Τι είναι, λοιπόν, το τόσο ενοχλητικό με την τελευταία επιχείρηση-«σκούπα» της Αστυνομίας; Θα πρότεινα τρεις λόγους, αν και πιστεύω ότι πολλά θα μπορούσαν να προστεθούν από πολλούς για όλα όσα έγιναν και είδαμε. Ο πρώτος είναι σημειολογικός: μια αστυνομική επιχείριση βαφτίζεται, δημοσιογραφική αδεία ή όχι, ως «σκούπα», λες και ο στόχος της είναι να καθαρίσει σκουπίδια. Κι αν ακόμη, χάριν συζήτησης, δεχθεί κάποιος το όνομα, η επιχείρηση απέτυχε μιας και τα αληθινά σκουπίδια, αυτοί που στοιβάζουν δεκάδες ανθρώπους σε κακοσυντηρημένα δωμάτια, όσοι πληρώνουν «μαύρα» και χωρίς κοινωνικές ασφαλίσεις, όσοι βλέπουν εργαλεία και γαϊδούρια αντί χέρια, σάρκα και ανθρώπους κυκλοφορούν ακόμη ανάμεσα μας. Κάποιοι από αυτούς ενδεχομένως να διαβάζουν κι αυτό το κείμενο...
Το δεύτερο είναι ότι αυτή η επιχείρηση καταγράφεται ως η μελανότερη μέχρι τώρα στιγμή της διακυβέρνησης Χριστόφια. Το σκηνικό είχε στηθεί από μέρες στα ΜΜΕ, που παρουσίαζαν το πρόβλημα και την κινητοποίηση διαφόρων φορέων γύρω από αυτό. Λίγο μετά από την ελεγχόμενη αύξηση της έντασης, η Αστυνομία ήταν εκεί για να προστατεύσει τους νοικοκυραίους από τον μπαμπούλα των ξένων και να ανταποκριθεί στο «κάτι πρέπει να γίνει» των μικροαστών. Σύντροφοι, δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε γνωρίζατε για την επιχείρηση και φέρετε ευθύνη, είτε δεν ξέρατε και το βαθύ κράτος της αστυνομίας έδωσε σόου ερήμην σας. Και τα δυο ενδεχόμενα με οδηγούν στη σκέψη ότι η πολιτική δεν είναι μόνο η τέχνη του εφικτού, αλλά είναι και η ικανότητα αποτελεσματικής άσκησης εξουσίας. Φοβάμαι ότι μετά από συνολικά 6,5 χρόνια συμμετοχής σε αυτή και 1,5 χρόνο αποκλειστικής διαχείρισης της, το μόνο που καταφέρατε είναι να περάσετε κάτω από τον πήχη των προσδοκιών που εσείς δημιουργήσατε μέσα από τις ιδεολογικές αναφορές και την καθημερινή ρητορική σας. Με γεγονότα όπως αυτά καταφέρνετε να κάνετε κάτι «δεξιούς» σαν εμένα να φαίνονται κολλητοί με τον Κάρολο...
Και ο τρίτος, είμαστε όλοι εμείς, οι σιωπηλοί τόσο καιρό, που ξαφνικά ανακαλύψαμε το πρόβλημα, ενώ η αντίστροφη μέτρηση ηχούσε εκκωφαντικά στα αυτιά μας. Για εμάς και για τους συντρόφους που ακόμα μελαγχολούν, ο Μάριος Χάκκας είχε γράψει πίσω στα 1970 τον «Μπιντέ»: «Είχαμε φαγωθεί μέσα μας χωρίς να το πάρουμε είδηση. Εκείνη η λουξ τουαλέτα με τον ιππόκαμπο στα πλακάκια οικόσημο, μια πάπια και γύρω παπάκια, κύκνους και παραδείσια ψάρια, νιπτήρα, λεκάνη, μπανιέρα, μπιντές, παραμπιντές, όλα απαστράπτοντα, είχανε παίξει το ρόλο τους ύπουλα, σκάψανε μέσα βαθιά μας τερμίτες, όπως το σαράκι το ξύλο, και τώρα νιώθαμε κούφιοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου