Όχι άλλο κάρβουνο...

Λυπάμαι διαβάζοντας μερικά κείμενα στο διαδίκτυο για το θέμα του πορίσματος, καθώς και τα σχόλια που συντονίζονται με τον τόνο τους. Αριστερή κλάψα, σκέψεις που προσβάλλουν την κοινή λογική, δεξιά σύνδρομα, όλα τα έχει ο μπαξές...

Ο Πολυβίου και το πόρισμά του αποτελούν συνέπεια των επιλογών που έκανε το ΑΚΕΛ και ο κ. Χριστόφιας. (Όπως κακές επιλογές ήταν και διάφοροι άλλοι διορισμοί, βλ. Μολέσκης, Χριστοφόρου και πάει λέγοντας). Τον πρώτο καιρό, μετά την έκρηξη επινοήθηκε η "δεύτερη περιρρέουσα": η Δεξιά βγήκε παγανιά για να καταδιώξει την Αριστερά, ή ακόμα πιο συγκεκριμένα, το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο. Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι η πρώτη περιρρέουσα ξεκίνησε απο τον κ. Χριστόφια (για το χρηματισμό των ανθρώπων του ΠΟΛΙΤΗ) και εφαρμόστηκε τέλεια από τον Παπαδόπουλο. Με θύματα λαμπρούς ακελικούς: Μαύρου, Καζαμία, Χρίστου, Χατζηγεωργίου κλπ, που ρίχτηκαν βορά στα ΜΜΕ (τα ίδια που οψίμως έγιναν καθεστωτικά και δεξιά, πριν τα πίσκαλα-πίσκαλα στο ζεμπέκικο του καναλάρχη και την αγάπη του Σίγμα στις προεδρικές) και τιμήθηκαν με λαμπρές αποστρατεύσεις από το κομματικό προσκήνιο για λαχανάκια Βρυξελλών και δημαρχίες. Και δεν ήταν μόνο αυτοί: υπήρξαν και οι αφανείς, τα μη δημόσια πρόσωπα που έλαβαν το μερίδιο του κομματικού οστρακισμού τους. Αν ακόμα και αυτούς τους ανθρώπους δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν, αναρωτιέμαι ποιες πρέπει να είναι οι προσδοκίες μας...

Η δικαιολογία που προβάλλεται ότι το βαθύ δεξιο κράτος βρήκε την ευκαιρία να κυνηγήσει τώρα την αριστερά ακούγεται σαν ετεροχρονισμένο κλαψούρισμα. Ιστορικά, δέχομαι τη θέση, αλλά μετά τη συμμετοχή/υποστήριξη του ΑΚΕΛ σε διάφορες κυβερνήσεις (ειδικά τα τελευταία 8 χρόνια) μάλλον ακυρώνουν την δικαιολογία. Αν κάτι πρέπει να λεχθεί τώρα, είναι η αδυναμία του ΑΚΕΛ να έρθει σε ρήξη με το (δεξιό) κατεστημένο. Από τον Μακάριο, στο Σπύρο και στον Παπαδόπουλο, το ΑΚΕΛ συμπορεύτηκε και έθεσε στην υπηρεσία της Εκκλησίας και του απορριπτισμού την εκλογική του δύναμη. Φταίει κάποιος άλλος πέρα από το ίδιο για την ατολμία του να διαχωρίσει τη θέση του; Και κάτι κυνικό, που φαντάζομαι είναι ίδιον γνώρισμα της πολιτικής μας: τώρα που βρήκαν την τέλεια αφορμή, θα περίμενε κανείς κάτι άλλο από δαύτους; Δεν το δικαιολογώ ηθικά, αλλά στ' αλήθεια ποια ήταν η προσδοκία;

Κι αν δεχθούμε ότι οι συνθήκες δεν ευνοούσαν άλλη πορεία πραγμάτων, αυτές άλλαξαν όταν ωρίμασαν οι συνθήκες για την εκλογή του Δ. Χριστόφια (που πάλι είχε το στοιχείο της συμπόρευσης με όσους σήμερα κατανομάζονται ως εχθροί της λύσης κλπ). Ήταν, λοιπόν, θεμιτό για τον σημερινό Πρόεδρο να διεκδικήσει το αξίωμα. Όχι όμως για άλλους, βλ. Αναστασιάδη, Πολυβίου κλπ. Είναι εκπληκτική η προπαγανδιστική μηχανη, τόσο απο πλευράς ιδεών, όσο και από πλαυράς της ταχύτητας μετάδοσής τους. Το πιο αισχρό είναι βέβαια η πρόσαψη προεδρικών φιλοδοξιών στον Πολυβίου. Είναι να απορεί κανείς πως γίνεται τα σχέδια της επάρατης δεξιάς να τα ξέρει πάντα πρώτα το ΑΚΕΛ... 

