παραπολιτικα

- Δύσκολα και σοβαρά νομικά προβλήματα καλείται να απαντήσει το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την ακρόαση της έφεσης για τη δίκη των 10 αστυνομικών, μας ενημερώνουν τα ΜΜΕ. Χμ... Άρχισε η προετοιμασία του κοινού για το αποτέλεσμα;

- Ευθύνες για τον τρόπο αντίδρασης της Αστυνομίας σε σχέση με τις πληροφορίες για τα επεισόδια μεταξύ οπαδών της Ομόνοιας και του ΑΠΟΕΛ επιρρίπτει το πόρισμα διοικητικής έρευνας. Οι υπόλοιποι είμαστε όλοι αθώοι!

- 40 χρόνια γιορτάζει η ΕΔΕΚ. Αποκλείεται! Συνήθως σε εκείνη την ηλικία είσαι σοβαρός και κατασταλαγμένος.

- «Εάν η κάθε πλευρά επιμένει σε αυτό που θεωρεί καλύτερο, δηλαδή σε ιδεαλιστικές ή μαξιμαλιστικές θέσεις, στο τέλος θα μας μείνει η διχοτόμηση». Άντρο, μαζί σου. Μόνο που αργήσατε 5 χρόνια...

- Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ κάλεσε τα στελέχη και μέλη του κόμματος να σεβαστούν την απόφαση του εκτελεστικού γραφείου και να τερματίσουν τις δηλώσεις και αντιδηλώσεις στα ΜΜΕ. Από λογοτεχνικές περιγραφές που έχω διαβάσει πάντως κάθε μπουρδέλο είναι πολύβουο...

- 520 μαθητές έχουν νοσήσει από τον ιό της γρίπη Α, δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας ωστόσο δεν θεωρεί ότι ο αριθμός αυτός είναι ανησυχητικός. Στους πόσους να αρχίσω να μην κοιμάμαι τα βράδια;

- Ο Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Κάρογιαν θα προήδρευσε και προσφωνήσε τη σύνοδο της Παιδοβουλής. Ερωτηθείς μετά το πέρας των εργασιών δήλωσε ότι δεν βρήκε καμιά διαφορά με τις συνεδρίες της Βουλής των Αντιπροσώπων.

- Η Βουλή των Αντιπροσώπων φιλοξενήσε την 4η Διάσκεψη των Προέδρων των Κοινοβουλίων των Μικρών Κρατών Ευρώπης. Οι διπλωματικές επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη.

- Στη Νομική Υπηρεσία και την Αστυνομία οφείλεται η καθυστέρηση στην εκδίκαση υποθέσεων βίας στα γήπεδα και όχι στα Δικαστήρια, δήλωσε ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

- Η Εισαγγελία δεν πρέπει να μετατρέπεται σε σάκο του μποξ στο θέμα των ευθυνών και της αντιμετώπισης της βίας και του χουλιγκανισμού, δήλωσε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας.

- Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

Με τον Πρόεδρο για τη λύση

Η ξεκούδουνη ορχήστρα όσων απορρίπτουν τη λύση βαράει εκκωφαντικά ντέφια, μπαγλαμάδες και κλαρίνα από τη μέρα που ξεκίνησαν οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού. Τα ΜΜΕ καθώς και αρκετά μπλογκ στο διαδίκτυο διαγράφουν σε αδρές γραμμές τη συστοίχιση αυτής της ομάδας. Είναι μια μεγάλη μερίδα του ΔΗΚΟ, ένα μέρος της ΕΔΕΚ, διάφορες σκόρπιες ομάδες και κινήσεις που φυτοζωούν στις παρυφές του πιο ξεφωνημένου εθνικισμού, που μας έρχεται κατευθείαν από τη σάπια καρδιά περασμένων δεκαετιών. Από κοντά και διάφοροι τελειωμένοι πολιτικά τύποι, που αφού πήραν παραμάζωμα προέδρους διαφορετικών πολιτικών καταβολών και οριζόντων τώρα αγωνιούν για ένα παραπολιτικό στη σελίδα 45. Κατάντια...

Δεν ξέρω αν η λύση είναι κοντά ούτε αν το τωρινό εγχείρημα είναι θνησιγενές ή έχει σοβαρές προοπτικές επιτυχίας. Μαθαίνω ό,τι μαθαίνει όποιος παρακολουθεί συστηματικά τα μέσα. Στη συζήτηση θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την κουλτούρα λύσης, για το εκπαιδευτικό σύστημα, την ετοιμότητα ή ωριμότητα της κοινωνίας μας για το ενδεχόμενο λύσης, το θλιβερό τοπίο στα ΜΜΕ. Είμαι βέβαιος ότι ο κατάλογος των παραμέτρων θα μπορούσε να είναι ακόμη μακρύτερος. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το πρωτεύον. Αυτή η ώρα, κι αφού δαπανήσαμε 35 χρόνια σε αναζήτηση πορείας, νοήματος, προοπτικών και στόχων με όχι σπουδαία αποτελέσματα, είναι η πιο μεγάλη ώρα. Είναι η ώρα της απόφασης: τέρμα οι αυταπάτες, τα ανέξοδα λόγια και οι πατριωτισμοί από τα 85 χιλιόμετρο μακριά από τη γραμμή αντιπαράταξης.

