Μπύρες, καφέδες, καλά καθούμενα/ ζέστη, κλιματισμός, υγρασία/ άμμος στα πόδια, υποσχέσεις στα χέρια/
φιλιά και ανάσες με μυρωδιά από σύκο/
κουρτίνες με αέρα, βροχές για μια μέρα/
ένα κύμα που κρατάει για πάντα/ η σκουριά και η αλμύρα/ οι ιδέες που γυρνάνε/ το χρώμα που αλλάζει/ εγώ είμαι ένας άλλος/ πρωτοχρονιά το Σεπτέμβρη/ μας λείπει ένας φίλος/
δρόμοι με φως μες στα μάτια/ ύπνος το μεσημέρι και ο νανουριστικός ήχος από ένα ανεμιστήρα/ η μυρωδιά από τα πλατάνια/ διαδρομές στα χρόνια: Καβάλα, Ικαρία, Χαλκιδική, Σαμοθράκη/ αλάτι στο δέρμα/ ο ήλιος ψηλά/ κρέμες, αντιηλιακά και ψάθες/ κλειδωμένες αρρώστιες, παλιές αυταπάτες/
αστεία και παιχνίδια, βαθιά το καράβι/
μια αντηλιά που σκοτώνει/ μια σιωπή στο μπαλκόνι/
γυμνοί στο κρεβάτι/ «σε ποθώ», «σ’ αγαπώ», «σε γαμώ», «σε μισώ» και άλλα υγρόληκτα ρήματα/
καρπούζι με χαλλούμι/ τα θερισμένα χωράφια/ η Καρπασία στον ουρανό/ σειρήνες και μορφές που σε ζαλίζουν/ αέρινες μπάλες ικανές να σε πνίγουν/
ώρες που διαρκούν για πάντα/ αγγίγματα και ματαιωμένα λόγια/ οι φίλοι, εγώ κι εσύ/ μαχαιριές αιματηρές στο δαίμονα που με καταδιώκει/
ιδρώτες και σχήματα που μας διαφευγουν/
τελειωμένες γκόμενες, μπερδεμένα αγόρια/
κυνηγάω τον εαυτό μου, μα όλο μου ξεφεύγω...
καλοκαίρι.
1 σχόλιο:
Ρε γαμώτο, τα καλά καθούμενα με ξενερώνουν τελευταία, έχουν γίνει (κι αυτά) μόδα...
Δημοσίευση σχολίου