Σύντροφοι, ξεχνάτε την κωλοτούμπα του Δ. Χριστόφια που στήριζε μέχρι το τελευταίο εξάμηνο τον Παπαδόπουλο και μετά έθεσε ο ίδιος υποψηφιότητα. Προφανώς, είχε κάθε δικαίωμα! Αλλά γιατί γι' αυτόν είναι θεμιτό, αλλά για τους άλλους είναι εύκολος ο ψόγος;

Υποψιάζομαι οτι η απάντηση έχει να κάνει με την έξοδό της Κύπρου από την απομόνωση, τη σύμπλευση ε/κ και τ/κ αριστεράς για λύση, τη δίκαιη κοινωνία κλπ. Ως εδώ, καλώς. Το μόνο πρόβλημα ειναι ο ιεραποστολισμός και ο μεσσιανισμός της αριστεράς. Όσο εύηχα και αν ακούγεται το οτι η αριστερά δεν μπορεί να λείπει από τη λύση, η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν περισσεύει - δεξιός, αριστερός, φιλελεύθερος κλπ. Και εκ του αποτελέσματος να κριθείτε, πάλι το πρόσημο είναι αρνητικό. Η συνάντηση στα Ηνωμένα Έθνη είναι κοντά άλλωστε και η οικονομία μας έχει βαρέσει μπιέλα εδώ και μήνες.

Και τέλος, για το ίδιο το πόρισμα. Η δημόσια παρουσίαση του από τον Πολυβίου όντως είχε κομμάτια που δεν είχαν σχέση με το άμεσο ζήτημα. Πολιτειολογία, πολιτικολογία και λοιπές κριτικές. Τα όσα είπε πιστεύω ότι είχαν απήχηση γιατί είπε πράγματα αυτονόητα (κατεστημένο, ολιγωρίες, αδυναμίες, ευθυνοφοβία) που δεν ακούγονται πια δημόσια.  Νομίζω πως το γεγονός ότι η κριτική και τα παράπονα έμεναν για τόσο καιρό στη σφαίρα του μικρόκοσμου μας (παρέες/ οικογένειες) σε συνδυασμό με τις γνωστές και  εν πολλοίς αναμενόμενες αψιμαχίες των κομμάτων στη δημόσια σφαίρα, έκαναν πολύ κόσμο να θαμπωθεί από το γεγονός ότι ένα δημόσιο πρόσωπο είπε απλά (ακόμα και απλοϊκά) δυό κουβέντες  για αυτά τα πράγματα. Αστειευόμενος έγραψα στο τουϊτερ μου, καθώς τον άκουγα, οτι αν έβαζε για Πρόεδρος θα έβγαινε με 75%. Άφθαρτος, χωρίς να χρωστάει σε κανένα, χωρίς να περιμένει λεφτά από την πολιτική. Δεν το ασπάζομαι ως μοντέλο πολιτικού από μόνο του, αλλά στο τοπίο της Κύπρου φαίνεται διαμάντι. Κι όμως επελέγη η εύκολη λύση της ad hominem επίθεσης (η περιρρέουσα που λέγαμε πιο πάνω): "ο Πολυβίου μίλησε σαν υποψήφιος Πρόεδρος". Και για να μην μείνει η καμαρωτή παπαριά μονάχη της, χρίστηκε και αρχιεπισκοπικός υποψήφιος. Μια ματιά στο συγγραφικό έργο του Πολυβίου πείθει για τις πολιτικές πεποιθήσεις του ανδρός. Ο άνθρωπος είναι δυο-τρεις αιώνες πιο μπροστά επειδή μπορεί και αρθρώνει στα συγγράμματα του λογικές και προοδευτικές θέσεις.