Μπορεί οι πολιτικές επιλογές του Προέδρου να μην μας βρίσκουν πάντα σύμφωνους, οι χειρισμοί του να μην ανταποκρίνονται σε ό,τι άλλοι θα ανέμεναν και το ιδεολογικό του στίγμα να μη βρίσκεται στη δική μας οθόνη. Αυτή είναι όμως η πολιτική. Θα μπορούσα ακόμα να προσπεράσω και τη συζήτηση για τις επιλογές του ΑΚΕΛ στις προεδρικές του 2003 και στην επαμφοτερίζουσα στάση του στο δημοψήφισμα.
Κι αυτό γιατί τώρα είναι η πιο μεγάλη ώρα. Όσοι ονειρεύονται σωρηδόν καταδίκες της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ, μπλοκάρισμα και κυρώσεις στην ενταξιακή της πορεία ή, ακόμα χειρότερα, το σενάριο μιας κατά μέτωπον στρατιωτικής αντιπαράθεσης παίζουν στα ζάρια τη δική μας παρουσία στο νησί και προετοιμάζουν ανόητα ένα καίριο οικονομικό και πολιτικό πλήγμα στην Ελλάδα.

Δεν μιλάω για προδότες, ηττημένα μυαλά και Αρταξέρξηδες. Μιλάω για πολιτικές αποφάσεις που ο καιρός έχει αποθέσει σε εμάς να λάβουμε. Και αυτό απαιτεί την υποστήριξη του σημερινού Προέδρου: την τιμιότητά του και τον πόθο του για έντιμη λύση δεν την αμφισβητεί κανένας. Στο πλάι του πρέπει να πορευτούμε. Αν ο δρόμος μάς οδηγήσει στη λύση, θα πρέπει να είμαστε πάλι εκεί. Για να δουλέψει η λύση και να μη βιώσουμε την ιστορία ως (τελειωτική) φάρσα.

Η λύση έχει από μόνη της τη δυναμική να στείλει στα αζήτητα της Ιστορίας όσους σήμερα έχουν λυσσάξει εναντίον της λύσης με προσχηματικές δικαιολογίες και εκ του πονηρού προσκόμματα. Με τη λύση, σε λίγο καιρό, σε 10 χρόνια από σήμερα, σας βεβαιώ, κανένας δεν θα θυμάται ούτε το μικρό τους όνομα. Με τη δική μας στάση και ψήφο. Με τον Πρόεδρο, λοιπόν, για λύση...

Η κανονικότητα ειναι η φυλακή όλων

- Ο πρώτος θάνατος από τη γρίπη Α (Η1Ν1) ανακοινώθηκε στα κατεχόμενα. Ψευδογρίπη δηλαδή και ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι μια χαρά.
- «Εμάς ο ρόλος μας είναι πάντοτε να συγκολλούμε γυαλιά. Πάντοτε υπάρχουν προβλήματα και θα συνεχίζουν να υπάρχουν προβλήματα μεταξύ κομμάτων που συνεργάζονται». Άντρο (Κυπριανού), νομίζω ο ρόλος σας είναι να λύσετε το ρημάδι το Κυπριακό. Με αυτούς που μας βάλατε στο σβέρκο, ζόρικο το βλέπω...
- Υπουργός Παιδείας: «Μέσα από τις αντικατοχικές εκδηλώσεις των μαθητών και φοιτητών ολόκληρος ο κυπριακός λαός υψώνει φωνή καταδίκης του φασιστικού πραξικοπήματος, της τουρκικής εισβολής και κατοχής, του εθνικού ξεκαθαρίσματος, του εποικισμού, της καταστροφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, του σφετερισμού των περιουσιών των προσφύγων, της διαιώνισης του δράματος των αγνοουμένων και της στέρησης βασικών δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων μας».
- Μπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλα.
- Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: «Η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και να μη δεχθεί καμία υποχώρηση στο περιουσιακό». Καλά ρε κουμπάρε, εσέναν ποιος σ’ αρώτησε;
- Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωσε επίσης ότι προσεύχεται σύντομα να εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό. Μαζεμένα μας τα λες Ηρόδοτε και δεν σε πολυπιστεύω.
- Τη διαφωνία του στη σύσταση σώματος "αδιάφθορων" στην Αστυνομία με την επωνυμία Διεύθυνση Επαγγελματικών Προτύπων, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Επιτροπής Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων εναντίον αστυνομικών, Γιαννάκης Αγαπίου. Σωστά, 77 χρονών άνθρωπος, μην βγει στην ανεργία...
- Παιδότοπο θα θυμίζει σύντομα το Μακάρειο Νοσοκομείο, δήλωσε ο Υπουργός Υγείας. Μπά; Θα μεταφερθούν εκεί τα γραφεία του Υπουργείου;
- Ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατηγόρησε τον πρόεδρο Χριστόφια ότι κατέθεσε στο τραπέζι των συνομιλιών τις προτάσεις που παρουσίασε το 2002 ο Ραούφ Ντενκτάς.
- Σωστά τα λέει ο Νικόλας. Τόσες νέες θέσεις δόθηκαν στη Στράκκα το 2004, εκείνες του 2002 βρήκες ρε Πρόεδρε να καταθέσεις;
- Ρωτήθηκε ο Υπουργός πόσοι είναι οι παράνομοι μετανάστες και απάντησε ότι η Αστυνομία δεν μπορεί να ξέρει επειδή οι μετανάστες εισέρχονται παράνομα.
- Πρόεδρε, θερμή παράκληση: οι επόμενοι διορισμοί Υπουργών με βιογραφικό και τεστ IQ. Απαραιτήτως!
- Τελικά, ούτε ο Κουτσού δεν αντέχει τους δημοσιογράφους του Αντέννα...

