Με τον Πρόεδρο για τη λύση

Η ξεκούδουνη ορχήστρα όσων απορρίπτουν τη λύση βαράει εκκωφαντικά ντέφια, μπαγλαμάδες και κλαρίνα από τη μέρα που ξεκίνησαν οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού. Τα ΜΜΕ καθώς και αρκετά μπλογκ στο διαδίκτυο διαγράφουν σε αδρές γραμμές τη συστοίχιση αυτής της ομάδας. Είναι μια μεγάλη μερίδα του ΔΗΚΟ, ένα μέρος της ΕΔΕΚ, διάφορες σκόρπιες ομάδες και κινήσεις που φυτοζωούν στις παρυφές του πιο ξεφωνημένου εθνικισμού, που μας έρχεται κατευθείαν από τη σάπια καρδιά περασμένων δεκαετιών. Από κοντά και διάφοροι τελειωμένοι πολιτικά τύποι, που αφού πήραν παραμάζωμα προέδρους διαφορετικών πολιτικών καταβολών και οριζόντων τώρα αγωνιούν για ένα παραπολιτικό στη σελίδα 45. Κατάντια...

Δεν ξέρω αν η λύση είναι κοντά ούτε αν το τωρινό εγχείρημα είναι θνησιγενές ή έχει σοβαρές προοπτικές επιτυχίας. Μαθαίνω ό,τι μαθαίνει όποιος παρακολουθεί συστηματικά τα μέσα. Στη συζήτηση θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την κουλτούρα λύσης, για το εκπαιδευτικό σύστημα, την ετοιμότητα ή ωριμότητα της κοινωνίας μας για το ενδεχόμενο λύσης, το θλιβερό τοπίο στα ΜΜΕ. Είμαι βέβαιος ότι ο κατάλογος των παραμέτρων θα μπορούσε να είναι ακόμη μακρύτερος. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το πρωτεύον. Αυτή η ώρα, κι αφού δαπανήσαμε 35 χρόνια σε αναζήτηση πορείας, νοήματος, προοπτικών και στόχων με όχι σπουδαία αποτελέσματα, είναι η πιο μεγάλη ώρα. Είναι η ώρα της απόφασης: τέρμα οι αυταπάτες, τα ανέξοδα λόγια και οι πατριωτισμοί από τα 85 χιλιόμετρο μακριά από τη γραμμή αντιπαράταξης.

Μπορεί οι πολιτικές επιλογές του Προέδρου να μην μας βρίσκουν πάντα σύμφωνους, οι χειρισμοί του να μην ανταποκρίνονται σε ό,τι άλλοι θα ανέμεναν και το ιδεολογικό του στίγμα να μη βρίσκεται στη δική μας οθόνη. Αυτή είναι όμως η πολιτική. Θα μπορούσα ακόμα να προσπεράσω και τη συζήτηση για τις επιλογές του ΑΚΕΛ στις προεδρικές του 2003 και στην επαμφοτερίζουσα στάση του στο δημοψήφισμα.
Κι αυτό γιατί τώρα είναι η πιο μεγάλη ώρα. Όσοι ονειρεύονται σωρηδόν καταδίκες της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ, μπλοκάρισμα και κυρώσεις στην ενταξιακή της πορεία ή, ακόμα χειρότερα, το σενάριο μιας κατά μέτωπον στρατιωτικής αντιπαράθεσης παίζουν στα ζάρια τη δική μας παρουσία στο νησί και προετοιμάζουν ανόητα ένα καίριο οικονομικό και πολιτικό πλήγμα στην Ελλάδα.

Δεν μιλάω για προδότες, ηττημένα μυαλά και Αρταξέρξηδες. Μιλάω για πολιτικές αποφάσεις που ο καιρός έχει αποθέσει σε εμάς να λάβουμε. Και αυτό απαιτεί την υποστήριξη του σημερινού Προέδρου: την τιμιότητά του και τον πόθο του για έντιμη λύση δεν την αμφισβητεί κανένας. Στο πλάι του πρέπει να πορευτούμε. Αν ο δρόμος μάς οδηγήσει στη λύση, θα πρέπει να είμαστε πάλι εκεί. Για να δουλέψει η λύση και να μη βιώσουμε την ιστορία ως (τελειωτική) φάρσα.

Η λύση έχει από μόνη της τη δυναμική να στείλει στα αζήτητα της Ιστορίας όσους σήμερα έχουν λυσσάξει εναντίον της λύσης με προσχηματικές δικαιολογίες και εκ του πονηρού προσκόμματα. Με τη λύση, σε λίγο καιρό, σε 10 χρόνια από σήμερα, σας βεβαιώ, κανένας δεν θα θυμάται ούτε το μικρό τους όνομα. Με τη δική μας στάση και ψήφο. Με τον Πρόεδρο, λοιπόν, για λύση...