Χτυπιούνται οι ινστρούκτορες και οι καθοδηγητές για το ότι είναι ατεκμηρίωτο και ανυπόστατο, χωρίς όμως συγκεκριμένη κριτική και ανάδειξη κενών, ανακολουθιών, αντιφάσεων ή παραλείψεων. Αντίθετα, το γραπτό κείμενο του πορίσματος (εγώ μόλις σήμερα το τελείωσα, άλλοι διαβάζουν πιο γρήγορα, ή δεν το διάβασαν καθόλου) κατανείμει ευθύνες στην εκτελεστική εξουσία, κυρίως στον ΥΠΕΞ, στον ΥΠΑΜ και στον ΠτΔ μέσα από συγκεκριμένη επιχειρηματολογία με παραπομπές στα γεγονότα, τα οποία στοιχειοθετούνται με τις μαρτυρίες ενώπιον της επιτροπής και από δημόσια έγγραφα. Δεν ακούσαμε σοβαρό αντίλογο, παρά μόνο ανόητες αντηχήσεις του "πολιτικού πραξικοπήματος". Δεν πρόκειται να σπαταλήσω ούτε στιγμή σε αυτό το μνημείο σπουδαιοφανούς βλακείας, που επαναλαμβάνεται σαν να είναι κανένα mantra. 

Το ΑΚΕΛ κανει 2 βασικά λάθη: αδυνατεί να καταλάβει ότι πέρα από το δικό του ακροατήριο, η πραξικοπηματολογία περνά πλέον ως ευκαριακή δικαιολογία, ως προσχηματική πανάκεια για κάθε μαλακία που μπορεί να υπάρξει. Έχουμε χάσει την αίσθηση της ιστορικής αναλογίας και εκφυλίζεται και η ίδια η ιστορική αξία του γεγονότος με τη διαρκή επίκλησή του. Το δεύτερο λάθος είναι η αναφορά στους πυραύλους και το χρηματιστήριο. Με το επιχείρημα αυτό μπαίνουν στη λογική του "ένα σου, ένα μου". Η συνήθης κυπριακή "λογική". Όμως, ήδη, αυτή η στάση περιέχει την παραδοχή ότι έχει γίνει λάθος και από τον ΠτΔ… Και στην τελική, οι συμψηφισμοί δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Σε σχέση με το ρόλο του στρατού, και την "απουσία" του από το πόρισμα: νομίζω είναι προφανές σε κάθε καλόπιστο αναγνώστη του ότι ο Πολυβίου βρίσκει σοβαρές ποινικές ευθύνες στους στρατιωτικούς, αλλά για να μην επηρεάσει την ποινική διάσταση, δεν αναφέρει κάτι γι' αυτούς, παρά μόνο καλεί τον Γ. Εισαγγελέα να δει το θέμα ο ίδιος. Είναι, επίσης, διάχυτο στο πόρισμα ότι οι ευθύνες φτάνουν και εκεί, μέσα από την  αναφορά σε πράξεις, αποφάσεις και παραλείψεις κατονομαζόμενων στρατιωτικών. Μια ανάγνωση του πορίσματος δεν κάνει κακό. Σελίδες 400-401, για να μην το κουράζουμε...

Η καλοσύνη, η υπομονή, η καλή αριστερά που διώκεται από τους κακούς δεξιούς, η ευπιστία της και το ξεγέλασμά της: αφελείς ρομαντισμοί και μανιχαϊσμοί πρώτης δημοτικού που δείχνουν οτι δεν κατάλαβαν ή ότι δεν θέλουν να καταλάβουν. Το διαζύγιο με τη λογική και την πραγματικότητα φοβάμαι ότι είναι οριστικό.

Ελπίζω να μην γίνει πάλι κανένα ακτίφ στην ΠΕΟ, όπου θα εμφανιστεί impromptu ο πατερούλης, με σκοπό την αναστήλωση του ηθικού, όπου θα  ζητήσουν "να σηκώσετε ψηλά τα λάβαρα" και πάλι και να "ξυπνήσει το θηρίο που λέγεται ΑΚΕΛ"...

Για τη Δεξιά, ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Σταματάει ο νους του ανθρώπου με τις κακοπαιγμένες παραστάσεις των εκπροσώπων τύπου των κομμάτων της, αλλά και των ηγετών της. Από λαϊκισμό και παλιό καλό αντικομμουνιστικό μένος, όλα λειτούργησαν τέλεια για να ξυπνήσουν μέσα στο μέσο Κύπριο την λαγνεία του θανάτου και της υπεράσπισης του ορθού και του μόνου αληθινού.