Ανωνυμία, διαδίκτυο και ελευθερία του λόγου

«Σταματήστε να πασπαλίζετε
τα σκατά με ζάχαρη άχνη.
Δεν γίνονται κουραμπιέδες»
Σύνθημα σε τοίχο

Τις τελευταίες εβδομάδες το θέμα που απασχόλησε την μπλογκοσφαίρα ήταν η διαγραφή τεσσάρων blogs από το συναθροιστή των κυπριακών μπλογκ. Μεγάλο μέρος της συζήτησης εστιάστηκε στο ζήτημα της ελευθερίας του λόγου. Κάνοντας χρήση του προνομιακού χώρου στην εφημερίδα, καταγράφω τις σκέψεις μου εδώ.
Τα τρία ζητήματα στον τίτλο του άρθρου έχουν ένα ευρύ, κοινό πεδίο συνύπαρξης. Ένα μπλογκ δίνει τη δυνατότητα στο διαχειριστή του να εκφράσει ιδέες και απόψεις, να μοιραστεί και να δεχθεί πληροφορίες. Η ανωνυμία έρχεται κατ΄ επιλογήν: κάποιος μπορεί να επιλέξει να γράφει ανώνυμα ως διαχειριστής ή να σχολιάζει ως αναγνώστης.
Εδώ βρίσκεται η ρίζα της πρώτης στρέβλωσης: το ζήτημα της ανωνυμίας γίνεται αντιληπτό ως δικαίωμα. Η ανωνυμία, ωστόσο, είναι εγγενές χαρακτηριστικό του διαδικτύου. Δεν είναι ούτε κατάκτηση (ποιου, πότε και πώς άλλωστε;), ούτε δικαίωμα (από πού αρύεται κάποιος το δικαίωμα;).
Η δεύτερη στρέβλωση είναι το ότι η ανωνυμία δεν είναι και τόσο ανώνυμη. Ο καθένας μας έχει μια ΙΡ διεύθυνση, που μας καθιστά ταυτοποιήσιμους. Για όσους ενδιαφέρονται ή ανησυχούν είναι, επίσης, κοινοποιήσιμη σε δικαστικές αιτήσεις και κλήσεις...
Η τρίτη στρέβλωση έχει να κάνει με τη συζήτηση γύρω από τη φύση του δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης. Οι περισσότεροι τείνουν να θεωρούν το δικαίωμα ως απόλυτο και ως μη επιδεχόμενο περιορισμών. Μια ανάγνωση οποιουδήποτε νομικού συγγράμματος πάνω στο θέμα θα έλυνε τις απορίες και τα στερεότυπα, που τόσο εύκολα παρεισφρέουν και αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση. Ειδικά, αν κάποιος βάλει και λίγο γλάσο από Βολταίρο, τότε το στερεότυπο γίνεται και σπουδαιοφανές.
Η δολοφονία χαρακτήρων, η προσβολή της προσωπικότητας, οι συκοφαντίες, η υποκίνηση εθνοτικού μίσους δεν είναι ελευθερία έκφρασης: είναι αλητεία. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Αν η ρουφιανιά, η διαβολή και ο κατ΄ εντολήν οχετός στέκονται κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της ελευθερίας του λόγου, τότε πολύ απλά κάποιο λάθος υπάρχει με το αξιακό μας σύστημα.
Η ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο δεν μπορεί να είναι διαφορετική από ό,τι είναι στις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής μας. Διαφορετική προσέγγιση προσβάλλει την κοινή λογική και άρα δεν υπάρχει και λόγος να συζητάμε το θέμα. Όσο για το ζήτημα της εγκυρότητας και της αντικειμενικότητας που διεκδικούν κάποια «δημοσιογραφικοφανή» μπλογκ, ας μας επιτρέψουν τουλάχιστον αυτό: να μην θεωρούμε τους εαυτούς μας ηλίθιους.
Και μια τελευταία παρατήρηση: όλοι εμείς οι bloggers χρησιμοποιούμε τη δυνατότητα που μας δίνουν 2-3 μεγάλες εταιρίες για να «στήσουμε» το χώρο μας. Για το σκοπό αυτό έχουν ορίσει και όρους χρήσης: εκείνα τα μικρά μπλε γραμματάκια στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας, που μόνο κάτι σπασικλάκια δικηγόροι όπως ο γράφων διαβάζουν. Εκεί είναι οι κύριοι κανόνες του παιχνιδιού. Όποιος θέλει να αναμασά τις κοινότοπες χαζομάρες περί φασισμού, φίμωσης και λοιπά μπανάλ πατριωτικά σκληρίσματα, ας βάλει το χέρι στην τσέπη του και ας ψάξει για δικό του hosting: δεν είναι ακριβό και τότε θα πέσουν και οι μάσκες.
Μέχρι τότε, ας ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας την ελευθερία από την ασυδοσία. Δεν είναι καθόλου δύσκολο, μιας και δεν είναι όλα πνιγμένα στο σχετικισμό και στην άκρατη «λαγνεία του δικαιώματος».

