύπρο. Απέναντι στην οποία αντιτάχθηκε, ανεπαρκώς, η αντίσταση των Ελλήνων Κυπρίων. Ανεπαρκώς, διότι απέτυχε να εξαλείψει εξαρχής τους οχυρωμένους από την ΤΜΤ θυλάκους, μέσα στους οποίους, η ΤΜΤ, βιαίως μετακίνησε τους τ/κ πληθυσμούς, ως "στρατηγικό προγεφύρωμα" των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Β. Υπήρξε, λοιπόν, ένοπλη τουρκική επίθεση. Και ένοπλη ελληνική αντίσταση. Πολεμικές συγκρούσεις. Με θύματα εκατέρωθεν:
- Νεκρούς, μάχιμους, σε συγκρούσεις.
- Νεκρούς, μάχιμους και άμαχους, απαχθέντες και εκτελεσθέντες σε πράξεις αντεκδίκησης.
- Νεκρούς που εκτελέστηκαν επειδή δεν συμμορφώθηκαν στις διαταγές και οι οποίοι προβλήθηκαν ως δήθεν θύματα της άλλης πλευράς.
- Νεκρούς που δολοφονήθηκαν για εντελώς ιδιοτελείς λόγους, μέσα στο "ευνοϊκό" για θανατώσεις πολεμικό κλίμα.
- Νεκρούς, θύματα κρυμμένων προσωπικών διαφορών.
- Νεκρούς, θύματα απίστευτα αιμοβόρων ανθρωπόμορφων τεράτων που σε πολεμικές περιόδους βρίσκουν ευκαιρία εκδήλωσης της διαστροφής τους.
(i) ΣΤΗ σελίδα 36 του "Πολίτη" 1.3.09, στην ίδια έκδοση που δημοσιεύτηκε το δεύτερο κατ' εμού άρθρο του κ. Ν.Κ, η ικανότατη Τ/Κ δημοσιογράφος κ. Σεβγκιούλ Ουλούνταγκ, ερεύνησε και δημοσίευσε την περίπτωση της δολοφονίας μιας αθώας τ/κ οικογένειας, του βοσκού Ραχμί Χασάν στα Λιβερά το 1963-64. Το κίνητρο τού απίστευτα στυγερού κακουργήματος που εντόπισε η μέχρι τώρα έρευνα της κ. Ουλούνταγκ, ήταν προσωπικές οικονομικές διαφορές.
(ii) Στις 7.1.1964, η δολοφονία του Τ/Κ μουχτάρη της Βιτσάδας Αμμοχώστου διαπράχθηκε από άλλον Τ/Κ που ήθελε να αναλάβει την αρχηγία της τουρκικής δύναμης στο χωριό.
(iii) Στις 16.1.1964 δημοσιεύτηκε ότι Τ/Κ εκτελεσθέντες υπό της ΤΜΤ περιλήφθηκαν στον κατάλογο ελλειπόντων (αγνοουμένων) προσώπων που έδωσε η τ/κ ηγεσία.
(iv) To 1985, ο Τούρκος δημοσιογράφος Αχμέντ Μπαράν αποκάλυψε στον Κώστα Γεννάρη ότι η "υπόθεση της μπανιέρας" του 1963 με την οποία έκανε παγκόσμιο "μπουμ" προπαγάνδας η Τουρκία, ήταν στημένη μετά που ο ταγματάρχης Νιχάτ Ιλχάν της ΤΟΥΡΔΥΚ, σε κατάσταση αμόκ, σκότωσε τη σύζυγο και τα παιδιά του.
(v) Στις 11.1.1975, το Κακουργιοδικείο Λεμεσού (δικαστές Λώρης, Χατζητσαγκάρης και Πιτσιλλίδης) επέβαλε την ποινή του θανάτου στον Ι. Α. Βουνιώτη για τον εκ προμελέτης φόνο πέντε Τουρκάλων.
(vi) Στις 16.10.2004 στον "Πολίτη", ο Σενέρ Λεβέντ δημοσίευσε τη μαρτυρία του Σουάτ Χουσεΐν Καφαντάρ για την αποτρόπαια εκτέλεση των αρρένων Τ/Κ της Τόχνης τον Αύγουστο του 1974 από ομάδα ανθρωπόμορφων Ε/Κ ενόπλων.
