«Κολλητοί και φιλαράκια» Eταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης

“Power tends to corrupt,

and absolute power corrupts absolutely”

Lord Acton, 1887

Οι μέρες που ζούμε κουβαλούν τη βαριά σκιά της διαφθοράς και της αδιαφάνειας. Όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια μας. Ταυτόχρονα, στιγματίζουν την Κύπρο στο ευρωπαϊκό πεδίο ως μια χώρα όπου το κράτος δικαίου, η διαφάνεια και ο σεβασμός στο γράμμα και το πνεύμα του νόμου τοποθετούνται στην προκρούστεια κλίνη μιας εξουσιαστικής ελίτ.

Μακριά από τις ανθρωποφαγικές προθέσεις και τον περήφανο κιτρινισμό, που αναδείχθηκε μαζί με το θέμα των διαδικασιών της γραμματείας της κυπριακής προεδρείας, θα πρέπει να ειπωθεί ότι το νόμιμο δεν είναι κατανάγκην και ηθικό. Με αυτό εννοώ ότι ακόμα και αν τα άτομα που συνδέονται εξ αίματος, εξ αγχιστείας ή φιλικά με τα άτομα που παίρνουν τις αποφάσεις για τις προσλήψεις και τις κατακυρώσεις, πληρούν τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις του νόμου, θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει με περισσότερη προσοχή. Αν πίστεψαν στ’ αλήθεια ότι δεν θα γίνονταν αντιληπτοί ή ότι δικαιούνται να ενεργούν ανέλεγκτα και ατιμωρητί, τότε αυτό που τίθεται εν αμφιβόλω είναι η ίδια η κριτική τους ικανότητα και η ευφυϊα. Ιδιότητες που θα πρέπει να διακρίνουν κάποιον που χειρίζεται δημόσιο χρήμα ή ασκεί εξουσία.

Από την ιστοσελίδα της Γραμματείας μπορεί να πληροφορηθεί το κοινό ότι, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Επικεφαλής της Γραμματείας Κυπριακής Προεδρίας Συμβουλίου ΕΕ υπάγεται στην Προεδρία και λογοδοτεί απευθείας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επιπλέον, η νομοθεσία σε ανάλογες περιπτώσεις προνοεί ότι σε περίπτωση παράνομης πρόσληψης, οποιοδήποτε πρόσωπο έχει ενεργήσει παράνομα καθίσταται προσωπικά υπεύθυνο για κάθε δαπάνη. Πλέον, καθίσταται πασιφανές ότι μια επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» μπορεί να ξαναβάλει τα πράγματα στη σωστή σειρά. Ο γενικός εισαγγελέας έχει υποχρέωση να παρέμβει αυθωρεί και παραχρήμα. Η στάση της γενικής ελέγκτριας δείχνει το δρόμο.

Εξίσου σημαντική είναι και η ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Ο θυμός, η οργή, η απογοήτευση που νιώθει το προεδρικό» είναι ψίχουλα που ρίχνονται στη δημοσιογραφική πιάτσα για να κερδιθεί χρόνος. Μαζί με το χρόνο, έρχεται και η φθορά και μαζί με αυτήν και η εξ ολοκλήρου κάλυψη των ενεργειων και των παραλείψεων της γραμματείας. Χρεωνόμαστε υλικά, εξευτελιζόμαστε ηθικά, χρεωκοπούμε πολιτικά, όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλύπτει δια της σιωπής και της ακινησίας του περιπτώσεις όπως την παρούσα. Η υπόθεση την οποία αντιμετωπίζουμε επιδέχεται μιας μόνης λύσης. Έχει τέλος ο κατήφορος ή έχουμε κυβερνώντες περιορισμένης ευθύνης;