• Ο Διοικητής της ΥΚΑΝ δήλωσε ότι το 2008 τρεις μαθητές εντάχθηκαν σε θεραπευτικό πρόγραμμα και οκτώ το 2009. Oι περισσότεροι από αυτούς συνελήφθησαν για κατοχή κάνναβης.

• Υποθέτω ότι ο παππούς τους δεν ήταν κηπουρός...

• Ατύχημα σημάδεψε την κυνηγετική εξόρμηση όταν νεαρός χτυπήθηκε από σφαιρίδιο στο μάτι.

• Ζητείται κυβέρνηση για να απαγορεύσει αυτή την ηλίθια ασχολία.

• Εάν δεν υπάρξει λύση του Κυπριακού μέχρι τον Απρίλιο, υπάρχει σχέδιο Β και σχέδιο Γ, δήλωσε ο Ταλάτ.

• Ωραία, αλλά μη μας πει μετά από 36 χρόνια ότι έκλαψε γι’ αυτά.

• Η κυβέρνηση δεν έχει πρόθεση να προχωρήσει στη δημιουργία καζίνο, καθώς υπάρχουν σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις.

• Δημοσιονομική πολιτική για τα κατεχόμενα...

• «Είχαμε πει ότι έχει ένα βαρυφορτωμένο πρόγραμμα ο Πρόεδρος, που όντως υπάρχει, έχοντας υπόψη και τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό, στο φόντο και της προσπάθειας που καταβάλλει η Τουρκία να πει ότι είναι η ε/κ πλευρά που κωλυσιεργεί στις διαπραγματεύσεις, γιατί θέλει το θέμα των διαπραγματεύσεων η ε/κ πλευρά, η Κυπριακή Δημοκρατία, να το χρησιμοποιήσει ως μοχλό άσκησης πίεσης στην Τουρκία ενόψει του ερχόμενου Δεκεμβρίου».

• Δεν ξέρω για σας, αλλά όταν μου λένε τις πιο μεγάλες παπαριές με σοβαρό ύφος νιώθω δυο φορές μαλάκας.

• Στις προηγούμενες δύο φορές, προσθέστε και άλλες δύο: «Αποτροπιασμό εξέφρασε η Υπουργός Εργασίας σχετικά με την υπόθεση εκμετάλλευσης Ρουμάνων εργατών».

• Έσπαγα το κεφάλι μου τόσα χρόνια να καταλαβω τη διαφορά καπιταλισμού και κομμουνισμού. Τελικά, την βρήκα: ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κανείς δεν βγάζει τσιμουδιά.

• Απο την άλλη ο κομμουνισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και η εξουσία να εκφράζει αποτροπιασμό.

• Τελικά, οι πιο επικίνδυνοι καπιταλιστές είναι οι –κατά δήλωση- κομμουνιστές...

• Φιλελεύθερος 4/11: «Εσφαξαν αιωνόβια χαρουπιά». Και τη γλώσσα μαζί...

• Το ’74 όσοι δεν δείλιασαν, πολέμησαν με οπλισμό του Δευτέρου Παγκοσμίου. Το 2009 η Εθνική Φρουρά έχει ληγμένα πυρομαχικά. Εύγε!

• Ο στρατός μετρά τόσους νεκρούς από ατυχήματα και ο Υπουργός Άμυνας δηλώνει: «Στρατός είναι και ατυχήματα υπάρχουν τόσο κατά την εκπαίδευση όσο και από ανθρώπινο λάθος».

• Στο Θεό σας! Έχετε μούτρα να σταθείτε μπροστά τους γονείς αυτών των ανθρώπων και να τους πείτε: «Στρατός είναι και ατυχήματα υπάρχουν τόσο κατά την εκπαίδευση όσο και από ανθρώπινο λάθος»;

• Το μόνο λάθος είναι η ύπαρξη της Εθνικής Φρουράς, υπουργέ μου. Κλείστε το μπουρδέλο!

Σάββατο βράδυ, Κυριακή πρωϊ

Έχει χειμωνιάσει για τα καλά στη Φλωρεντία. Οι βροχερές μέρες διαδέχονται η μια την άλλη σε απαρασάλευτη διαδοχή κι απ’ το παράθυρο του δωματίου μου βλέπω τις κορυφές των δέντρων με τα κιτρινισμένα φύλλα. Είναι πρωϊνό Κυριακής, ένα ψιλόβροχο πέφτει αδιάκοπα και straight-through από την ώρα που ξύπνησα. Αναλογίζομαι τη χρονιά που έζησα στην Ολλανδία, όταν μια κουβέρτα από σύννεφα είχε καλύψει τον ουρανό το Σεπτέμβρη και σηκώθηκε προς το τέλος Ιουλίου τον επόμενο χρόνο. Ο καιρός είναι ιδανικός για τα ηλεκτρονικα τραγούδια των «Στέρεο Νόβα», που αντηχούν μοναχικά σε ολόκληρο το προσωπικό Σύμπαν, κι εγώ είμαι πιστός στο κυριακάτικο μου τελετουργικό: καφές κι εφημερίδες.


