Όλα τα ποιήματά σου

"Θέλω να κάνω μαζί σου αυτό που κάνει η άνοιξη στις κερασιές"
Pablo Neruda


Παγκόσμια μέρα ποίησης η χθεσινή, καλοί μου συμπολίτες. Ναι, μέρα ποίησης! Δεν είναι υπέροχο; Αλήθεια, ποιος χρειάζεται ακόμα μια ανάλυση για την τρέχουσα επικαιρότητα, ακόμα ένα άρθρο γνώμης για την οικονομική κρίση, ποιος αποκομίζει το ελάχιστο από τις έντυπες αψιμαχίες; Για να είμαι ειλικρινής, άλλα με απασχολούν αυτόν τον καιρό, που μου επιτρέπουν την παράφραση: "Εκτός από το Κυπριακό, υπάρχει κι η μοναξιά".

Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να καταλήξω στην προμετωπίδα του σημερινού άρθρου. Πώς να διαλέξεις από τους τόσους ποιητές που σου μίλησαν ψιθυριστά; Που δέθηκαν για πάντα με ανθρώπους και τις στροφές του χρόνου, με τον πιο βαθύ εαυτό σου; Η αιτία της επιλογής της συγκεκριμένης μέρας μού διαφεύγει. Ωστόσο, έχω μια υποψία ότι η εαρινή ισημερία δεν ήταν τυχαία επιλογή. Κοιτάξτε την άνοιξη που εισβάλλει θριαμβευτικά μέσα στον κόσμο μας, σε κάθε μας αίσθηση, και θα καταλάβετε. Αφουγκραστείτε το σώμα σας που αρχίζει να ακολουθεί αλλιώτικους κιρκαδικούς κύκλους, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα που πάντα επιστρέφει τέτοιο καιρό. Χαζέψτε τις πάπιες στα πάρκα που κυνηγιούνται διαρκώς. Αυτό το θαύμα που συμβαίνει, η ίδια η ζωή, ξετυλίγεται μπροστά μας κάθε στιγμή.

Θα 'θελα αυτή η ψυχεγερτική δύναμή της να χαριζόταν στον καθένα. Να διασπά περιφρονητικά τις πειθαρχημένες γραμμές της καθημερινής ρουτίνας και να σε βγάζει από το δρόμο σου. Να γεννά και να τρέφει τα πιο προσωπικά όνειρα, τις πιο συλλογικές καταξιώσεις. Να συντροφεύει κάθε σκέψη σου και να δημιουργεί αμέτρητες εκρήξεις πυροτεχνημάτων μέσα στη μέση της μέρας, καθώς κοιτάς το κορίτσι σου να βαδίζει ανάλαφρα.

Ξέρω, ονειρεύομαι ένα κόσμο ουτοπικό κι ανέφικτο - για τους πολλούς. Δυσκολεύομαι, να σας πω την αλήθεια, να συνηθίσω το προκαθορισμένο πρόγραμμα, το γρήγορο φαγητό, τις υπολογισμένες διαδρομές. Και γι' αυτό με σαγηνεύουν οι παρασπονδίες κι οι παρορμήσεις της στιγμής. Έχω την άποψη ότι έχουμε εκπαιδευθεί τόσο καλά στην όψη της βίας και του γκρίζου, που δεν μπορούμε καν να στοχαστούμε ή να προσέξουμε την ομορφιά.
Κάντε κάτι διαφορετικό αυτές τις μέρες. Πατήστε "παύση" και αγνοήστε τις προσχηματικές αγωνίες, αντισταθείτε στους φρενήρεις ρυθμούς που σας αλλοτριώνουν, τους αφορισμούς του κάθε ξερόλα. Κατεβάστε από τη βιβλιοθήκη ένα βιβλίο με ποιήματα ή, καλύτερα, αγοράστε ένα καινούργιο. Κι όποιο σας αγγίξει, απευθύνετέ το ξαφνικά σ' όποιον πιο πολύ επιθυμείτε. Εγώ έχω ήδη βρει και τα δύο.

(Το τραγούδι στο βιντεο πιο κάτω είναι για σενα)