Όχι άλλο κάρβουνο, Γιώργο....

“Να μην ανεχθεί κανείς να πληρώσει το νέο χαράτσι στους σουλτάνους της αποτυχίας και της ανικανότητας. Και να σταματήσουν να μας κοροϊδεύουν με ψέματα. Hasta la Victoria siempre.” Για όσους δεν άκουσαν το εγερτήριον σάλπισμα της επαναστάσεως, αυτό ακούστηκε αρχές Δεκεμβρίου από το βουλευτή Γιώργο Περδίκη. Το κίνημα των Οικολόγων έβαλε στη φαρέτρα του την «πολιτική ανυπακοή», υιοθετώντας την ξύλινη γλώσσα και την άκαμπτη λογική του, επίσης καθηλωμένου εκλογικά, ΚΚΕ.

Πολιτική ανυπακοή, λοιπόν, στις φορολογικές πολιτικές του «ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέα Μέτρα», με διάνθιση της ρητορικής με «σουλτάνους» και «χαράτσια». Η προσφυγή σε ένα πολιτικό λόγο αυτού του είδους είναι εύκολη κι ανέξοδη, βεβαια. Μόνο που ο κ. Περδίκης δεν εξηγεί πως θα λειτουργήσει η άρνηση των πολιτών να πληρώσει το επιπλέον 5% του ΦΠΑ. Θα καταβάλλουν μειωμένο αντίτιμο στις συναλλαγές τους και θα αποχωρούν ανενόχλητοι από τα σουπερμάρκετ και τα φαρμακεία; Ίσως να είναι κι αυτή μια κάποια λύσις.

Όμως, οι πολίτες δεν έχουν το προνόμιο της βουλευτικής ασυλίας για να λένε και να πράττουν ό,τι θέλουν άνευ συνεπειών. Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι κάθε βουλευτής δίνει, συμφώνως προς το Άρθρο 69 του Συντάγματός μας, διαβεβαίωση πίστης και σεβασμού στο Σύνταγμα και τους συνάδοντες προς αυτό νόμους. Τελικά, τι ασπάζεται ο κ. Περδίκης; Πίστη και σεβασμό στους νόμους της κυπριακής πολιτείας, όπως μας διαβεβαίωσε άμα τη αναλήψη των καθηκόντων του ή την πολιτική ανυπακοή, όπως μας διαβεβαίωσε με την αρθρογραφία του;

Και για να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε: πολιτική ανυπακοή ήταν η άρνηση της Ρόζα Πάρκς το 1955 να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε ένα λευκό στην Αλαμπάμα της ρατσιστικής καταπίεσης. Πολιτική ανυπακοή ήταν η πολιτική πορεία του Μαχάτμα Γκάντι. Πολιτική ανυπακοή είναι τα γραφτά του Νόαμ Τσόμσκι και του Thoreau.

Να είναι όλα αυτά αποτέλεσμα του βομβαρδισμού των  νεφών με βάριο και άλλα χημικά από τους Βρετανούς, ο οποίος καταδικάζει σε συνεχή ανομβρία το αλύγιστο κυπριακό νησί; Στην ακατάσχετη παραφιλολογία για το ζήτημα συνέτεινε ο Γ. Περδίκης με δημόσιες παρεμβάσεις του και τουλάχιστον μια ερώτηση στη Βουλή. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους δεν κατέγραψαν πτήσεις, δεν βρήκαν χημικές ουσίες, δεν απέδωσαν την ανομβρία στις δραστηριότητες αυτού του είδους. Καμία απόδειξη, καμιά ένδειξη. Όπως, επίσης, και κανένα mea culpa.

Ηθικόν δίδαγμα: η πολιτική ανυπακοή και η οικολογία είναι πολύ σοβαρή δουλειά για να την αφήσουμε στο Κίνημα...