«Η ιστορία είναι γεμάτη από ισχυρά τείχη που έπεσαν και από αδύναμους ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι», δήλωσε ο Κάρολος Παπούλιας για την επέτειο της πτώσης του τείχους στο Βερολίνου. Στα blogs έχουν στηθεί φλογερές συζητήσεις, για τον κομμουνισμό, το σοσιαλισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ιστορία των επαναστάσεων, για οράματα που κυνηγήθηκαν και προδόθηκαν. Πολλές φορές, τα όσα καταγράφονται προσβάλλουν τη λογική και υποτιμούν τη νοημοσύνη. Ειδικά όσα επιχειρήματα επιδιώκουν να δικαιολογήσουν ή ακόμα χειρότερα να αμφισβητήσουν την ύπαρξη της καταπίεσης και του ολοκληρωτισμού.

Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη της κατάρρευσης των καθεστώτων εκείνων, αλλά και των αντίστοιχων τους δικτατοριών στη Λατινική Αμερική και στην Ελλάδα πιο πριν, ο κόσμος ίσως να μην φαίνεται καλύτερος εκ πρώτης όψεως. Ο καπιταλισμός επιζεί των αλλεπάλληλων κρίσεων του, οι περιφερειακοί πόλεμοι και οι διεθνείς επεμβάσεις διαδέχονται η μια την άλλη, η ανθρωπότητα πασχίζει να αντιμετωπίσει προβλήματα που αφορούν την ίδια την ύπαρξη της στο προβλεπτό μέλλον.

Ο κόσμος είναι όμως λίγο καλύτερος: μια σειρά από αστικά και πολιτικά δικαιώματα έχουν επεκταθεί σε χώρες όπου προηγουμένως δεν τύγχαναν προστασίας. Ένα σεβαστό κομμάτι του κόσμου αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των επόμενων χρόνων και επιχειρεί να καταστρώσει ένα σχέδιο για το περιβάλλον και το μέλλον. Οι τοπικές κοινωνίες ξυπνούν από το λήθαργο και διεκδικούν, έστω σπασμωδικά ή περιστασιακά, δικαιώματα και ελευθερίες που είχαν τεθεί υπό περιορισμό. Κάτι πάει να γεννηθεί μέσα από τη σιωπή των χρόνων, μα νομίζω κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τη μορφή του νέου κόσμου που αναδύεται.


Τα μηνύματα που παίρνω καθημερινά είναι πολλά και αντιφατικά: όποια πηγή ενημέρωσης κι αν διαλέξω, τα θετικά και αρνητικά πρόσημα είναι εκεί, όχι για συμψηφισμούς, αλλά για επιλογές και για προσωπικό «τάξιμο» σε ένα σκοπό, σε μια ιδέα ή μια άποψη. Όλο και κάτι περνάει από το χέρι μου. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως, έστω και διαισθητικά, διατηρώ ένα δικαίωμα στην αισιοδοξία ότι το χιλιοτριμμένο σύνθημα πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, είναι ζωντανό. Not bad, για ένα βροχερό πρωϊνό Κυριακής...