 Αν όλους τους βόλεψε, για το ΔΗΣΥ δεν είμαι ακόμα βέβαιος αν αυτό εξυπηρετεί τον σχεδιασμό για την υποψηφιότητα Αναστασιάδη. Εξυπηρετεί με βεβαιότητα 2 πράγματα: (1) την αποδόμηση του Χριστόφια και την απαξίωση του ΑΚΕΛ και (2) την ικανοποίηση του αντικομμουνιστικού μένους που τρέφει η λαϊκή δεξιά. Από μόνα τους όμως αυτά τα δύο, δεν βοηθούν τον Αναστασιάδη να σχεδιάσει, χωρίς προβλήματα, την υποψηφιότητά του. Ούτε προφανώς όλους τους άλλους για να κατεβάσουν ένα και μόνο υποψήφιο.

Η σύμπλευση με την ετερόκλητη ομάδα που ονομάζεται "αγανακτισμένοι" δεν δείχνει ικανότητα αφουγκρασμού του "λαϊκού αισθήματος", αλλά μάλλον ανικανότητα να δουλέψει η λογική, η ψυχραιμία και να ειπωθούν και δυο σοβαρές κουβέντες για την ταμπακιέρα: για το απαρχαιωμένο σύστημα των ερευνητικών επιτροπών,  για την κατάργηση (εντάξει, δεν είμαι αφελής) ανασυγκρότηση της ΕΦ, το πελατειακό σύστημα κοκ. Αλλά, φαίνεται να είναι δύσκολο να στραφείς εναντίον του ίδιου σου του εαυτου. Τι να λέμε τώρα... 

Η πόλωση συμφέρει και στους δύο. Ο ακουστικός μας πόρος θα υποφέρει πολλαπλώς και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα θα αργοσβήσουν στους επόμενους μήνες. 

Προσθήκη αρ. 1, 7/10: Οι αναγνώστες παραπέμπονται στην ιστοσελίδα http://www.ekeo.gr, όπου παρατίθενται εύλογες απορίες και υποδεικνύονται αντιφάσεις του πορίσματος. Η παρατήρησή μου είναι ότι το κείμενο έγινε παντιέρα ήδη, με σκοπό να καταστεί αναξιόπιστο το πόρισμα Πολυβίου. Ο ανώνυμος συντάκτης του κειμένου δηλώνει ότι δεν εκφέρει άποψη για τις πολιτικές ευθύνες του ΠτΔ. Επίσης, με ξένισε η πατερναλιστική ρητορική: "Ο Κυπριακός Λαός ζαλισμένος και διχασμένος από τα πρόσφατα γεγονότα με το ένα πόδι στο λάκκο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου", "η επιστημονική άποψη του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων είναι ανεξάρτητη, γνήσια και πατριωτική και απευθύνεται μόνο στον Κυπριακό Λαό με παρρησία και θάρρος διότι δεν έχει σχέση εξάρτησης με κανένα παράγοντα της Κύπρου (ιδιαίτερα πολιτικό η οικονομικό – ψάξτε όσο θέλετε!) παρά μόνο με τον απλό Κύπριο Πολίτη – στον οποίο εκφράζουμε την πατριωτική μας αγάπη και αλληλεγγύη και θα συνεχίσουμε να τον ενημερώνουμε μέσω της ιστοσελίδας μας. Καλούμε τους Κύπριους πολίτες να ομονοούν και να μην παρασύρονται σε διχαστικές ενέργειες και εμφύλιες συγκρούσεις." Γιατί συμπορεύεται κανείς με τέτοιες ανοησίες;

Προσθήκη αρ. 2, 7/10: Άρχισε να διακινείται το σενάριο της συνεργασίας ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ, ως μπαμπούλας και απόδειξη της ανασυγκρότησης της δεξιάς για να φαγωθεί ο ΠτΔ. Μέχρι την επαλήθευση, το σενάριο παραμένει μια εικασία. Απορώ όμως: όσο το σχήμα ήταν ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ, παρουσιαζόταν ως πλατιά δημοκρατική συμμαχία. Τώρα, οι παλιοί συνεργάτες έγιναν ξάφνου μέρος της συνομωσίας. Έχω δύο σχόλια: (1) θέλω κι εγώ από τα ναρκωτικά που παίρνουν στην Παπαϊωάννου και (2) η μαζική λοβοτομή πότε θα γίνει;