(vii) Στις 17.10.2004 ,στην "Αλήθεια", η Σ. Ουλούνταγκ δημοσίευσε τη μαρτυρία του Χουσεΐν Ρουστέμ Ακάνσοϊ για όμοιο και χειρότερο κακούργημα άλλης ομάδας Ε/Κ αιμοβόρων σε βάρος Τ/Κ αμάχων και γυναικοπαίδων στα τ/κ χωριά Μαράθα, Σανταλάς και Αλόα. Για τα οποία και ο γράφων δημοσίευσε σειρά άρθρων στη στήλη "Ειρήσθω" της "Σημερινής" από 24.10.2004 υπό τον τίτλο "Τόχνη & Εισαγγελέας".
ΩΣ ΝΟΜΙΚΟΣ και "Truth Now", συνεπώς, ο αξιότιμος κ. Ν. Κυριάκου θα έπρεπε ήδη να γνωρίζει ότι η αναζήτηση τής κάθε αλήθειας θέλει κοπιώδες σε βάθος ψάξιμο. Χωρίς αλλότριες προκατασκευασμένες παρωπίδες, στρατευμένες (για την επιβολή λύσης τύπου Ανάν) ντε και καλά να ενοχοποιήσουν λ.χ. όλους τους Κύπριους άνδρες επειδή κάποιοι Κίτες με τους συνεργούς τους απήγαγαν, βίασαν, δολοφόνησαν και πέταξαν νεκρές σε πηγάδια και στον Κοτσιάτη μια αθώα Σουηδέζα και μια αθώα Ουκρανή...
2 σχόλια:
Τα εγκλήματα και οι ενοχές της Τουρκίας είναι αδιαμφησβήτητα. Από πότε όμως τα μεγάλα εγκλήματα σβήνουν τα μικρότερα; Ο Ν.Κ. κατ'ουδένα λόγω δεν αποενοχοποιεί την Τουρκία στρέφοντας την προσοχή στους δικούς μας εγκληματίες. Εάν κάποιοι δηλαδή "απίστευτα αιμοβόρα ανθρωπόμορφα τέρατα βρήκαν ευκαιρία εκδηλώσεως της διαστροφής τους" πρέπει εμείς σαν ευνομούμενο κράτος να τους αθωώσουμε απλά γιατί οι Τούρκοι έκαναν χειρότερα ή/και περισσότερα; Κατ'εμένα ο Νικόλας, ή αν θέλετε τα γραφόμενα του , είναι σημάδι ωριμότητας αυτού του λαού, που αντιλαμβάνεται επιτέλους μια δικαιωσύνη τυφλή. Η δικαιωσύνη, για να μπορεί να ονομαστεί σαν τέτοια (και σαν νομικός είμαι σίγουρος ότι γνωρίζει ο Νικόλας) ωφείλει να μην λαμβάνει υπ'όψιν ούτε φυλή, ούτε θρησκεία, ούτε προηγούμενα ή επόμενα ή όμοια ή ανόμοια εγκλήματα.
Χρησιμοποιώντας μόνο τη λογική μου αφού νομικός δεν είμαι λέω και το εξής. Σίγουρα δεν ενοχοποιούνται όλοι οι Ε/Κ άνδρες για τα εγκλήματα του Κίτα, όμως ο Κίτας μπορεί να πεί στην Κυπριακή δικαιωσύνη: "Γιατί είναι έγκλημα η δολοφονία Ουκρανής ή Σουηδέζας αλλά δεν είναι έγκλημα η δολοφονία Τουρκάλας;"
Για μένα Εθνική Υπερηφάνεια είναι να κοιτάζω τους άλλους λαούς στα μάτια και να λέω: "Εμείς είμαστε μια δημοκρατία ΙΣΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Η δική μας δημοκρατία δεν ανέχεται δολοφόνους στους κόλπους της όποιες και αν ήταν ή είναι οι συνθήκες. Η δική σας;"
το τελευταιο ειναι και το πιο σημαντικο
Δημοσίευση σχολίου