Η μπόσα νόβα του Ησαϊα

Αινιγμα

• “Η μη συμμόρφωση με τους όρους της ΕΕ και τις υποχρεώσεις της, θα έχει αντίκτυπο και κυρώσεις στην ενταξιακή της πορεία”. Τάδε έφη Μάρκος Κυπριανού, υπουργός από το Εξωτερικόν.
• Μάρκο μου, υπομονή. 40 και σήμερα μέχρι το Συμβούλιο των 27. Μέχρι τότε θα μαζέψω όοοοολες τις δηλώσεις αυτού του τύπου και θα έρθω να μου τις υπογράψεις κάποιο απόγευμα, κοντά στα Χριστούγεννα. Να κουβεντιάσουμε και τι πήγε στραβά...
• Ενημέρωση ζήτησε η Βουλή για τις 8 πιλοτικές υποθέσεις στο ΕΔΑΔ. Φέξτε τους και γλίστρησαν οι ακάματοι αντιπρόσωποι του λαού: από το 2001 έλεγε το ΕΔΑΔ για εσωτερικά ένδικα μέσα στα κατεχόμενα...
• Σπείρα ανηλίκων η οποία διέπραττε συστηματικά διαρρήξεις στη Λάρνακα, εξάρθρωσε η Αστυνομία, συλλαμβάνοντας πέντε άτομα ηλικίας από 13 μέχρι 17 χρόνων. Η παιδεία στα χρόνια του υπαρκτού σοσιαλισμού...
• Πολιτική δημιουργίας εντυπώσεων επιχειρεί η Τουρκία στο Κυπριακό, λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εμένα γιατί είναι η εντύπωση μου ότι οι συνομιλίες δεν τραβάνε;
• Να ήταν μόνο εντύπωση, να πω: άντε, ένας ταπεινός φοιτητάκος είμαι, τόσα καταλαβαίνω. Αλλά όταν διαβάζω τις δηλώσεις του Χριστόφια που λέει: "Unfortunately, my expectations have not been justified”, τι να σκεφτώ;
• Σύντροφε, πριν μια εβδομάδα ειχα προτάξει τα ψευδοσοσιαλιστικά μου στήθη εναντίον της επίθεσης στον Τσελεπή. Όταν όμως διαβάζω ότι παρομοιάζεις την πολιτική της ΕΕ έναντι της Τουρκίας με την πολιτική του κατευνασμού έναντι της ναζιστικής Γερμανίας, τότε η τριχόπτωση μου εντείνεται ραγδαία...
• Καλά, αυτά σας μάθαιναν στην πάλαι ποτέ;
• Α, και πριν το ξεχάσω: αληθεύει ότι δεν θα παραστείς στους εορτασμούς για την πτώση του τείχους;
• Σύντροφε, ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο εφαρμοσμένος κομμουνισμός ή ό,τι και να ήταν αυτό που συνέβη από το 1917 μέχρι το 1989, ήταν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς τρόμου, καταπίεσης, παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διείσδυσης του κράτους σε κάθε πτυχή της κοινωνίας και μαζικής χειραγώγησης. Εσύ, τι ζόρι τραβάς, ακριβώς;
• Και πριν θυμώσεις να σου θυμίσω: «Ευτυχώς, ζούμε σε αστική δημοκρατία». Τάδε έφη... εσύ.
• Ο βουλευτής Στέλιος Ιερωνυμίδης ζήτησε να επαναπροσδιοριστούν οι σχέσεις του ΔΗΚΟ με την κυβέρνηση και να εξεταστεί το ενδεχόμενο αποχώρησης του κόμματος από την κυβερνηση. Κοίτα να δεις που θα με κανουν και ΔΗΚΟϊκό! Προλαβαίνω να ψηφίσω κι εγώ;
• Στο Εκτελεστικό θα πάει ο Κάρογιαν τους σκληροπυρηνικούς του ΔΗΚΟ. Άξιοι συνεχιστές της ΕΟΚΑ;

ΑΠΕΡΓΙΑ!

«We must learn to live together as brothers
or we are going to perish together as fools»
Martin Luther King

Τις τελευταίες εβδομάδες ορισμένοι από τους εργαζόμενους σε γνωστή αλυσίδα café βρίσκονταν σε απεργία διεκδικώντας το αυτονόητο: το δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση και προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Με δυο λόγια, στο δικαίωμα να δημιουργεί ή να προσχωρεί κανείς σε συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στην απεργία δεν συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι. Κάποιοι, μάλιστα, ανέλαβαν πρόθυμα να πραγματοποιήσουν αντι-διαμαρτυρία, με κύριο σύνθημα ότι σε καιρούς οικονομικής κρίσης τέτοιου είδους διεκδικήσεις θέτουν σε κίνδυνο τη δουλειά του καθενός.


Έχει κάποια σημασία η απεργία την οποία παρουσιάζω στο χώρο αυτής της εφημερίδας; Όχι, αν νομίζουμε ότι η οικονομική κρίση δεν μας ακουμπάει, αν την έχουμε βολέψει με τη δική μας δουλειά, αν νομίζουμε ότι μπορούμε να πιούμε τον απογευματινό καφέ σε κάποιο άλλο café της Μακαρίου. Ναι, αν τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα μας αφορούν όλους, αν οι εργατικές κατακτήσεις θεωρούνται ως κεκτημένα, αν αυτη η κοινωνία, ή έστω ένα μέρος της, έχει ακόμα μέσα της μια ελάχιστη αίσθηση αλληλεγγύης.


Το Σύνταγμά μας, πίστη και σεβασμό στο οποίο ομνύει ο κάθε αξιωματούχος, έχει ένα μέρος στο οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Φέρει τον τίτλο: «Περί των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών». Δεν πρόκειται να κουράσω με νομικές αναλύσεις που περισσότερο συσκοτίζουν τη δημόσια συζήτηση. Θα αρκεστώ να αναφέρω ότι το γράμμα του Συντάγματος είναι αρκούντως λακωνικό και σαφές. Το άρθρο 21 ορίζει: «Έκαστος έχει το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι μετ’ άλλων περιλαμβανομένου του δικαιώματος ιδρύσεως συντεχνιών και προσχωρήσεως εις ταύτας προς προστασίαν των ιδίων αυτού συμφερόντων». Λίγο πιο κάτω, στο άρθρο 27: «Το δικαίωμα του απεργείν αναγνωρίζεται και η άσκησις τούτου δύναται να ρυθμισθή υπό του νόμου».


