Κυριακάτικα

Έχω ξυπνήσει αργά, δεύτερος καφές, σχεδόν μεσημέρι, Κυριακή. Όπως παλιά, αν θυμάσαι. Μουσικές από όλη την υφήλιο μέσω του ΕΡΑ-Kosmos, εφημερίδες σε pdf, ένας χαμηλός ουρανός έξω, ψιλοβρέχει. Ο βέλγος συγκάτοικος και η ισπανίδα κοπέλα του είναι στο δεύτερο γύρο πρωϊνού ύπνου. Ο τρίτος συγκάτοικος, πορτογάλος, αρνείται να αποχωριστεί τα γκέϊ όνειρά του. Αν και τον πειράζω σχεδόν σαδιστικά, τον χαίρομαι για τον αγώνα απελευθέρωσης που δίνει. Απέναντι στον εαυτό του πρώτα.

Τα νέα από την πατρίδα μου φαίνονται ξανά τα ίδια. Μπορώ πλέον να προβλέψω, όπως οι περισσότεροι από εμάς υποθέτω, τι θα γράψει ο καθένας, ποια πορεία θα πάρει το όποιο θέμα της επικαιρότητας. Λαμπρές εξαιρέσεις 2-3 αρθρογράφοι που επιλέγουν απρόσμενα θέματα ή που ξεφευγουν από τον πνιγηρό καθωσπρεπισμό του δημόσιου λόγου. Σε εποχές που η πολιτική ορθότητα, η διαστροφή των νοημάτων και η χειραγώγηση των ΜΜΕ καταπονούν την κριτική μας ικανότητα και διηθούν την ουσία της πληροφόρησης, η αμεσότητα της γραφής και το αδιαμεσολάβητο των προθέσεων τους είναι ευλογία.

Συνειρμικά σκέφτομαι με μελαγχολία το βασανισμό που θα υποστεί ο ακουστικός μας πόρος τους επόμενους μήνες, την υποτίμηση της νοημοσύνης μας με κοροϊδίες μέσα στα μούτρα μας. Οι συμπολίτες μας, που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας και σε αυτές τις εκλογες, έχουν κολλήσει τα ένσημα τους στο βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα του κομματικοποιημένου μαθητικού και φοιτητικού συνδικαλισμού εδώ και χρόνια. Ήδη πιάνω τον εαυτό μου να προσπερνάει βιαστικά τις σελίδες των πολιτικών, με τον ίδιο τρόπο που αποφεύγει κανείς ανυπόφορους παλιούς γνωστούς.

Απορρίπτοντας την τωρινή δυστοπία της Κύπρου, επιστρέφω στην ασφάλεια μιας αμνιακής μνήμης: το κάψιμο από την άμμο της Καρπασίας, το πούσι του Τρόοδους, τις παραλλαγές του φωτός την ώρα της δύσης πάνω στα λευκά χώματα της Πάφου. Ό,τι μπορεί να με κρατήσει εδώ, είναι ο παλιός ο χρόνος, προδρομικές εικόνες μιας χώρας, όπου η κυριαρχία ασκείται, όχι από ξιφολόγχες λόγχες και συλλογικές βουλήσεις, αλλά από προσωπικές και μόνο αναφορές.

Οι υπόλοιποι ξύπνησαν, η σιωπή στο σπίτι υποχώρησε μπροστά στους τρίγλωσσους διαλόγους μας και τα τραγούδια που έρχονται απ’ τα δωμάτια. Ένα σύννεφο μοιάζει να σηκώνεται ψηλότερα και ό,τι έμοιαζε να σκεπάζει κάπως την καρδιά μου, δεν ήταν παρά μια λάθος υποψία, μια ανορθογραφία της ημέρας.  Η Κύπρος μπορεί να περιμένει.

Συμπληρώστε: Ο Νικόλας Κυριάκου είναι ................... .