Ενός λεπτού μαζί

"Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά
για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα
να συναντηθούμε"

Τ. Λειβαδίτη, Έρωτας

Ο σημερινός μου τίτλος είναι κλεμμένος από μια ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά. Ο τίτλος στέκεται σε παράταιρη αισιοδοξία, έτσι όπως εγώ τον διαβάζω, με το χαρακτήρα της τέχνης της. Αλλά αυτό είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για μια άλλη περίσταση. Και το θέμα του σημερινού άρθρου είναι κλεμμένο από την επικαιρότητα της εβδομάδας. Το παραδέχομαι χωρίς αιδώ, ακόμα και σε αυτούς που τα καλά τους λόγια με κάνουν να ορρωδώ, μιας και δεν διεκδικώ καμιά παρθενογένεση για όσα (κατα)γράφω. Αφορά την εκτέλεση ενός νεαρού ζευγαριού στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν σε μια περιοχή μακριά από οποιοδήποτε έλεγχο της κυβέρνησης της χώρας. Η κοπέλα 19, ο άντρας 21. Το αμάρτημά τους; Ότι είχαν ερωτευτεί και το είχαν σκάσει από το σπίτι τους με σκοπό να πάνε στο Ιράν.

Οι νόμοι των ανθρώπων, όμως, ήταν πάλι σκληροί. Τόσο όσο και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Η απόδραση που επιχείρησαν, έξω από το χώρο και τις ασφυκτικές νόρμες, τα έθιμα που ορίζουν την τιμή και το ορθό, έπρεπε να τιμωρηθεί. Το νεαρό ζευγάρι εντοπίστηκε από τους συγχωριανούς του και οδηγήθηκε πίσω στο χωριό, όπου με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε σε θάνατο. Λίγες σφαίρες από τα καλάσνικοφ των παραστρατιωτικών ομάδων ήταν αρκετές...

Αναλογίζομαι τα δυο νεαρά παιδιά, την αγωνία τους να ξεφύγουν, τις παραδόσεις και τους όρους που αψήφησαν, τον έρωτά τους που στάθηκε για ένα λεπτό βουβός και αφελής μπροστά στο απόσπασμα. Η τελευταία τους στιγμή μαζί. Και η ελπίδα τους, η ομορφιά αυτού που θέλησαν στέκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τους κενόδοξους καιρούς μας και τη λατρεία της ασημαντότητας που μας καταπνίγει σαν χειμαρρώδης βόθρος.

Την επόμενη φορά που θα πιάσετε το χέρι του συντρόφου σας, που ο χρόνος θα σας χαριστεί χωρίς κόπο ή αντάλλαγμα, με τρόπο που για σας θα φαίνεται αυτονόητος κι ίσως λίγο τριμμένος στην καθημερινότητα, που ένα φιλί ή μια καλημέρα θα προστεθεί αθροιστικά σε τόσες άλλες, θυμηθείτε τους αθώους σαν αγαπημένους αυτού του κόσμου. Που πεθαίνουν άγνωστοι, αδικαίωτοι και κυνηγημένοι. Το μόνο που τους δόθηκε είναι αυτό: ενός λεπτού μαζί.