Κτηνάκια

Υποθέτω ότι ο κουρνιαχτός από την υπόθεση του email θα πάρει καιρό για να κατακαθίσει. Κι είμαι βεβαιος ότι αυτή τη δυσώδη ιστορία θα την ανασύρουν με την πρώτη ευκαιρία οι εκάστοτε αντίπαλοι. Μπορώ ακόμα να φανταστώ και την αντίδραση που θα αναφέρεται στη «μαύρη δεκαετία», στα τόσα «αντί-». Οι δείκτες είναι ήδη υψωμένοι και δείχνουν πάντα τους απέναντι. 

Σιωπηλοί θεατές σε αυτή τη φαρσοκωμωδία, εγώ, εσύ, εμείς. Θεατές, ή ακόμα χειρότερα τηλεθεατές, λόγω απόστασης και μέσου, χαζοπαζαρεύουμε το θέαμα. Απ’ τα διαζώματα ακούγονται βρισιές, διαολοστέλματα, χειροκροτήματα, ιαχές κι επευφημίες. Πράσινοι, Λευκοί, Ρούσοι και Βένετοι στο παλιό Ιπποδρόμιο είναι έτοιμοι για μεγάλες συγκρούσεις, αλλά και για ιερές συμμαχίες. Αρκεί να το διατάξει ο αρχηγός, να το επιβάλει η ιστορική ανάγκη, ή έστω το ιδιοτελές μέτρημα των μονέδων μιας κάστας κλειστής κι αποκομμένης από το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Άφωνοι και θυμωμένοι. Σε λίγες μέρες, σε λίγες εβδομάδες ο θυμός θα ξεφουσκώσει, θα μπει στην αποθήκη της μνήμης, πίσω-πίσω, μαζί με όλα όσα μας πλήγωσαν, μας ταπείνωσαν, μας ευτέλισαν. Το μυαλό κι η ψυχή θα βρουν τους κρυφούς μηχανισμούς για να θάψουν και να μαλακώσουν το βαθύ αίσθημα προδοσίας και ανημποριάς απέναντι στην Εξουσία και τη χιλιόμορφη βία της. Όλοι εμείς, λοιπόν, στεκόμαστε τώρα οργισμένοι μπροστά στην πρόκληση και τις δικαιολογίες που ακούστηκαν για να ξεπλύνουν το λάθος.

Διαβάστε ξανά το κείμενο του email για να δούμε πως διαγράφεται το ραγισμένο μας πρόσωπο στις λειψές του αράδες. Οι σημειώσεις, αθύρματα ελληνικών και απλοϊκών συλλογισμών, είναι η τηλεγραφική αποτύπωση της σήμερον ημέρας: όνομα, τηλέφωνο, αίτημα και κόστος. Μάθαμε να συνεννούμαστε με 10 λέξεις και 3 αριθμούς. Απομειώσαμε  την "πολιτική" στη συναναστροφή με τους μεσάζοντες των μηνυμάτων και τα βαποράκια των αιτημάτων μας. Το δημοκρατικό μας σύστημα ζει και βασιλεύει μέσα από χιλιάδες τέτοιες ανήθικες δικαιοπραξίες: μια προαγωγή, μια θέση, μια διευκόλυνση, μια τακτοποίηση της περίπτωσης μας με αντίτιμο την ψήφο μας. Ας το παραδεχθούμε: Δεν εξαπαταθήκαμε, δεν τελούσαμε σε πλάνη: εκχωρήσαμε το δικαίωμα μας με ασύγγνωστη ευήθεια.

Η διαφθορά δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς μας, δεν αφορά μόνο το σύστημα. Αφορά πρωτίστως όλους εμάς που αποδεχθήκαμε ευθύς εξαρχής να συναλλαχθούμε, να αποδεχθούμε ότι έτσι παίζεται το παιχνίδι. Τώρα, αναζητούμε το μαγικό μονοπάτι για την επανάσταση ή την προσωπική εξέγερση ενάντια στο σύστημα. Κι όμως, η ελάχιστη αίσθηση προσωπικής υπευθυνότητας από τον καθένα μας θα ήταν αρκετή για μην τραφεί το Κτήνος. Θωπεύοντας το, ψηφίζοντας το, μεταμορφωθήκαμε κι εμείς, οι κλακαδόροι κάθε πενταετίας, σε μικρά κτηνάκια, γνήσιοι κλώνοι του πρωτότυπου. Εύκολα να τα λέει κανείς κάθε Κυριακή, έξω από την αγωνία του βίου, θα αντιτάξει ο καθείς. Ορθό, δεν αντιλέγω, αλλά η απορία μου είναι άλλη: Είναι ακατόρθωτο να αρνείται κανείς αυτό τον καθημερινό ευτελισμό;