Προσπερνώ το γεγονός ότι μια προκλητική εργοδοτική στάση, όπως την βιώνουν οι εργαζόμενοι, λαμβάνει χώρα ανενόχλητα σε χρόνια που στην κυβέρνηση είναι το ΑΚΕΛ. Δεν έχω καμιά πρόθεση να ασκήσω αντιπολίτευση στους κομμουνιστές του καναπέ και της κερκίδας. Το θέμα είναι άλλο και είναι πιο σημαντικό από τα λαμόγια των ημικρατικών και της εξουσίας: οι εργατικές ελευθερίες και δικαιώματα που τελούν σε κατάσταση πολιορκίας. Οι ελαστικές μορφές εργασίας έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους στην Κύπρο, οι αμοιβές συμπιέζονται προς τα κάτω την ώρα που το κόστος ζωής ανεβαίνει. Την ίδια στιγμή, τα ωράρια εργασίας διαστέλλονται και μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα μπορούν να λειτουργούν Κυριακές και αργίες με αμφίβολη την πληρωμή των απαιτούμενων μισθών στους «αναλώσιμους» οικονομικούς μετανάστες. Η ευμάρεια μας χτίζεται πάνω στις εργατοώρες και στους θανάτους, ναι στους θανάτους, εργαζομένων: 12 το 2008, 15 το 2007 και 18 το 2006.


Το θέμα, ωστόσο, δεν είναι να κηρύξουμε το τέλος της οικογενειακής οικονομίας που αποτέλεσε το μοντέλο ανάπτυξης. Το ζήτημα είναι η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, η συλλογική οργάνωση και η επανεδιεκδίκηση όσων τελούν υπό αμφισβήτηση ή έχουν ανατραπεί μέσα απο την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό απαιτεί στοιχειώδη αλληλεγγύη και τη δημιουργία μιας κοινωνικής συμμαχίας που θα μιλήσει ξανά για αυτά τα θέματα. Προς το παρόν, τα ΜΜΕ σε συνεργασία με το κεφάλαιο μπορούν να επιβάλλουν τη σιωπή.

Κάθε μέρα που περνάει άπρακτη, είναι μια μέρα χαμένη και το δίλημμα παραμένει το ίδιο εδώ και δεκαετίες: αν όχι τώρα, τότε πότε κι αν όχι εμείς, τότε ποιοι;

Εξώστης

Ραγισμένοι ουρανοί

Where do we go from here?

No Sé Nada

Παραπολιτικά

• Ο Πρόεδρος Χριστόφιας επιθυμεί κατά την προεδρία της Κύπρου να δοθεί έμφαση σε θέματα κοινωνικής συνοχής, δηλαδή σε θέματα που αφορούν τον απλό Ευρωπαίο πολίτη.
• Σύντροφε μέχρι το 2012, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει... Κοινωνική συνοχή εδώ και τώρα για τον Κύπριο πολίτη θέλουμε!
• Και μην πεις κανένα: «Ευτυχώς ζουμε σε αστική δημοκρατία» πάλι, θα την κόψω τη φλέβα.
• Εφικτή η λύση μέχρι το τέλος του έτους, δήλωσε ο Ταλάτ. Η μαγκιά είναι ότι δεν μας είπε ποιου έτους ακριβώς...
• Στόχος του Υπουργείου Εργασίας, είναι να μειωθεί η συχνότητα των εργατικών ατυχημάτων κατά 25%. Πρώτη φορά βλέπω κομμουνιστική κυβέρνηση να απαιτεί από τους εργάτες να πεθαίνουν λιγότερο.
• Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά για την αξιολόγηση της Τουρκίας ενόψει Δεκεμβρίου, δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών. Εξωτερική πολιτική 1-2-Χ...
• Αλήθεια σε ποια χώρα βρίσκεται ο ΥΠΕΞ αυτή τη βδομάδα;
• Πάντως τις προάλλες που γίνονταν οι εξετάσεις για πρόσληψη υπαλλήλων στο ΥΠΕΞ δεν πρέπει να ήταν Κύπρο. Αλλιώς θα έπαιρνε χαμπάρι τη γελοία ερώτηση που τέθηκε: «Μπορεί κάποιος του οποίου οι γονείς ή οι πρόγονοι δεν είναι Κύπριοι να θεωρηθεί Κύπριος;»
• Αλήθεια, Μάρκο, εσενα που δεν είναι και οι δύο γονείς σου Κύπριοι, νιώθεις ή είσαι Κύπριος;
• Είπα Μάρκος, και σκέφτηκα τον Παγδατή, που κι αυτός δεν έχει δύο γονείς Κύπριους. Αν έδινε εξετάσεις για το ΥΠΕΞ θα τον προσλαμβάνατε ή μήπως δεν είναι αρκετά Κύπριος;
• Σήμερα θέλω να σας βάλω ένα από τα αγαπημένα μου κουίζ για δυνατούς (νομικούς) λύτες.
• Δεδομένα: Το ΕΔΑΔ έχει εκδόσει (τουλάχιστον) δυο αποφάσεις με τις οποίες απορρίπτει τις προσφυγές ελληνοκυπριων σχετικά με τη σύλληψη και δίκη τους από τις αρχές των κατεχομένων. Το ΕΔΑΔ αναγνωρίζει την ύπαρξη και λειτουργία δικαστικών μηχανισμών στην κατεχόμενη Κύπρο.
• Ερώτηση: Οι δικηγόροι που χειρίστηκαν τις υποθέσεις και ΕΧΑΣΑΝ, δικαιούνται να παρουσιάζονται στα πάνελ του ΑΝΤΕΝΝΑ;
• Από που πήραν τα πτυχία τους; Γιατί έχασαν αφού έχουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος;
• Ζήτω η φάρα των αγωνιστών δικηγόρων που μάχονται νυχθημερόν για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ιθαγενών! Ζήτω η βιομηχανία παραγωγής προσφυγών στο ΕΔΑΔ!
• 91% των αστυνομικών δήλωσαν ότι στην Αστυνομία υπάρχει διαφθορά. Οι υπόλοιποι 9, να υποθέσω ότι είναι οι αχάπαροι που δεν πήραν μυρωδιά τι γίνεται;
• Κάποιοι ενοχλούνται από τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, δήλωσε ο Άντρος Κυπριανού. Ονόματα, Άντρο μου και πολιτικές πράξεις...
• Σχέδιο προώθησης και κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών σε αριθμό δημοτικών σχολείων της Κύπρου. Οι υπόλοιποι να συνεχίσουμε με το κουτόχορτο;

