Κύπρον, indeed…

Όλα όσα υποψιαζόμασταν ή κυκλοφορούσαν ως παραπολιτικές ουρές, βρήκαν το δρόμο και τον τρόπο για να γίνουν πρωτοσέλιδα. Οι φαιές συναλλαγές και η χύδην πατριδοκαπηλία μας κοπανάνε καθημερινά κατακέφαλα. Τελικά, αυτή είναι η Κύπρος, ας το παραδεχθούμε: η χώρα όπου ο Ζαχαρίας Κουλίας μπορεί να είναι πρωτοσέλιδο για μέρες στις ημερήσιες εφημερίδες. Μαζί και μια στρατιά από ανυπόληπτες φιγούρες, αθύρματα και καρικατούρες-υποστηρικτές που μοιάζουν βγαλμένοι από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, παρέα με άλλους μυστήριους τύπους. Αυτοί αποτελούν ένα από τα κομμάτια που συνθέτουν το γκρίζο παζλ του τόπου. 

Μαζί τους διάφορα άλλα φρούτα εντόπιας παραγωγής, που αφού επέδωσαν τα ιδεολογικά τους διαπιστευτήρια στον Πρόεδρο Χριστόφια, διορίστηκαν σε Α15 και βάλε. Τη φαυλότητα, την ανικανότητα και το νεποτισμό τους όμως τον χρεώνεται απευθείας ο ίδιος: τα εμφυτεύματα, οι ελλιπείς γνώσεις και οι απευθείας αναθέσεις εκτράφηκαν από το δικό του χέρι. Αυτό που τοποθέτησε όλους αυτούς τους γελοίους σατραπίσκους που κοστίζουν στα δημόσια ταμεία ώρες, αποδοτικότητα, χρήμα. Για τους αμύντορες και τα ανεγκέφαλα παπαγαλάκια της παρούσας Κυβέρνησης, ας θυμίσουμε ότι τα ίδια και πιο σκληρά γράφονταν και επί της προηγούμενης διακυβέρνησης. Scripta manent, σύντροφοι, πέντε χρόνια τώρα. Με στάση ζωής κι αλήθειες μόνο αλλάζουν τα πράγματα, κι όχι με τους κομματικούς στρατούς ηλιθίων που ανεμίζουν σημαίες στην Παπαϊωάννου. Μόνο που από εσάς manet το άχθος αυτής της κληρονομιάς: κρυμμένοι μια ζωή στο δειλό δερματάκι σας, ξεμυτίζοντας μόνο στα σίγουρα, κρυψίνοοι και υστερόβουλοι. 

Αιώνες υποταγής έχουν εγγράψει στο γενετικό κώδικα τον τρόπο συμπεριφοράς του μέσου συμπολίτη. Οσφυοκάμπτης, γλοιώδης, καταφερτζής, προσαρμοστικός, χωρίς βάθος, επιτομή της ήσσονος προσπάθειας. Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία. Όπως τέλος δεν έχει ούτε και το απύθμενο θράσος του Ηρόδοτου Δημητρίου που γνέφει με το μεσοδάκτυλο από την απέναντι κερκίδα στον τέως πρόεδρο και υπόσχεται να του εξηγήσει τι θα πει «βερiκοκο» το 2013. Στα διαλείμματα βρίσκει χρόνο για να παραδώσει ταχύρρυθμα μαθήματα MBA στους πληβείους της ΚΕΟ και να υπενθυμίσει στην ΕΕ ότι τους τη σκάσαμε. 

Κι έτσι τυλιγμένοι σ’ αυτό το αδιαφανές σύννεφο μετριοτήτων, μικροσυμφερόντων και αδιεξόδων, βομβαρδιζόμαστε ανελέητα με ανοησίες μέσου βεληνεκούς από διάφορους που θεωρούν ότι έχουμε δείκτη νοημοσύνης αμοιβάδας. Εδώ παλεύουμε να αρθρώσουμε δυο κουβέντες, να βρούμε τους όμοιους μας, να στήσουμε τη ζωή μας, τα μικρά και τα μεγάλα της. Όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο αργά. Μα πως να στεριώσεις;