Μεσσίες

Δεν προλαβαίνω να μετρώ υποψηφίους και υποψήφιους υποψηφίους κάθε Κυριακή που διαβάζω τις εφημερίδες. Οι επίδοξοι Πρόεδροι συνωστίζονται στις πρώτες σελίδες, στις συνεντεύξεις και τα παραπολιτικά των εντύπων σε μια προσπάθεια να στείλουν μηνύματα, χωρίς να λένε ευθέως αυτό που σκέφτονται ή αυτό που σχεδιάζουν. Αναρωτιέμαι αν σε ένα χρόνο από σήμερα θα έχει μείνει κάποιος στο κοινό που να αντέχει να ακούσει ακόμα ένα λόγο, ακόμα μία τοποθέτηση ή αν θα έχουμε παραδώσει πνεύμα έως τότε.

Ένα από τα χαρακτηριστικά των υποψήφιων Προέδρων είναι ο μεσσιανισμός. “Τα μηνύματα που λαμβάνω”, “Ο κόσμος μού το ζητά”, “Οι πολίτες με καλούν”, “Νιώθω έτοιμος”. Είμαι βέβαιος ότι όποιος έχει λίγο περισσότερη υπομονή από εμένα για να σκαλίσει τα αρχεία των εφημερίδων θα μπορέσει να βρει πολύ περισσότερες φράσεις που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Προσωπικά, μου φαίνεται εξόφθαλμη κοροϊδία να γίνεται αυτή η προσπάθεια να πλασαριστούν κάποιες υποψηφιότητες ως λαϊκή απαίτηση ή να καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να λάβουν μέρος σε κομματικές διαδικασίες με προκαθορισμένο αποτέλεσμα. Κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο ή να προτείνουμε μια νέα ιδέα, ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς μεταξύ μας και ας τελειώνουμε με αυτόν τον αφόρητο ηθικισμό που σκεπάζει τον δημόσιο λόγο.

Το παιχνίδι προς το παρόν φαίνεται να παίζεται στο πότε και πώς θα ξεσπάσει ο καβγάς στους κόλπους της εθνικώς σκεπτόμενης παράταξης. Πολύ φοβάμαι ότι στους επόμενους μήνες θα υπάρξει πλειοδοσία εθνοπρεπών συνθημάτων και δράσεων που θα εξαπλωθούν και σε χώρους πέρα από την παραδοσιακή Δεξιά. Συντηρείται έτσι το ίδιο πολιτικό κλίμα και τα στερεότυπα βρίσκουν τρόπο να αναπαράγονται από τον ίδιο τον εαυτό τους. Για πόσο καιρό αντέχουμε, όμως, να συμπεριφερόμαστε ως αμοιβάδες;

Η εξίσωση των εκλογών δεν είναι τόσο δύσκολη, όσο ιδιόμορφη. Αρχιεπίσκοπος, κανάλια, προσωπικές φιλοδοξίες, ηγέτες με υπερτροφικό εγώ και ικανότητα νάνου, κομματικοί υπολογισμοί και άλλοι διάολοι ψάχνουν τη θέση τους δίπλα σε πρόσημα και προσθαφαιρέσεις. Την ίδια στιγμή, τα πράγματα φαίνεται να έχουν μπει στον αυτόματο πιλότο, την ώρα που τουλάχιστον τρία σημαντικά σχέδια μας περιμένουν στο μέλλον: φυσικό αέριο, Προεδρία της ΕΕ και Κυπριακό. Η αίσθηση που παίρνω είναι ότι πάλι οι λίγοι, οι ευσυνείδητοι και οι πρόθυμοι εθελοντές θα κάνουν τον επιπλέον κόπο για να σώσουν την παρτίδα και την πατρίδα. Ο πατριωτισμός των Κυπρίων μπορεί να έχει κάνει πολλά μέχρι σήμερα, αλλά ενδεχομένως κάποια στιγμή να στερέψει και αυτή η πηγή. Μετά; Όσο παρατηρώ αυτόν τον τόπο, τόσο πιο πολύ πείθομαι ότι καταφέρνει να επιζεί από θαύμα. Αν αυτό είναι το θαύμα κάποιου Μεσσία, πολύ αμφιβάλλω...