Κυριακάτικη λιακάδα του Νοεμβρίου

-άντα

«Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι,
έγινα κιόλας 30 χρονών..»
Μάνος Λοΐζος

Να που τον στρίψαμε τον κάβο των τριάντα, πλέοντας στην ίδια, καιρό τώρα, πορεία. Χωρίς εξάρσεις ή γιορτές, μια ευθεία γραμμή που χαράζει το χάρτη. Η περίφημη κρίση των τριάντα δεν κτύπησε την πόρτα κι εγώ, λίγο αναιδώς, βγήκα στο κατώφλι για να δω αν τριγυρνά κάπου εδώ. Ξέρεις, με εκείνη την παιδική έκφραση στο πρόσωπο που έλεγες πάντα ότι είχα. Ο αυτοεκπληρούμενος μύθος λέει πως αρχίζεις να μετράς αλλιώς τα πράγματα, να ξεφορτώνεσαι βάρη και δουλείες του πρότερου βίου και του παλιού εαυτού σου και να πορεύεσαι μ’ αλλιώτικο βήμα στα χρόνια που σε προσμένουν. Δεν ξέρω, ίσως σε μενα να συμβαίνουν αλλιώς τα πράγματα – όχι από ιδιαιτερότητα ή από κάποια κρυφή εύνοια των Μοίρων μου. Αλλά, γιατί απλά συμβαίνει. Κι η αλήθεια είναι πως με τον καιρό οι βεβαιότητες μειώνονται και ο ψίθυρος της αγωνίας, ενίοτε και της μοναξιάς, ηχεί όλο και πιο δυνατά. Τόσο που καμιά φορά νομίζω ότι αποζητά να γίνει η λαλιά μου. Στο ταξίδι μέχρι τώρα δεν σωρεύτηκε κάποια γνώση που να αξίζει τον κόπο να παρατεθεί εδώ, κι είναι συχνή η σκέψη πως θα ‘θελα να είχα ένα φορτίο σοφίας ή εμπειρίας - για μοιρασιά. Όλη η αλήθεια, λοιπόν, για τα παιδιά του ’79 στέκεται εκεί στην άκρη της δεκαετίας. Από την τελευταία χρονιά των seventies μας δόθηκε κι εμάς με μια κίνηση, όπως χαρίζεις κάτι που σου περισσεύει, λίγη από την ελευθερία, την επανάσταση, τις εξάρσεις και την απογοήτευση της δεκαετίας εκείνης. Στα χρόνια που ακολούθησαν μας συνόδευε το κληροδότημα εκείνο: μια ανάσα μελαγχολίας, ένας αγέρας που έκλεινε αθόρυβα την πόρτα πίσω μας. Από το οξυγόνο της γεννήθηκαν οι πιο μεγάλες μας στιγμές κι όποιος κοιτάξει το βλέμμα μας στις παλιές φωτογραφίες, καταλαβαίνει. Εγώ το βρίσκω κάθε μέρα στον καθρέφτη και μπορώ να σου πω πολλά για αυτή την εξοικείωση. Τις δύσκολες ερωτήσεις τις βάζω δίπλα σε πιο καθημερινά πράγματα, από αυτά που λέω ότι επείγουν, και το «από δω και πέρα» δεν το έχω σκεφτεί σοβαρά. Στ’ αλήθεια, σκέφτομαι ότι μόνο ένας έρωτας θα άξιζε τον κόπο κι ίσως ένα παιδί, αφού αλαζονικά συλλογίζομαι πως ό,τι μπορεί να θεωρηθεί ως προβλεπτός στόχος μπορώ να το κάνω, αρκεί να το θελήσω. Είναι, δηλαδή, σαν να ξέρω ήδη το τέλος της ταινίας. Κι όμως αυτές τις μέρες, παίζω το αγαπημένο μου επικίνδυνο παιχνίδι, εκείνο των αναμνήσεων μιας και πάντα μου φέρνει κάτι σαν ζάλη...