Η δικιά μας ώρα
Οι κυρίες των πενήντα ετών κουβαλούν μια αύρα από τα χρόνια της νιότης τους, ένα αέρα που της καλύπτει με ένα μυστήριο για την άγνωστη ιστορία τους. Ταυτόχρονα, τα βλέμματα τους είναι γεμάτα εμπειρία αλλά και γρήγορη αντίληψη για τον κόσμο μας που μοιάζει να αλλάζει ταχύτητα, τρόπους και προσανατολισμούς. Όμως, τα σημάδια του χρόνου ακόμα και να κρυφτούν, κάποια στιγμή αρχίζουν να εμφανίζονται. Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά το σώμα τους, τις διαφορετικές κινήσεις και τον εύκολο κάματο, ανιχνεύει το αδυσώπητο πέρασμα του καιρού. Ως μια τέτοια κυρία σκεφτήκαμε την Κυπριακή Δημοκρατία, που μπαίνει στα πρώτα –ήντα της.
Πενήντα χρόνια ύπαρξης Κυπριακής Δημοκρατίας και εμείς τα παιδιά μιας μεταγενέστερης γενιάς αποφασίσαμε να κάνουμε μια σούμα. Για να μάθουμε την ιστορία της και να σκεφτούμε το μέλλον της. Μαζί, και το δικό μας. Στο τεύχος που κυκλοφορεί κοιτάμε ξανά την πρόσφατη πολιτική ιστορία του νησιού μας για να πατήσουμε γερά για το άλμα μας προς την αυριανή λύση. Δίνουμε βήμα σε μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, απορρίπτοντας τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό που τόσο γερά είναι ριζωμένα στην πατρίδα μας. Μετράμε τα καλλιτεχνικά μας βήματα για να μην ξανακάνουμε τα ίδια παραπατήματα. Και επιμένουμε να διαβαίνουμε τις προκαθορισμένες γραμμές των πολιτικών συζητήσεων κοιτάζοντας την ευρύτερη μας οικογένεια, την ευρωπαϊκή.
Και μια σημείωση «επί προσωπικού»: όταν ξεκινούσαμε την προσπάθεια μας για την έκδοση του περιοδικού, είχαμε απευθυνθεί σε άτομα που είχαν ήδη κάνει ανάλογες προσπάθειες στο παρελθόν. Τα μηνύματα δεν ήταν ενθαρρυντικά: μικρή αγορά, περιορισμένος κύκλος δεκτών, γραφειοκρατικά εμπόδια, οικονομικά προβλήματα και σταδιακό σβήσιμο του ενθουσιασμού ύστερα από τα πρώτα τεύχη. Κόντρα στο ...ΡΕΥΜΑ, εμείς φτάσαμε αισίως στο 5ο τεύχος και μάθαμε από πρώτο χέρι τη σημασία των προειδοποιήσεων. Όμως, βρήκαμε και άλλους ανθρώπους με την ίδια ανάγκη επικοινωνίας και την ανάγκη του να «κάνουν κάτι». Φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι το υλικό που θα σχηματίσει μετά αυτό το «κάτι». Κι είναι αλήθεια ότι αυτή η αίσθηση δημιουργίας κρατάει μέσα της μια μαγεία. Την ώρα που το αντίτυπο περνάει φρεσκοτυπωμένο στα χέρια μας, τη στιγμή που το γύρισμα της σελίδας κάνει το χαρακτηριστικό του ήχο, κανείς από εμάς δεν θυμάται πια το άγχος της συγκέντρωσης των άρθρων, την κούραση της μετάφρασης και της διόρθωσης των κειμένων, την μικρή κόλαση του συντονισμού, τους περιστασιακούς εκνευρισμούς. Είναι η ώρα που τα λόγια των αρθρογράφων συναντούν τις σκέψεις των αναγνωστών και τις δικές μας. Είναι η δικιά μας ώρα...
Το 5ο τεύχος του περιοδικού ΡΕΥΜΑ θα είναι στα περίπτερα από αύριο Πέμπτη 17/12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου