Χριστιανική Τζαμαχιρία της Κύπρου

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου που, ω του θαύματος, ξαναβρήκε τη φωνή της ύστερα από καιρό σε θέματα τα οποία, κατά τη δική της πάντα εκτίμηση, είναι κάπως πιο κοντά στην αποστολή της, σε σχέση με τις εξόφθαλμα εμπορικοοικονομικές και υλιστικές της δραστηριότητες. Η Δεξιά του Κυρίου επανήλθε, λοιπόν, και αποφάσισε να καθοδηγήσει το ποίμνιό της. Να δώσει πολιτική γραμμή στη νέα κυβέρνηση και στην κοινωνία: ομοφυλοφιλία, ελεύθερη συμβίωση, καύση νεκρών, βιβλία και διδασκαλία θρησκευτικών, χριστιανική και ελληνική παιδεία, ακκισμοί, ναζάκια και μουτράκια με τον νέο υπουργό Παιδείας. Από κοντά και η επαναφορά στην τάξη του κ. Α. Πιτσιλλίδη με δημόσια ανακοίνωση, του οποίου οι απόψεις φέρονται να ενόχλησαν και να σκανδάλισαν το χριστεπώνυμο πλήρωμα και να σπάζουν το μονοπώλιο της εξ αποκαλύψεως αλήθειας από τους ιεράρχες.

Από όλο αυτό το σκηνικό, εμένα με προβληματίζουν πολλά και τα καταθέτω ταπεινά στη δική μας αγορά: πρώτον, η Εκκλησία διεκδικεί ξανά με δυναμικούς και ηγεμονικούς όρους, σε πρόσφορο πια πολιτικό πεδίο, να έχει λόγο, και ενδεχομένως βαρύνοντα ή τελικό, στη ρύθμιση ζητημάτων που ανήκουν στον αποκλειστικό τομέα ευθύνης ενός κράτους (που θέλει να θεωρείται κοσμικό και σύγχρονο). Ποιος κυβερνά, τελικά, αυτόν τον τόπο;

Δεύτερο, επανέρχεται μια σκοταδιστική και μισαλλόδοξη ρητορική εναντίον της ομοφυλοφιλίας που λειτουργεί συμπληρωματικά στις ομόδοξες απόψεις άλλων πολιτικών και κοινωνικών φορέων. Μήπως να περιμένουμε την επέκτασή της και σε άλλου είδους διαφορετικότητες στο εγγύς μέλλον;

Τρίτο, η Εκκλησία αναλαμβάνει de facto χρέη τοποτηρητή στο υπουργείο Παιδείας και ετοιμάζει τη μεγάλη επιστροφή στα σχολεία. Η πολιτική και η θρησκεία ξαναμπλέκονται κι ο θεός μαζί μας, όπως είχε πει επανειλημμένα και ο κ. Λιλλήκας στη διάρκεια της προεκλογικής. Βέβαιη απώλεια θα πρέπει να θεωρείται η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε επιχειρηθεί τα τελευταία χρόνια.

Τέταρτο, ένας συμπολίτης μας εγκαλείται δημόσια για τις θεολογικές τοποθετήσεις του και καλείται «να τα λέει σωστά», καθάρια και προπαντός δογματικά. Υπονοείται στην ανακοίνωση της Ανιεράς Συνόδου, βεβαίως, ότι αν δεν συμμορφωθεί, θα πρέπει να βγάλει τον σκασμό και ότι οι τηλεθεατές/ακροατές θα πρέπει να αποφεύγουν τις απόψεις του. Αν και ο δημόσιος θεολογικός λόγος του κ. Πιτσιλλίδη μου είναι αδιάφορος και ο πολιτικός του ανυπόφορος, η επιλογή να τον βάλουν στο επίκεντρο της επικαιρότητας, με την πρόθεση να τον απαξιώσουν στα μάτια των πιστών, ήταν αισχρή. Έστω, με τα δικά μου ηθικά κριτήρια...

Πέμπτο, το ανησυχητικό είναι ότι όλοι οι προαναφερθέντες έχουν πιστό και πολυπληθές (τηλεοπτικό) κοινό. Σημάδι κι αυτό των καιρών μας. Και τέλος, το πιο ανησυχητικό είναι ότι όλα αυτά φαίνονται περίπου φυσιολογικά στα μάτια της πλειοψηφίας.

Αναρωτιέμαι αν σε πέντε μέρες νέας διακυβέρνησης η Ιερά Σύνοδος προχώρησε σε αυτές τις ενέργειες, τι να αναμένουμε σε πέντε χρόνια; Την έκδοση φετβάδων, υποχρεωτικά κομποσκοίνια για όλους και τη μεγαλειώδη επιστροφή μιας new-wave Ορθοδοξίας; Και πριν καλά-καλά κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, ήρθε και μια δήλωση για το ενδεχόμενο επιστροφής στη λίρα με σκοπό να αποφευχθούν οι σκληροί όροι της τρόικας. Επιστροφή στον Μεσαίωνα για τα κοινωνικά ζητήματα, επιστροφή στη λίρα για να συμπαρασύρουμε και τους υπόλοιπους μαζί μας. Η Εκκλησία αποδρά από την πραγματικότητα για άλλη μία φορά...