Πίσω από την πόζα της ευαισθησίας και της ευγένειας, που τόσο μαεστρικά κρατάς,
που τόσο εύκολα ξεγελάει τους γύρω σου, μαζί κι εμένα - κάποτε -
έρπει εκείνη η παραδοχή σου
(μεσημέρι, κάτω από ένα δέντρο)
ότι ο φθόνος είναι το υλικό που συνταιριάζει
τον υψιπετή εαυτό σου.
Ο θεός να φυλάει τους άλλους από τη συναισθηματική σου αναπηρία
και τα παλιά μου λόγια από τη φιλαρέσκεια σου.