Χρυσή Αυγή

«Θα επιστρέψουμε και η γη θα τρέμει»

Γιόζεφ Γκέμπελς

Και όντως η γη έτρεμε την περασμένη Κυριακή στην Αθήνα. Ήταν ένα συννεφιασμένο πρωινό, ο κόσμος έκοβε βόλτες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με όλα τα συμπαρομαρτούντα των δρόμων των μεγάλων πόλεων: πλανόδιοι πωλητές, ερασιτέχνες μουσικοί, λαχειοπώλες, κατασκευαστές τεχνημάτων. Κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, κάθισα για έναν καφέ. Από την ιδιόρρυθμη κοινωνική περιέργειά μου για την ανθρωπογεωγραφία των πόλεων που επισκέπτομαι, προσπάθησα να ξεκλέψω κουβέντες από τα διπλανά τραπέζια, να αφουγκραστώ τον κόσμο. Η απόπειρά μου συνάντησε ένα απότομο τέλος, μια απρόσμενη απάντηση. Ήταν το άκουσμα του συνθήματος: «Αλήτες, προδότες, πολιτικοί». Και μετά: «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή». Ύστερα από λίγο ακούστηκε ο εθνικός ύμνος.

Σύντομα άρχισε να συμπληρώνεται η εικόνα. Πολύς κόσμος άρχισε να αποχωρεί από τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Έψαξα και έμαθα μετά ότι μαζεύτηκαν για να τιμήσουν τους πεσόντες του συντάγματος Μακρυγιάννη στη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Κόσμος με ελληνικές σημαίες στα χέρια, κόσμος «καθημερινός», μεσήλικες, νέοι, πρόσωπα που θα μπορούσες να συναντήσεις παντού. Μαζί και οι τύποι με τα ξυρισμένα κεφάλια, τα στρατιωτικά παντελόνια, τις αρβύλες και τις μαύρες φανέλες με το όνομα της οργάνωσης. Η γη έτρεμε – από την ένταση των συνθημάτων και τη μαζικότητα. Από τον φανατισμό που οσμιζόσουν στον αέρα και το μίσος και τη μισαλλοδοξία που απλώνεται στο σώμα της κοινωνίας σαν χυμένο μελάνι πάνω στο χαρτί. Κηλίδα.

Ο υπόλοιπος κόσμος στις καφετέριες και στον δρόμο παρακολουθούσε βουβά. Άλλοι με κλεφτές ματιές, άλλοι διαρκώς. Κάποιοι ίσως να επικροτούσαν από μέσα τους τη δράση της οργάνωσης. Άλλοι ίσως να φοβούνταν. Ήμουν κι εγώ ανάμεσα σε αυτούς. Γιατί είναι άλλο να παρακολουθείς στις ειδήσεις αυτές τις συγκεντρώσεις και άλλο να βρίσκεσαι εκεί, την ώρα που συμβαίνει. Φόβος, λοιπόν. Απέναντι στην τρίτη εκλογική δύναμη των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, με διψήφιο ποσοστό προτίμησης πλέον στις δημοσκοπήσεις. Απέναντι σε αυτούς που δεν θα δίσταζαν ούτε για μια στιγμή να συντρίψουν σωματικά και ψυχικά όποιον δεν συμπορευθεί μαζί τους.

Φοβάμαι. Γιατί κι ο Χίτλερ ξεκίνησε ως ένας γραφικός μοναχικός τύπος του πολιτικού περιθωρίου. Και μετά, πήρε 18% το 1930, 30% του 1932 και λίγο αργότερα βρέθηκε στην εξουσία. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης είχε παρακολουθήσει υπνωτισμένη την άνοδό του, άλλοτε αδύναμη να αντιδράσει κι άλλοτε υποταγμένη στην υπονομευτική δράση της πολιτικής του κατευνασμού. Έτσι και στην Ελλάδα, η ακροδεξιά ξεπλύθηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες για χρόνια, ύστερα ντύθηκε στα χρώματα του ΛΑΟΣ και κατέληξε στη σημερινή της μορφή, που απειλεί με αίμα, ξύλο και θάνατο όσους την αντιστρατεύονται. Αν κάτι θα έπρεπε να μάθουμε από την ιστορία της Γερμανίας είναι ότι η κάθε δημοκρατία έχει υποχρέωση να προστατεύσει τον εαυτό της απέναντι σε όσους χρησιμοποιούν την ελευθερία και τα δικαιώματα που παρέχει η ίδια για να επιδιώξουν την κατάλυσή της.

Η αντίδραση, λοιπόν, μπορεί να συμπυκνωθεί στην παλιά φράση του Ηλ. Ηλιού της ΕΔΑ: «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Η Χρυσή Αυγή πρέπει να ελεγχθεί για τη δράση της, τους σκοπούς της και να τεθεί εκτός της συνταγματικής προστασίας. Αν δεν κτυπηθεί τώρα, τότε θα μείνει στο προσκήνιο για πολλά ακόμα χρόνια με διαβρωτικές συνέπειες.